چنانچه از آخرین پاره فیلم های منتشره توسط دستگاه منگول مجاهدین در شبکه سیمای ضدآزادی حاصل گردید قریب به 70 درصد جمعیت 7000 نفری شرکت کننده در همایش بخور بگرد فرقه مجاهدین از کشورهای دیگر همانند کشورهای افریقایی، افراد بسیار پیر اروپایی (شرقی و غربی)، تعدادی جوان کارتن خواب مواجب بگیر افغانی بودند. بطوریکه در بخشی از فیلم منتشره توسط فرقه زمانیکه اتوبوسی شروع به تخلیه افراد نمود نهایتا افراد ایرانی تبار چهار نفر از 30 نفر اتوبوس را می توانستند تشکیل بدهند. اگر یادمان باشد علیرغم متصل کردن مراسم به سالگرد 30 خرداد، آنچه به چشم نخورد و به گوش ننشست حرف از فاز نظامی سازمان بود چراکه تشکیلالت در یک بازی سیاسی و فریبی دیگر برای جامعه بین الملل تلاش دارد خود را قوایی مسلح نشان ندهد و حتی الامکان گذشته های سازمان بازبینی نشود. مریم با هدف مستند سازی برای اسارتگاه اشرف واعضای بدبخت و درمانده فرقه، تلاش داشت فضا سازی نموده و تعداد معدودی از شخصیت های سیاسی سالهای گذشته اروپایی و امریکایی را به هجمه توانایی سازمان برای جمع آوری هواداران در یک کشور اروپایی واقف سازد!!!! اعلام کذب تعداد شرکت کنندگان مثلا بجای کمتر از 7000 نفر بیان 80000 نفر همه شگردهای فرقه بشمار می آمدند. آن چه در فیلم های منتشره سازمان بعد از 20 ردیف اول نمایان بود جمعیت با پراکندگی غیر فشرده و گاها وسط سالن خالی دیده می شد اصلا همین اقوام غیر ایرانی در حال خوش و بش با کسان غیر ایرانی بودند انگار که مریم قجر مصیبت های سازمان در کمپ اشرف را با افسردگی داد میزند. خلاصه این همایش:
1- هیچ رجحان تشکیلاتی به نسبت افراد سایر گروههای سیاسی نیز بشمار نمی آمد چراکه بیش از حد و بطور غیر عادی ساکنان مواجب بگیر اروپایی دوربینی شدند و چنین تدارکاتی همانند بازاریابی یک شرکت سیاحتی می توانست باشد.
2- خطاب مریم، مردم ایران نبودند، فقط اظهار عجز و ناتوانی بود در قبال بی مهری دوستان امریکایی.
3- بکوری سران جنایتکار و عقب افتاده ذهنی سازمان، یادشان رفت حداقل جوانان و دانشجویان ایران را در تبلیغات خود لحاظ کنند.
4- این برنامه آنقدر برای شبکه های خبری جهان بی اهمیت بود که هیچکدام از بنگاههای خبری مطرح و جهانی حتی فیلمی چند ثانیه ای از این همایش را نشان ندادند.
5- این همایش در رقابتی سیاسی، فرقه مجاهدین را از دیگر گروههای اپوزوسیون دورتر کرد.