پس از آنکه دولتمردان عراقی از جناح های مختلف بر اخراج این فرقه از عراق در پایان سال میلادی تاکید کردند و وزارت خارجه عراق از دخالت های استعماری اروپایی ها ممانعت کرد و به زبان سیاسی گفت که اگر اروپایی ها دلشان به حال فرقه رجوی می سوزد آنها را به اروپا ببرند و به این ترتیب مشت محکمی بر دهان رجوی ها و اربابان شان که می خواهند با کارت سوخته حقوق بشر (آن هم بصورت یک طرفه) بازی کنند، نواخت، مریم قجر کمتر از یک هفته از ادعای پیروزی، استفاده از واژه پیروزی را خیلی احمقانه دید و در پیامی طبق سیاق ثابت، ابتدا به مظلوم نمایی پرداخته و سپس سعی در بهم زدن مصاحبه های انفرادی افراد اسیر در اشرف کرد تا از این طریق شاید چند روزی فروپاشی فرقه را به عقب بیاندازد.
وی با فغان از « اصرارهای مکرر مالکی و زیباری بر بستن اشرف تا پایان سال » و ممانعت آنها از دخالت استعمارگران اروپایی، بالا آورد که بیانیه کمیساریای عالی پناهندگان چقدر برای آنها درد آور بوده و از اینکه سازمان ملل طرف حساب اصلی را دولت عراق شناخته اند چقدر سوخته و در عذاب هستند. وی گفت: « کمیساریای عالی پناهندگان، طبق قانون، دولت عراق را «کشور میزبان» اعضای مجاهدین در اشرف می‌داند و « مسئولیت اصلی امنیت و حفاظت ساکنان اشرف » را برعهده این دولت می‌گذارد. » و سپس برای آغاز جر زنی و بر هم زدن امور ادامه داد « اما چنین چیزی در عمل تعلیق به محال است »!!!
از این شیاد پلید باید پرسید تا چند روز قبل که تو و همسر در سوراخ موش مانده ات مدعی پیروزی بودید مگر این قسمت از بیانیه را ندیده بودید؟ یا آنکه با شیادی و فقط برای خوراک داخلی در اشرف می خواستید آنرا وارونه جلوه دهید؟
وی بار دیگر مجبور به اعتراف می شود که بخش اعظمی از دولت عراق از جناح های مختلف که میلیون ها تن از ملت عراق را نمایندگی می کنند به شدت مخالف حضور این فرقه در عراق هستند و به این ترتیب دروغ بودن تمامی دعاوی قبلی خود مبنی بر حمایت های میلیونی شیعیان و مردم عراقی از فرقه را بر ملا نمود.
« علاوه بر نیروهای تحت‌امر مالکی…، احمد چلبی، عمار حکیم، مقتدی صدر و…، مجاهدان اشرف را پیاپی به قتل و قصاص و محاکمه تهدید می‌کنند »
وی در ادامه چون می داند طرح کمیساریا که البته حداقل کاری است که می توان برای تعیین تکلیف اسیران اشرف انجام داد به فروپاشی کامل اشرف راه می برد، با اشراف به اینکه اسیران اشرف به محض خارج شدن از فضای تشکیلاتی حاکم بر آنجا به خودشان آمده و دیگر حاضر به بازگشت به آنجا نخواهند شد، تلاش می کند تا راه را بر خروج آنان حتی به اندازه یک مصاحبه ببندد و در این راستا یک سری شروط غیر ممکن و البته ابلهانه را بیان می کند ولی چون اینبار سمبه خیلی پر زور است جرات زدن زیر آب مصاحبه ها را ندارد و چنین می گوید:
« خانم رجوی با تأکید بر آمادگی ساکنان اشرف برای مصاحبه‌های انفرادی، هشدار داد: با توجه به سوابق گروگانگیری و انفجار و ترور وحمله به ستونهای لجستیک اشرف، هرگونه بیرون بردن ساکنان، برای ثبت‌نام یا مصاحبه و هر عنوان دیگر، غیرقابل‌قبول است مگر رفت و برگشت آنها، مانند پرسنل ملل‌متحد و کشورهای غربی به اشرف، با هلیکوپتر و تماماً تحت حفاظت و مسئولیت ملل‌متحد صورت گیرد. راه ساده و عملی دیگر، جدا سازی قسمتی از اشرف و تحویل آن به ناظران یونامی و پرسنل کمیساریای عالی پناهندگان است تا در این قسمت به‌طور مجزا و مستقل، تحت پرچم ملل‌متحد به انجام مأموریت خود بپردازند… و موقعیت پناهندگی ساکنان اشرف را به سرعت باز تأیید کنند. »
اما در مورد این چند خط باید گفت اولا شما مگر مدعی نبودید که اشرف دیگر شهر شده است، پس داشتن ستون های لجستیک به چه منظور است؟ دوما باید گفت ای ابله فراموش کرده ای که تاریخ مصرف تان گذشته و چون دیگر استفاده ای برای اربابان تان ندارید دیگر اعتنای سگ هم به شما نمی کنند چه رسد به اینکه با هلی کوپتر شما را جابجا کنند. مضافا بر اینکه تو اگر اینقدر دلت به حال اشرفیان می سوزد چرا آنها را در بدبختی و بلا ول کردی؟ چرا با اینکه می دانستی چه سرنوشتی در انتظار آنهاست، اجازه ندادی همراه خودت از عراق خارج شوند و آنها را برای بقای فرقه، گروگان نگه داشتید؟
سوما خاک اشرف صاحب دارد و هر کار خودشان صلاح بدانند می کنند. مردم عراق مثل تو وطن فروش نیستند که اجازه بدهند در خاک کشورشان پرچمی غیر از پرچم عراق زده شود.
چهارما اگر می خواهی بذل و بخشش بکنی لطفا دژ نظامی اور در پاریس را تحویل نیروهای ملل متحد بده تا آنها بفهمند در آنجا چه خبر است نه جایی که متعلق به دیگری است و تا سه ماه دیگر هم باید از آنجا اخراج شوید.
پنجما وی با وقاحت و برای مردم فریبی بیشتر، هنوز پروسه بررسی پرونده ها شروع نشده مدعی است که پایان پروسه پناهجویی به باز تایید پناهندگی می انجامد!!! در این باره فقط باید گفت بزک نمیر بهار میاد کمبزه با خیار میاد.
در پایان این پیام مریم قجر اعتراف می کند که موضوع اخراج از عراق برای آنها حیاتی است و اشرف شیشه عمر رجوی ها بوده و نه شیشه عمر جمهوری اسلامی ایران و چنین می گوید:
« ابتکارعمل بارونس اشتون را یک اقدام حیاتی خواند. وی گفت: جامعه بین‌المللی باید دولت عراق را وادار کند… ضرب‌الاجل مصنوعی و غیرقانونی بستن اشرف را ملغی کند»
به او و همسر جنایتکار و سوراخ موش نشینش باید گفت تمام تارهای عنکبوتی و شیطانی ای که طنیدید در حال پاره شدن هستند و به قول قرآن سست ترین خانه ها همانا لانه عنکبوت است.