رجوی ها در چند ماه گذشته هرگاه سمبه را پر زور دیدند نتوانستند مانع از خروج اسیران از اشرف و انتقال آنان به لیبرتی بشوند و در مقابل هرگاه احساس کردند که جای بازی و مانور دارند دستور توقف انتقال را دادند. نگاهی به پروسه طی شده انتقال افراد اسیر از اسارتگاه اشرف به کمپ موقت ترانزیت در چند ماه گذشته، خیلی چیزها را روشن خواهد نمود.
۱۳ بهمن ۱۳۹۰: فرقه با صدور اطلاعیه ای خبر از موافقت و استقبال مریم قجر از گفتگو با دولت عراق به منظور انتقال ساکنان اشرف به لیبرتی داد.
27 بهمن۱۳۹۰: رجوی ها در کمتر از دو هفته رنگ عوض کرده و شروع به کارشکنی نمودند و در اطلاعیه ای از قول مریم قجر چنین گفتند:
«انتقال گروههای بعدی پس از اعلام موافقت نماینده ویژه دبیرکل و دولت عراق، با اطمینانهای حداقل، به ویژه خارج شدن پلیس از داخل کمپ لیبرتی صورت خواهد گرفت….. ساکنان اشرف، اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران به جابه جایی اجباری با فشار و تهدید، تن نخواهند داد »
28 بهمن ۱۳۹۰: رجوی ها مطمئن می شوند که دیگر نمی توان کاری کرد و این تو بمیری از آن تو بمیری ها نیست و در نتیجه درب زندان اشرف باز شده و اولین گروه 400 نفره به کمپ موقت ترانزیت منتقل شدند.
* بعد از انتقال اولین گروه، رجوی ها تلاش کردند تا هرطور شده در کار انتقال کارشکنی کنند. بنابراین سناریوی جدیدی را آغاز کردند که هدف از آن بد نشان دادن وضعیت لیبرتی بود و در این راستا اقدام به خرابکاری و شکستن لوله های فاضلاب کرده و در لیبرتی مار و مارمولک های بسیار خطرناک را دیدند!!! و با دست آویز کردن این مسائل در تاریخ ۵ اسفند ۱۳۹۰ در اطلاعیه ای تهدیدات شان را بیان کردند: « تنها وقتی افراد جدید می توانند به آن [لیبرتی] منتقل شوند که ۴۰۰ نفر فعلی به کشورهای ثالث منتقل شده باشند.»
در همین تاریخ فرقه رجوی در سایت های خود نامه ای را با عنوان « نامه افراد مستقر در لیبرتی به بان کی مون دبیرکل ملل متحد » درج کرد که در آن تهدید های زیر آمده است:
« ما با آنهایی که هنوز در اشرف هستند توصیه کرده ایم که تحت این شرایط به این زندان نیایند.»
در ادامه رجوی ها از قول ساکنان اشرف خبر دادند که آنها نیز در نامه ای به بان‌کی‌مون اعلام کرده اند که « ما بدون تضمین های حداقل نمی‌توانیم هیچگونه جابه‌جایی را بپذیریم.»
و سرانجام در 8 اسفند در اطلاعیه شورا، تهدیدهای مریم قجر نیز بیان گردید: « مریم رجوی تأکید کرد: بدون اطمینانهای حداقل هیچکس نباید انتظار جابه‌جایی داوطلبانه از اشرف به لیبرتی را داشته باشد »
اما رجوی ها که زبانی غیر از زبان زور نمی فهمند وقتی دیدند این ترفندها راه به جایی نبرد و چاره ای جز قبول ذلیلانه ادامه جابجای ندارند، دستور انتقال گروه دوم را صادر کرده و گروه دوم در اواسط اسفند منتقل شدند!!! و اوایل فروردین نیز گروه سوم انتقال یافتند!!!
پس از آن نیز برای انتقال گروه های بعدی خط نشان کشیدند اما هر بار با گذشت چند روز ذلیل تر از قبل مجبور به قبول انتقال گروه چهارم و بعد گروه پنجم هم شدند.
اما حالا که تقریبا 1200 نفر ِآخر، که عموما از افراد مسئله دار و خواهان جدایی از فرقه هستند در اشرف باقی مانده اند. بار دیگر رجوی ها برای جلوگیری از انتقال این افراد و بی آبرویی بیشتر، شروع به مانع تراشی کرده اند. نخست بعد از انتقال گروه پنجم یک دستاویز دیگر یافته و به بهانه اینکه دولت عراق چند خودروی آنان را از میانه راه برگردانده است، اطلاعیه ای صادر کرده و در آن نوشتند که: مریم قجر اعلام کرد تا حل و فصل این موضوع [ برگرداندن خوردها] دیگر توصیه نخواهد کرد کسی از اشرف به لیبرتی برود.
مدتی بعد هم وکیل وزارت خارجه آمریکا داغ جدیدی به دل رجوی ها گذاشت و گفت بدلیل وسعت قرارگاه اشرف، این محل هیچگاه بطور کامل بازرسی نشده و باید بعد از خروج کامل نفرات فرقه، آنجا را مورد بازرسی قرار داد.
حال رجوی ها که هم چوب را خورده اند و هم پیاز، وقتی دیدند علیرغم پذیرش ذلیلانه خروج از اشرف و خط بطلان کشیدن بر یک استراتژی و عقب نشینی از تمام ادعاها و منجمله اینکه « کوه ها بجنبند اشرف نمی جنبد»، باز هم آمریکا براحتی حاضر نیست استخوان «خارج کردن نام فرقه از لیست سیاه » را پیش شان بیاندارد، یک بلوای جدید راه انداخته اند و ادامه انتقال را منوط کرده اند به بازرسی کامل اشرف!!!
اما مطمئنا این بار هم همچون دفعات قبل، با ذلت بیشتر باید به عقب نشینی های بی پایان خود تا نابودی کامل فرقه و افکار فرقه ای خود ادامه بدهند.