چند روز پیش قائم مقام وزارت خارجه کشورعراق آقای لبید عباوی در مصاحبه ای تاکید کرده است که کشور عراق مصمم است که تا پایان سال میلادی جاری افراد سازمان مجاهدین که در اردوگاه اشرف مستقر هستند را از این کشور بیرون کنند! این مصاحبه در واقع پاسخی به درخواست آقای بان کی مون و سازمان ملل مبنی بر تمدید ضرب الاجل عراق برای تخلیه اردوگاه اشرف است.ایشان در این مصاحبه خاطر نشان کرده است که عراق دیگر مکانی برای این گروه تروریستی نیست و تنها راه باقیمانده برای این افراد، ترک خاک کشور عراق است!
واقعیت اینست که فرقه مجاهدین در دوران زمامداری دیکتاتور پیشین عراق، "صدام" از هیچ خوشی خدمتی و مزدوری برای ایشان فروگذار نکردند و همواره هر دو طرف یعنی صدام و رجوی همدیگر را نزدیکترین و با وفا ترین یاران و متحدان استراتژیکی هم میدانستند! از اینرو مردم و دولت جدید عراق بر این باورند که این گروه تروریستی بایستی خاک این کشور را ترک کنند!
مصاحبه اخیر قائم مقام وزارت خارجه عراق آب پاکی را بروی دست رجوی ریخت و دیگرجای هیچ شبهه و شکی باقی نمانده است که تاریخ معین شده تمدید نمیشود و آنها بایستی هر چه سریعتر دست بکار شوند! اما متاسفانه سرکردگان این گروه نه تنها هیچ اقدامی عملی برای پرداختن باین مسئله ندارند بلکه کماکان بر حرفها و مزخرفات گذشته خود پافشاری میکنند که اشرف را ترک نمیکنیم و…
درصورتیکه اگر ذره ای احساس مسئولیت در مسئولین این گروه وجود داشت بایستی خودشان در مذاکره با مسئولین عراقی برای خروج از کشورشان پیش قدم میشدند و با فراهم کردن تمامی امکانات از جمله ملاقات خانواده های این افراد با فرزندانشان در مکانی امن و خارج از چتر تشکیلات درونی فرقه برای اینکه این افراد بتوانند با نزدیکترین و دلسوزترین کسانشان برای آینده شان برنامه ریزی و تصمیم گیری کنند و یا اینکه لااقل شرایطی فراهم میکردند تا افرادیکه دارای پاسپورتهای پناهندگی کشورهای مختلف هستند و خروجشان از عراق نیاز به یک هماهنگی با سفارت کشور مربوطه است را خارج کنند و مابقی هم با رایزنی با سازمان ملل و کمیساریای عالی پناهندگی به ترتیبی مناسب و منطقی مسئله انتقالشان به مکانی ثالث و هر مکانی که خود نیروها میخواهند حل و فصل شود. در چنین شرایطی وقتی دولت عراق هم مشاهده کند که این گروه همکاری لازم برای اجرای قانون این کشور را دارد قطع به یقین مساعدت لازم را خواهد داشت و زمان بیشتری در اختیارشان خواهد گذاشت!
اما واقعیت داستان اینست که افراد موجود در این اردوگاه بمانند گروگانهایی در دست مریم رجوی و شوهرش هستند که از آنها برای رسیدن به خواسته ها و ماجراجویی های خود استفاده میکند! رجوی بواقع با حبس کردن این نیروها در اردوگاه اشرف بزرگترین گروگانگیری تاریخ را انجام داده است! گاهی اوقات با خود فکر میکنم که رجوی در چه فکر و اندیشه ای بسر میبرد که اینچنین با جان فرزندان مردم بازی میکند و تا کجا دست خود را در این باره باز میداند؟ گاهی اوقات این به ذهنم میزند که او(رجوی) در این تصور است که در حال یک بازی اکشن و مهییج کامپیوتریست که دوست دارد هر چیزی را امتحان کند و هر اتفاقی را در دنیای مجازی و غیر واقعی فرض میکند که دست آخر با یک دکمه کیبورد همه چیز دوباره بحالت اول خود باز میگردد و تمام کسانی که در این بازی کشته شده اند دوباره زنده میشوند! اما متاسفانه واقعیت خیلی خیلی جدی تر و سرسخت تر از آن چیزیست که تصور میکنیم. واقعیت پوست و گوشت و استخوان جوانان و فرزندان این مردم است که به بازی گرفته شده است! از طرف رجوی و همسرش! آنان با نفوذ در ذهن و فکر و اندیشه نیروهای خود، آنان را بمانند مهره های شطرنج درآورده اند که بایستی تحت هر شرایطی از مهره اصلی دفاع کنند! و این مهره اصلیست که همواره در پشت تمامی مهره های دیگر خود را مخفی میکند تا مبادا آسیبی باو برسد! بیاد دارم که رجوی میگفت: دجالگری از گناهان نابخشودنی در دین اسلام است. اکنون سوال از ایشان: آقای رجوی آیا اینکاری که تو با نیروهایت میکنی اوج رمالی و دجالگری نیست؟آیا آنان را فاقد هر گونه اراده کرده ای و آنچنان که تو فکر و ذهن و مغز آنان را بسمت تمایلات و خواسته های خودت تغییر و سمت و سو داده ای، دجالگری نیست؟ اگر نیست تو خود به ما بگو پس چیست؟ به قدرت رسیدن و معروف و مشهور شدن به چه قیمتی؟ اصلا مگر چند سال دیگر زنده هستی؟ مگر همین سالهایی که زنده بودی جز ایام را با دربه دری و مخفی شدن و در زیر زمین پنهان بودن گذراندی؟ تو لیاقت یک زندگی عادی را هم نداری و بایستی همیشه بمانند کرم خاکی در زیر زمین سرد پنهان باشی تا عمر ننگین و حیات خفیف و خائنانه ات به پایان برسد!
باقری