ای انسان بنده هیچکس مباش که خدا تو را آزاد آفریده است – امام علی بررسی سوابق و گذشته ی مجاهدین خلق و نیز نیم نگاه بر مناسبات حاکم بر تشکیلات و اتوپیای رهبر عقیدتی (قرارگاه اشرف) به روشنی اثبات می کند که بر اساس ملاک ها، معیارها و نیز انباشت تجربه ی عقلانی بشر در طی تاریخ، مجاهدین یک گروه توتالیتر است. آنالیز و بررسی تحلیلی چگونگی رویارویی سران مجاهدین با موضوع خروج از اشرف در روزهایی که به تندی می گذرد و نیز واکنش ها و مواضع گاه چندگانه و عجیب رهبرعقیدتی مجاهدین در رابطه با انتقال افراد از اشرف به کمپ موقت ترانزیت طبق مفاد توافق نامه 25 دسامبر که با رایزنی فشرده مقامات سازمان ملل و دولت عراق تنظیم شده است، شگفت انگیز است.
همین رویداد کافی ست تا به ویژگی و مختصات توتالیتاریستی مجاهدین پی برد. سران مجاهدین بیش از سه هزار نفر را برای سالها بدور از هرگونه ارتباط با دنیای خارج در اردوگاه اشرف تحت شستشوی مغزی قرار دادند، امکان تامین نیازهای غریزی و عاطفی را از آنان در سه دهه سلب کردند، زمینه ی تماس و دیدارهای خانوادگی افراد مستقر در اردوگاه اشرف را جز در موارد استثنایی و هدفمند با خانواده هایشان در ایران و سراسر دنیا از بین بردند، طبق شهادت و اعتراف تعداد زیادی از کادرهای تشکیلاتی جدا شده ی مجاهدین در مصاحبه با رسانه های گروهی غربی و یا طرح خاطرات شان، نقض گسترده حقوق بشر، شکنجه، آزار و اذیت روانی و روحی عناصر منتقد و معترض مجاهدین در اشرف اتفاق افتاده که در گزارش سال 2005 میلادی دیدبان حقوق بشر نیز بدان اشاره و تاکید شده است. فاکت های بیشمار دیگر نیز حکایت تلخ و درخوری ست از شرایطی غیر انسانی که در آن سران مجاهدین و رهبر عقیدتی آن به خود حق داده است تا سیستم و مناسباتی شامل کنترل همه جانبه و مداخله در همه ی وجوه و شئون زندگی عناصر تشکیلاتی پایه ریزی کند.
نکته ی مهم دیگری که بایستی بدان اشاره کرد گروه مجاهدین از بدو پیدایش تاکنون سیاست را مبتنی بر " فرض یک حقیقت یگانه و منحصر به فرد " پنداشتند و این امر و معنا در واقع جوهره ی توتالیتاریسم است و تعریفی معقول و واقعی از آن که
" منجی گرایی سیاسی و اسطوره پردازی " پیامد اجتناب ناپذیر آن است. اما براستی توتالیتاریسم چیست؟ چه نسبت و رابطه ای با مجاهدین خلق دارد؟ بدون فهم و درک عمیق توتالیتاریسم ماهیت راستین مجاهدین امکانپذیر نیست.
توتالیتاریسم و دموکراسی دو مفهوم متضاد با یکدیگر در نظر گرفته می شوند. معنای توتالیتاریسم در مغایرت آشکار با پدیده ای به نام کثرت گرایی ست.
توتالیتاریسم سیطره ای ست نامشروع و ناعادلانه بر انسانها که " قدرت در دست یک فرد یا گروه کمی از افراد متمرکز" گردیده است. قدرتی که تا اندازه زیادی " نامحدود و کاربرد آن مستبدانه " است. عدم اطاعت و یا پذیرش چنین قدرتی اغلب خطر مرگ را برای افراد به همراه دارد و طرد و انکار حقوق ذاتی انسانها کمترین پیامدهای آن است. ارسطو فیلسوف عصر طلایی یونان چنین رهبری و قدرتی را " جباریت " نامیده است و در اروپای قرن هیجدهم آن را " حکومت و رهبری مطلقه " نام برده اند.
کارل فریدریش اندیشمند و متفکر در حوزه مطالعات سیاسی تعریف پدیدارشناسانه از توتالیتاریسم را ارائه کرده است او شش خصیصه و ویژگی آن را بر شمرده است. ایدئولوژی کل گرا یا همه گیر، قدرتی سازمان یافته و تشکیلاتی در مسیر سرکوب و ارعاب مخالفین، ترور گسترده و هراس افکنی، انحصار وسایل ارتباطی و اجازه ندادن به افراد برای بهره گیری آزادانه از آن و کنترل فراگیر و سیستماتیک افراد. اعتراف مقامات امریکایی به توتالیتاریسم مجاهدین
مطالعات وندی آرشرمن وزیر وقت در امور قانونگذاری امریکا و همکارانش در باره ی مجاهدین به نکات دردناکی اشاره دارد آنان معنقدند مسعود رجوی رهبری سلطه جویانه خود را با ایجاد کیش شخصیتی که مقدمتا پیرامون او و در مرحله بعد همسرش مریم دور می زند تکمیل می کند…ارتش آزادیبخش بنا بر گزارش واصله هر گونه تماس فیزیکی بین زنان و مردان مستقر در اشرف در عراق را منع نموده است…یکی دیگر از روزنامه نگارانی که در خصوص مجاهدین گزارش می نویسد نیز همین عملکرد و رفتار مشابه آن را توصیف نموده است… اعضایی که در کشورهای غربی زندگی می کنند بعضا گفته می شود که در خانه های تیمی (اشتراکی) اقامت دارند و به آنها اجازه داده نمی شود تا پول زیادی برای خود داشته باشند و بر اساس برنامه های خشک و کنترل شده ای نگه داری می شوند… با نظری به صحبتها و سخنان مجاهدین می توان نکات و اشارات اجمالی دیگری به عملکرد و رفتار آنها داشته باشیم.
"… زبانی را که اعضای مجاهدین در میان خودشان بکار می برند در مقایسه با زبانی که در مورد غربیان بکار می برند فرق داشته و غالبا با یک زبان مکاشفه ای و سلسله مراتبی در میان خودشان صحبت می نمایند…"
بخشی از گزارش وندی آرشمن به لی اچ همیلتون رئیس وقت کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان امریکا نگاه مقامات دولت امریکا نیز تاکید دارد که مجاهدین یک گروه توتالیتر و رهبران آن پایبند به توتالیتاریسم هستند.
اما پرسش این است انتقال افراد از اشرف به کمپ موقت ترانزیت و از بین رفتن حصارهای تشکیلاتی که عناصر مجاهدین بیش از سه دهه تحت شستشوی مغزی سیستماتیک قرار داشتند چه تاثیر و پیامدهایی خواهد داشت؟
تجربه ی تاریخی حاکی از این است که توتالیتاریسم در رویارویی با عقلانیت انتقادی و دنیای دموکراتیک محو و کمرنگ خواهد شد پس بزودی شاهد جدایی تعداد زیادی از عناصر و کادرهای تشکیلاتی مجاهدین و بازگشت آنان به دنیای آزاد خواهیم بود.
به امید آن روز
آرش رضایی