گروه مجاهدین جنبشی دمکراتیک!

دمکراسی واژه ایست که سیاستمداران جهان مرتباً از آن استفاده می کنند. دائماً به مردم گفته می شود که بهتر است در یک نظام دمکراتیک زندگی کنند. بیشتر دولت ها ادعا می کنند که سیستم سیاسی شان دمکراتیک است. بیشتر گروه های اپوزیسیون نیز مدعی هستند که برای دمکراسی مبارزه می کنند.
دمکراسی حکومت مردم است؛ حاکمیت اکثریت است. مدارا و احترام دو جزء دمکراسی محســـوب می شوند. مدارا یعنی قابلیت یا تمرین به رسمیت شناختن و محترم شمردن عقاید و رفتارهای دیگران. اما آیا هر کس که شعارهای دمکراسی خواهانه سر داد لاجرم دمکرات است؟ گردهمایی سازمان مجاهدین خلق در بیست و سوم ژوئن امسال، یک مراسم « دمکراسی خواهانه » نامیده شد. برگزار کننده مراسم گفت که هدف از این گردهمایی حمایت از تغییر دمکراتیک در ایران است!
شورای ملی مقاومت، شاخه تبلیغاتی مجاهدین خلق به رهبری « رئیس جمهور خود خوانده » آن مریم رجوی ـ که به نحوی کاملاً غیر دمکراتیک رئیس جمهور مقاومت ایران شده است ـ برگزار کننده این مراسم بود. شورای ملی مقاومت یا هر گروه و سازمان پوششی دیگر نهایتاً اهداف زوج رجوی ها را دنبال می کند. الیزابت روبین روزنامه نگار مشهور نشریه نیویورک تایمز مجاهدین خلق را چنین توصیف می کند: « بیشتر شبیه فرقه ای با رهبری یک زن و شوهر ».
روبین در مقاله مفصلی که در سال 2003 درباره مجاهدین خلق نوشت، از مشاهدات خود از درون پادگان اشرف گفت. وی پس از گفتگو با موافقان و مخالفان و اعضای خود گروه به این نتیجه رسیــد: « به نظر می رسد کوتاه فکری خطرناکی باشد که امریکا حتی به احیا کردن رجوی ها و ارتش زنان آن ها فکر کنند.» او که از دیدگاه ایرانیان درباره مجاهدین آگاه است می نویسد: « کسانی که گروه را می شناختند و به یاد می آوردند به این که این گروه جنبشی دمکراتیک باشد می خندیدند.»
برای روشن شدن آن گونه از دمکراسی که رجوی ها مدعی آن هستند باید به نمونه ای از رفتارهای به اصطلاح دمکراسی خواهانه شان اشاره کرد. روز جمعه 22 ژوئن یک روز پیش از گردهمایی مجاهدین در ویلپینت پاریس، چند تن از اعضای جدا شده از مجاهدین تظاهراتی در میدان سنت میشل در حومه جنوبی پاریس به راه انداختند و انزجار خود را از فعالیت های تروریستی مجاهدین اعلام کردند به گزارش پرس تی وی، این افراد با حمله چندین عضو مجاهدین خلق مواجه شدند که با استفاده از تیغ و چماق و پنجه بکس آن ها را مورد ضرب و شتم قرار دادند.
البته این رفتار غیر دمکراتیک از اعضای مجاهدین بعید نبود. قبلاً هم بارها موارد این چنینی رخ داده بود. برای نمونه پرس تی وی گزارش می کند که در 17 ژوئن 2007، پنجاه نفر از اعضای مجاهدین خلق به نشستی عمومی در پاریس حمله کردند و چندین نفر را مجروح کردند. پرس تی وی می گوید که بعد ها روشن شد که این حملات به دستور سران مجاهدین انجام گرفت. این دمکراسی از نوع مجاهدین است. نه مدارا و نه احترام شامل این نوع دمکراسی نمی شود.
سیاستمداران غربی که پول گرفته بودند تا در این مراسم شرکت و سخنرانی کنند باید مراقب رفتارشان باشند. آن ها با حمایت از گروهی که رسماً تروریست شناخته می شود، به نام دمکراسی و به کام تروریست ها شهرت خود را به مخاطره می اندازند.
مزدا پارسی