در تاریخ 30 فروردین مریم قجر شیاد طی اطلاعیه ای که با عنوان شورای باصطلاح مقاومت صادر شد، بار دیگر ذلیلانه از اوباما و رئیس سازمان ملل درخواست کرد که مانع از جابجایی پنجمین سری از اسرای اشرف شوند! این در حالی بود که وی در جلسه ای که تتها چند روز قبل از این در پاریس برگزار کرد، مدعی بود که جابجایی از اشرف نه تنها یک شکست نبوده بلکه در این موضوع فرقه پیروز شده و آنها تکثیر شده اند!
وقاحت تا کجا و تا کی؟ هر چند شکی نیست که جابجایی تنها یک سرنوشت برای رجوی های پلید و فرقه از دور خارج شده آنها خواهد داشت و آن هم چیزی جز اضمحلال و نابودی به بدترین شکل ممکن نخواهد بود، اما سوال اینجاست که چرا با وجود اینکه هر کسی می تواند براحتی بفهمد که نتیجه این جابجایی چیست، رجوی ها مدعی تکثیر و پیروزی هستند!؟ و چرا همزمان با این دروغ ها می خواهند در کار انتقال به کمپ موقت ترانزیت (لیبرتی) سنگ اندازی نمایند؟
جواب این است که این حرف ها فقط و فقط مصرف داخلی دارد. با توجه به شکست های پی در پی که فرقه رجوی بخصوص در سال گذشته داشته است، کلیه نیروهای فرقه روحیه خود را از دست داده و دچار تناقضات زیادی شده اند، شکست هایی همچون «باقی ماندن در لیست تروریستی آمریکا»، «نخست وزیری مجدد آقای مالکی»، «تاکید سازمان ملل بر خروج فرقه از اشرف و عراق»، «آغاز تخلیه اشرف بعنوان شیشه عمر رجوی ها» و… مجموعا سالی پر از شکست و ذلت را برای رجوی ها رقم زد. از این رو آنها می خواهند با هر شیوه ممکن کمی وقت کشی کنند تا اگر شده، به اندازه یک هفته یا حتی چند روز، اتمام کار جایجایی را، از زمان مشخص شده توسط دولت عراق به عقب بیاندازند و به این ترتیب به نیروهای روحیه باخته و پر از تناقض خود کمی انرژی تزریق کنند. در این راستا است که آنها شکست ذلت بار خروج از اشرف را « تکثیر و پیروزی» می نامند تا با پخش این اراجیف در تلویزیون های مدار بسته اسارتگاه اشرف، کمی پروسه فروپاشی فرقه را به عقب بیاندازند. اما خودشان بهتر از هر کسی می دانند که در چه باتلاقی فرو رفته اند و هر دست و پا زدن آنها نیز جز فرو رفتن بیشتر در آن حاصل دیگری نخواهد داشت، اما چه کنند که دیگر نه راه پس دارند و نه راه پیش.
دور نیست روزی که شاهد فروپاشی فرقه رجوی پلید و آزاد شدن اسیران آن باشیم.