«نقشه راه» سازمان ملل، آخرین هشدار و فرصت به مجاهدین خلق

پس از امتناع سران مجاهدین از انتقال باقی مانده ساکنان قرارگاه اشرف به لیبرتی، و طراحی سناریوی سخیف درخواست عزل آقای مارتین کوبلر از دبیر کل ملل متحد در تاریخ سی تیر 91 (بیستم ژوئیه 2012) و بی تفاوتی مسئولین ملل متحد به یاوه گویی های مجاهدین، عدی الخدران فرماندار شهرستان خالص عراق و عضو کمیته تخلیه پادگان اشرف روز سه شنبه سوم مرداد 91 نسبت به بروز یک خشم مردمی در صورت به تأخیر افتادن اخراج مجاهدین از پادگان اشرف هشدار داد. وی گفت: سازمان مجاهدین خلق نسبت به توافقنامه صورت گرفته با سازمان ملل برای اخراج عناصر خود از پادگان اشرف متعهد نیست و همین مسأله باعث به تعویق افتادن اخراج آنها پس از پایان ماه مبارک رمضان شده است. در جدیدترین تحول اما دفتر سازمان ملل در عراق روز 24 جولای 2012 برابر با سوم مرداد 91 اعلام کرد برای حل و فصل مناقشه میان گروه مجاهدین خلق ایران و دولت عراق یک «نقشه راه» تهیه کرده و به طرفین مناقشه تحویل داده‌ است. نقشه ی راهبردی چنان طراحی شده است که نگرانی های هر دو طرف یعنی دولت عراق و ساکنان اشرف را در نظر می گیرد. نماینده ی سازمان ملل در عراق در گزارش خبری اعلام کرد که نقشه ی راهبردی پیشنهادی سازمان ملل اقدامات آماده سازی و " رویکرد گام به گام برای انتقال" را معین می کند که مسائلی چون ذخیره ی آب و برق و دیگر نیازهای انسانی را در بر می گیرد. مطابق این تصمیم، روز چهارشنبه پنجم مرداد ماه 91 نیز ویکتوریا نولند، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا بلافاصله در بیانیه ای که خبر آن از رادیو فردا نیز پخش شد، اعلام کرد ایالات متحده از نقشه راه پیشنهادی برای حل مساله اردوگاه اشرف در عراق حمایت می کند. بیانیه سخنگوی وزارت خارجه آمریکا می گوید: «دولت عراق قدم های سازنده در این راه برداشته است. وزارت خارجه ضمن تقدیر از اقدامات دولت عراق گفته است این همکاری باید دو طرفه باشد تا روند صلح آمیز آن ادامه یابد. بیانیه وزارت خارجه آمریکا مجددا به مسئولین و رهبران مجاهدین تاکید کرد این فرصت خوبی است که این گروه نشان دهد «برنامه های خشونت آمیز گذشته را دنبال نمی کند» ولی علیرغم تمامی تلاش های انساندوستانه طرف های ذیربط، رهبران مجاهدین با رد «نقشه راه» سازمان ملل متحد برای تخلیه اردوگاه اشرف، آن را «تلاشی آشکار برای مجبور ساختن ساکنان اشرف برای دست کشیدن از نیازهای انسانی خود» توصیف نموده و بار دیگر سعی کردند به بهانه های واهی همچنان از انتقال باقی مانده ساکنان اشرف به لیبرتی سرباز زده و تلاش های ملل متحد را به شکست بکشانند. و در این وانفسا اما، مشمئز کننده تر از همه همسویی رهبری ورشکسته مجاهدین با مشتی مزدور وابسته به بیگانه و تروریست در کشور سوریه است که برای کشته شدگانشان در اور سورواز پاریس مراسم ختم برگزار میکنند. لابد شقاوت پیشگی و سندگلی آنان در کشتن زنان و مردان و کودکان بی گناه در سوریه چشم رهبری مجاهدین را نیز گرفته است تا با خواندن آنان به نام "قیام کنندگان شجاع و سرفراز در سوریه" هم چشم و چراغی مجدد به آمریکا باشد و هم بخواهند خودفروختگی و خیانت پیشگی مجاهدین را نیز طی سی سال گذشته در انظار ایرانیان کمرنگ جلوه دهند. ولی باید به رهبری نادان مجاهدین گفت: مرده خوری و متوسل شدن به مزدور ترین و پست ترین انسانها در خاک سوریه که صرفا در مقابل دریافت پول و حفظ منافع اربابانشان آدم می کشند هرگز از درد بی درمان شما مسئله ای حل نخواهد کرد. و حال باید گفت در مقابل تمامی اقدامات دولت عراق و ملل متحد و وزارت خارجه آمریکا که صرفا با اهداف شدیدا انساندوستانه صورت میگرد، آیا فرصت دیگری برای مجاهدین برای بهانه گیری و فریبکاری باقی مانده است؟ و آیا نباید نقشه راه سازمان ملل متحد را که حمایت کامل آمریکا را نیز در بر دارد بعنوان آخرین هشدار به مجاهدین تلقی کرد و سوال آخر اینکه دولت و مردم عراق تا کجا میتواند بخاطر حل مسالمت آمیز مسئله ساکنان قرارگاه اشرف حاکمیت ملی خود را نقض کرده و سعه صدر نشان دهند؟ حرف آخر اینکه شاید 100 روز مانده به انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، و سه ماه مانده به تصمیم وزارت خارجه ایالت متحده بر مبنای مهلت چهارماهه دادگاه استیناف برای خارج کردن مجاهدین از لیست گروههای تروریستی، مجاهدین را همچنان در توهم گشوده شدن راهی برای خروج از بن بست مرگبارشان به تنها گزینه، یعنی تلف کردن وقت و به تاخیر انداختن انتقال باقیمانده ساکنان به لیبرتی همچنان بعنوان آخرین راه حل سوق میدهد. سیدحجت سیداسماعیلی، عضو پیشین شورای مرکزی و ستاد اطلاعات مجاهدین