خانواده های تهرانی اسیران دربند فرقه رجوی با دلی پر از امید و اشتیاق به سمت قرارگاه اشرف شتافتند تا در پیکاری مستحکم عواطف و مهر و محبت خانوادگی خویش را در فضای ماتم زده اسارتگاه اشرف بپراکنند. تا قدمی در جوانه زدن عشق و دوستی در قلوب تحقیر شده عزیزانشان برداشته باشند.
در این میان خانواده بهشتی که یکی از عزیزانش به نام مرتضی بهشتی را از دست داده است.به امید دقایقی دیدار با عزیز دیگری که متاسفانه همچنان در بند است (مصطفی بهشتی) پای میفشارد. ولی جواب سران فرقه که خود را مالک جان و مال تمام اسیران دربند اشرف میدانند. کماکان سر باز میزنند و مصطفی را تحت شدیدترین فشار های روحی قرار داده اند.
پدر و مادر جابری فرد که برای چند مین بار است جلوی قرارگاه اشرف حاضر شده اند. میگویند" ما فقط میخواهیم پسرمان موسی را ببینیم.کدام قانون ما را از دیدن فرزندمان منع می کند."
خواهر محمد علی مالکی که بعد از سالیان موفق به حضور جلوی قرارگاه اشرف شده است.میگوید "محمد علی فراموشمان نکن زیرا هیچ وقت فراموشت نکرده بودیم".در این دنیای به این زیبایی تو چرادربیابانهای مسخ شده اشرف گرفتارشده ای.
همه امید وارند که در نهایت پشت فرقه تروریستی رجوی را بر زمین میزنند. و هم چنان بر عظمشان استوارند، تا شاهد رهایی فرزندانشان ازاسارتگاه فرقه باشند.