همانطور که مطلع هستید تاکنون دو سوم از ساکنان پادگان فرقه ای اشرف، که سالیان سال است توسط مسعود رجوی به اسارت و بردگی نوین گرفته شده اند، یعنی کمتر از 2000 نفر در 5 نوبت، به اردوگاه ترانزیت لیبرتی منتقل گردیده اند. در این میان صدها تن وجود دارند که محتاج کمک های جدی به دلیل معلولیت و بیمارهای حاد و مزمن میباشند و افراد بسیار مسن در میان آنان کم نیستند. تعدادی از این افراد بعد از رسیدن به لیبرتی به دلیل شرایط وخیم جسمی فورا به بیمارستان منتقل شده و تحت مداوای پزشکان عراقی قرار گرفته اند. اخیرا تعدادی نیز در پادگان اشرف تحویل مقامات عراقی شده و فرقه عذر آنان را خواسته است. این افراد فرار نکرده اند بلکه فرقه آنان را به دلایل مختلف از جمله شرایط جسمی از سر خود باز کرده و نگهداریشان را بعد از استفاده هائی که طی سالیان نموده بر دوش دولت عراق انداخته است. اینها کسانی هستند که رجوی نگهداری از آنان را پر هزینه و بی فایده میداند. مقامات عراقی با بهترین امکانات نسبت به مداوا و نگهداری از آنان اقدام نموده اند. قرار بر این بود که روند انتقال از اشرف به لیبرتی که از ماه فوریه تحت نظارت ملل متحد آغاز شد تا تخلیه کامل اشرف و تحویل آن به دولت عراق ادامه یابد که البته فرقه رجوی از ادامه این روند سرباز زده و تلاش میکند تا به هر نحو ممکن آنرا متوقف سازد و اشرف را همچنان برای خود حفظ نماید.سؤال اینست که واقعا چرا رجوی نزدیک به 1400 قربانی دیگر را همچنان در اشرف به اسارت و گروگان نگاه داشته است؟ او جدا از جان آنان چه میخواهد و به دنبال چیست؟ در جریان انتقال اعضای فرقه به لیبرتی، تعداد زیادی توانستند فرار کرده و به نیروهای عراقی پناهنده شوند. این افراد تماما اطلاع داده اند که محدودیت و فشار بر روی قربانیان چه در اشرف و چه در لیبرتی شدت یافته و کسانی که احتمال فرار آنان میرود تحت شدیدترین کنترل ها قرار داشته و حتی مورد تعرضات فیزیکی نیز قرار میگیرند. آنان همگی اذعان دارند که کسانی که در دست فرقه اسیر هستند کوچکترین ایده ای از شرایط خارج از فرقه ندارند و به شدت در این رابطه ترسانده شده اند. باور بسیاری از آنان بر این است که گوئی عراقی ها صرفا مأموریت دارند تا آنان را گرفته و تحویل ایران دهند که قطعا با زندان و شکنجه و اعدام روبرو خواهند شد. جالب است که رجوی همچنان این امکان را دارد تا مانع رسیدن اطلاعات به قربانیان و گروگان هایش بشود. نوروز امسال حتی دیدارهای خانوادگی بین اعضا در درون فرقه که هر ساله البته به مدتی کوتاه و با حضور مسئولین انجام میشد لغو گردید و هیچگونه دیداری انجام نشد. "کمیساریای عالی ملل متحد برای پناهندگان" شروع به انجام مصاحبه با افراد اردوگاه لیبرتی جهت اعطای موقعیت پناهندگی نموده است. این مصاحبه ها که در مجاورت اردوگاه به مدتی خیلی کوتاه انجام میشود بر اساس تاریخ تولد صورت میگیرد. یعنی با افراد جوان تر مقدم بر افراد مسن تر و سابقه دارتر مصاحبه میشود. تاکنون 238 نفر رسما پناهنده اعلام شده اند که البته برای دریافت چنین موقعیتی آنان می بایست اعلام نمایند