مجاهدین و حفظ وضعیت بد

اکنون به مدت یک هفته است که اولین گروه از ساکنان قرارگاه اشرف به کمپ موقت ترانزیت (لیبرتی) برای خروج از عراق منتقل شده است.
مجاهدین برای جلوگیری از خروج نیروهایی که از نظر تشکیلات "حلقه ضعیف" نامیده میشوند، تلاش کردند گروه اول را تماما از عناصر تشکیلاتی انتخاب و به کمپ موقت ترانزیت (لیبرتی) بفرستند تا ضمن برآورد وضعیت مجدد، بتوانند ادامه بازی را طبق سناریوی از پیش طراحی شده به پیش ببرند.
بنابراین طی این مدت مجاهدین تلاش کردند موج جدیدی از فشارهای سیاسی بر روی سازمان ملل متحد و دولت عراق را طراحی و توسط حامیان سیاسی شان در کشورهای اروپائی، آمریکا، عراق و حتی برخی کشورهای عربی منطقه جهت کسب امتیازاتی در کمپ موقت ترانزیت (لیبرتی) به پیش ببرند.
در این میان البته سازمان ملل متحد و آقای مارتین کوبلر نماینده ویژه دبیرکل در عراق از شدیدترین تهمت های ناروای مجاهدین بی نصیب نماندند.
آنچه در تمامی این فعالیت ها میبایستی از زبان حامیان سیاسی مجاهدین خطاب به دبیر کل ملل متحد بیرون می آمد موضوع "زندان سازی کمپ موقت ترانزیت (لیبرتی) " توسط دولت عراق و درخواست برای خروج نیروهای عراقی از محوطه کمپ بود.
در اول اسفند مجاهدین اعلام کردند که 355000 هزار تن از مردم عراق از ملل متحد خواستند مانعِ زندانسازی در کمپ موقت ترانزیت (لیبرتی) شده و حق مالکیت ساکنان قرارگاه اشرف بر اموالشان به رسمیت شناخته شود.
ز سوی دیگر در همین روز شورای ملی مقاومت مجاهدین نیز با صدور اطلاعیه هایی در رابطه با کمپ موقت ترانزیت (لیبرتی) تاکید کرد: "همه چیز حاکی از آن است که دولت مالکی به درخواست دولت ایران این محل را به یک زندان تبدیل کرده است و مارتین کوبلر با تائید چنین مکانی بعنوان کمپ پناهندگی در خدمت زندان سازی بکار گرفته شده است."
البته هنوز یکقدم مانده تا مجاهدین با صدور اطلاعیه ای اعلام کنند: "براساس اطلاعات بدست آمده از درون رژیم " آقای مارتین کوبلر "مزدور وزارت اطلاعات رژیم" است.
مجاهدین در اطلاعیه خود می افزاید: " نماینده دولت عراق در ملاقات با نمایندگان اشرف… تاکید کرده بود که استقرار پلیس در بیرون دیوارهای کمپ موقت ترانزیت (لیبرتی) خواهد بود.
در حالیکه افراد مسلح عراقی در نقاط مختلف کمپ موقت ترانزیت (لیبرتی) از جمله در نقطه ورودی غذاخوری مستقر شده اند.
… ما با توافقاتی که با نماینده آقای کوبلر داشتیم قرار بر این شده بود که تنها پلیس در یک نقطه و آنهم در ورودی کمپ مستقر شود و این یک بازداشت جمعی و از مصادیق جنایت علیه بشریت است".
مجاهدین که بخوبی میدانند که حضورشان در کمپ موقت ترانزیت (لیبرتی) تنها در چارچوب قوانین "متقاضیان پناهندگی" امکانپذیر است و در حالیکه در حسرت ترک محوطه کمپ کمپ موقت ترانزیت (لیبرتی) توسط پلیس عراق بسر میبرند، در دوم اسفند تلاش دیگری را از سوی نائب رئیس پارلمان اروپا سازمان دادند.
مسئولیت یونامی در تضمین حقوق ساکنان، خروج نیروهای مسلح از محوطه درونی کمپ موقت ترانزیت (لیبرتی) و دسترسی آزادانه خبرنگاران، وکلا و پارلمانترها به ساکنان از جمله خواسته هایی بود که در بیانیه نائب رئیس پارلمان اروپا مطرح گردیده است.
در همین روز رئیس کمیته امور خارجی مجلس نمایندگان کنگره آمریکا نیز اعلام کرد: "دولت آمریکا و ملل متحد باید داوطلبانه بودن انتقال ساکنان اشرف به کمپ موقت ترانزیت (لیبرتی) و دسترسی به خدمات پایه یی، مشورت حقوقی با وکلا و دیدار با خانواده ها را تضمین کنند".
همه اینها در حالی است که سخنگوی آقای بان کی مون دبیرکل ملل متحد نیز اعلام کرد: مقامات عراقی مسئولیت اصلی امنیت ساکنان کمپ اشرف را بر عهده دارند و مسئولیت اصلی امنیت ساکنان کمپ برعهده مقامات عراقی است و همه طرفها باید اطمینان یابند که انتقال بشکلی صلح آمیز انجام شود.
سخنگوی بان کی مون تاکید کرد: یونامی بسختی تلاش کرده است تا گفتگو میان دو طرف را تسهیل کند. یونامی به مانیتور وضعیت از نزدیک ادامه میدهد.