که عضو فرقه تروریستی رجوی نبوده و در عملیات تروریستی شرکت نداشته اند. با حدود 1400 نفر در دورهای بعدی مصاحبه خواهد شد. در این میان دولت عراق مصر است که همگی اعضای فرقه رجوی می بایست خاک عراق را ترک کنند. با اعطای حق پناهندگی به این افراد از جانب ملل متحد قاعدتا آمریکا و اروپا بهانه ای برای عدم پذیرش آنان در خاک خود به عنوان پناهنده ندارند بعلاوه اینکه بسیاری از این افراد اساسا از کشورهای غربی به عراق آمده و در گذشته دارای مدارک پناهندگی از کشورهای مربوطه بوده اند. مقامات دفتر نمایندگی ملل متحد در بغداد UNAMI اعلام کرده اند که جابجائی فرقه رجوی از اشرف به لیبرتی از زمانی که گروه پنجم در پنجم ماه قبل منتقل شدند متوقف شده است. آنان علت این امر را ممانعت فرقه برای انجام جابجائی های بعدی گزارش نموده اند. دلیل این امر را البته مسعود رجوی بهتر از هر کس دیگری میداند. در اروپا گفته میشود که فرقه این تعداد را گروگان نگاه داشته تا ابتدا از لیست گروه های تروریستی ایالات متحده خارج شود. رجوی امیدوار است تا روند انتقال را تا 4 ماه دیگر به عقب بیندازد تا به مقصود خود برسد و به تصور خودش وضعیتش تغییر کند. وزارت خارجه آمریکا تأکید کرده است که چنانچه انتقال به طور کامل صورت پذیرد و پادگان اشرف به دولت عراق تحویل داده شود میتوان به بررسی مجدد وضعیت فرقه رجوی به لحاظ تروریست بودن پرداخت و این امر را نشانه ای از دور شدن آنان از خشونت طلبی دانست. اما وضعیت فعلی نشان میدهد که رجوی به هیچ عنوان مایل به تخلیه کامل پادگان فرقه ای خود نیست و صرفا به دنبال خارج شدن از لیست تروریستی آمریکاست. خبرها از اروپا حاکی است که در این رابطه رجوی همچون گذشته با صرف هزینه های هنگفت بر روی حمایت و کمک لابی اسرائیلی حساب باز کرده است. اینکه مجاهدین خلق در لیست گروه های تروریستی ایالات متحده باقی بمانند یا خیر تفاوت چندانی به حال رجوی نخواهد کرد. او به پایان خط رسیده و فرقه اش راهی به جز فروپاشی و آزاد شدن قربانیان ندارد. اما رجوی که نمونه بارز یک رهبر فرقه ای جاه طلب و خودخواه با افکار نارسیسیستی و کودکانه است تلاش میکند تا سرحد ممکن مناسبات فرقه ای را حفظ نموده و افراد را همچنان اسیر و عبید نگاه دارد. سوابق تاریخی فرقه ای نشان میدهد که می بایست نسبت به تهدید جان این گروگان ها نگران بود و باید اقدام عاجلی صورت پذیرد. در این میان کسانی که هنوز صدائی ندارند قربانیان فرقه رجوی اسیر در دست وی در اشرف یا لییبرتی و خانواده های دردمند و رنج کشیده آنان هستند. متأسفانه در تمامی معادلات سیاسی، در هر طرف، کمترین توجهی به اولیه ترین حقوق انسانی آنان که سالهاست مستمرا نقض میشود نمی گردد. هر کس به دنبال منافع خود است و در این میان منافع قربانیان مدافع مؤثر و جدی ندارد. بنیاد خانواده سحر مجددا از تمامی ارگان های بین المللی و همچنین از فعالان سیاسی و حقوق بشری و جداشدگان و خانواده ها میخواهد تا در هر کجا که هستند با هر آنچه در توان دارند برای نجات کسانی که به بیشترین کمک در شرایط فعلی نیازمندند بکوشند.