البته دسیسه ها و فریبکاریهای سیاسی مجاهدین تحت عنوان "زندان سازی کمپ موقت ترانزیت (لیبرتی) " به همین جا ختم نشد. آنها با بکارگیری نمایندگانی از مجلس عوام انگلیس، نمایندگانی از پارلمان عراق و… تلاش کردند همچنان خط خروج نیروهای عراقی از محوطه داخلی کمپ موقت ترانزیت (لیبرتی) را از ایالات متحده و ملل متحد خواستار شوند و حتی برخی از نمایندگان پیشنهاد دادند فعلا " بهتر است ساکنان در همان اشرف بمانند و به محل دیگری منتقل نشوند"
برگزاری کنفرانس صنعا در یمن نیز بعنوان آخرین حلقه از دور جدید فعالیت های سیاسی مجاهدین نشان از طرحهای جدید مجاهدین دارد.
مجاهدین با برگزاری این کنفرانس ضمن حفظ خط همسویی با سیاست های آمریکا در خاورمیانه، طرح جدید خود برای حل مسئله قرارگاه اشرف را نیز در بیانیه ای و از زبان گردانندگان آن اعلام کردند.
در بیانیه مطبوعاتی کنفرانس صنعا ضمن حمایت و پشتیبانی از "پناهندگی جمعی برای ساکنان اشرف" که البته با هدف زیر علامت سوال بردن انتقال ساکنان اشرف به کمپ موقت ترانزیت (لیبرتی) مطرح میشود،‌ از برگزاری " جلسه ویژه برای نجات راه حل مسالمت آمیز در پاریس یا بروکسل و یا ژنو با ریاست نماینده ویژه دبیر کل ملل متحد در عراق و با مشارکت نمایندگان ساکنان اشرف، نماینده سفارت آمریکا در بغداد، مشاور خانم کلینتون در امور اشرف و سفیر اتحادیه اروپا برای اشرف، نماینده کمیساریای عالی امور پناهندگان، نائب رئیس پارلمان اروپا و استرن استیونسون رئیس هیئت رابطه با عراق در پارلمان اروپا" ابراز حمایت کردند.
بنابراین مجاهدین تلاش میکنند با بسیج تبلیغاتی گسترده ؛ از یک سو کمپ موقت ترانزیت (لیبرتی) را فاقد استاندارهای بین المللی برای سکونت نشان دهند و از سوی دیگر از "حضور پلیس در محوطه کمپ تحت عنوان ؛ " شواهد زندان سازی در کمپ موقت ترانزیت (لیبرتی) که در عمل هیچ حیطه و حریم شخصی برای ساکنان باقی نمی گذارد"، یاد کنند.
تا بدین ترتیب بتوانند شرایط خود برای حضور در کمپ موقت ترانزیت (لیبرتی) را بر دولت عراق و ملل متحد تحمیل کنند و در صورت عدم تامین خواسته هایشان بهانه ای برای توقف انتقال گروههای بعدی و نهایتا ماندن در قرارگاه اشرف را زمینه سازی کرده باشند.
واقعیت این است که مجاهدین بدلیل ساختارهای فرقه ای و مناسبات تنگ تشکیلاتی نمی توانند بدور از حصارهای تشکیلاتی و در یک فضای باز که در معرض ارتباط با دنیای بیرون قرار دارد دوام بیاورند و به همین دلیل هم حضور نیروهای عراقی در محوطه کمپ به اصلی ترین مشکل مجاهدین در کمپ موقت ترانزیت (لیبرتی) تبدیل شده است که از نظر مجاهدین غیر قابل تحمل است.
نتیجه اینکه: مجاهدین اگر بهردلیلی نتوانند به خواسته هایشان که اولین شرط حضورشان در کمپ موقت ترانزیت (لیبرتی) خروج نیروهای عراقی از محوطه کمپ است، برسند آنها مطمئنا گروههای بعدی را اعزام نخواهند کرد و این نیز باعث بروز تنش هایی بین نیروهای عراقی و ساکنان قرارگاه اشرف خواهد شد، چیزی که مجاهدین بشدت از آن استقبال میکنند و این امر باعث میشود تا مجاهدین دور جدیدی از بازیهای سیاسی شان را برای متوقف کردن کامل انتقال و تلاش برای ماندن در قرارگاه اشرف را شروع کنند.
مجاهدین حاضرند از تمامی خدماتی که در کمپ موقت ترانزیت (لیبرتی) به آن ها تعلق میگیرد و آنها بهش نیاز دارند عدول کنند ولی حیطه تشکیلاتی شان را حفظ کنند و اینجا این سوال پیش می آید که مجاهدین تا کجا و تا کی میتوانند این بازی را ادامه دهند؟
تمامی تلاش مجاهدین حفظ حصارهای تشکیلاتی در کمپ موقت ترانزیت (لیبرتی) به هر قیمت است تا از ریزش نیرو تا قبل از اعزام به کشورهای اروپائی جلوگیری کند و اینکه بفهمیم در چنین وضعیتی چه تعداد از مجاهدین پایشان به اروپا خواهد رسید و چه تعداد دیگر به ایران خواهند رفت قائدتا نباید زمان زیادی ببرد.