استفاده ابزاری از لیست تروریستی برای پیشبرد اهداف سیاسی مقوله‌ی جدیدی نیست که عنوان شود. به گواهی گفته‌ها و نوشته‌هایی که از مقامات مختلف آمریکایی در رسانه‌ها انعکاس یافته می‌توان فهمید که مقامات آمریکایی چه موافق و چه مخالف خارج کردن نام سازمان از لیست تروریستی، به این مسئله واقفند و به رفتار و عملکردهای سازمان در طول سالهای گذشته از لحاظ مناسبات درونی و خارجی با کشورها و دولت‌ها اشراف کافی بدست آورده‌اند و قدم‌های بعدی سازمان را در این مسیر نیز به‌خوبی می‌بینند. در زیر مختصری از این مطالب که در رسانه‌های آمریکایی انعکاس یافته است، آورده می‌شود.
مفهوم لیست تروریستی به شدت سیاسی و آکنده از فریب است. چنانکه مجله‌ی سیاست خارجی آمریکا اشاره می‌کند، «تعدادی از گروه‌ها به دلایل درستی برچسب تروریستی خوردند و بقیه گروه‌ها علیرغم معنای روشن الزامات در لیست تروریستی قرار گرفتن، برچسب نخوردند.»
برای نمونه، صدام حسین زمانیکه در سالهای 1960 متحد شوروی شد در لیست تروریستی غربی‌ها قرار گرفت و زمانیکه در سالهای 1980 آمریکا خواست او را در حمله به ایران کمک کند، از لیست خارج ساخت و مجددا زمانی که واشنگتن تصمیم به حمله به عراق گرفت آنها را درلیست تروریستی قرار داد. در تمام این موارد، صدام همان صدام بود، یعنی رهبری دیکتاتور با اعمال وحشتناک ضدبشری و ارتکاب جنایات جنگی.
این اولین باری نیست که آمریکا به نام امنیت ملی اشتباه نمی‌کند. مسلح کردن طالبان در جنگ علیه روس‌ها در افغانستان، مثال بارزی است که نهایتا خود آمریکا مجبور شد برای بیرون کردن آنها وارد افغانستان شود.
حمایت از رجوی همانند حمایت از کنگره ملی عراق (INC) است که از گروه‌های تبعیدی عراق به رهبری احمد چلبی بود و در دهه‌های ۱۹۹۰ و اوایل ۲۰۰۰ برای ترغیب ایالات متحده به اشغال عراق فعالیت می‌کرد. کنگره ملی عراق خود را نزد حامیان غربی، جانشین بالقوه حکومت عراق معرفی می‌کرد و به طیف سیاستمداران باز در حوزه عراق امکان داد تا ادعا کنند که عراقیها از وارد عمل شدن ایالات متحده حمایت می‌کنند.
سفیر دانیل فرد، مشاور ویژه وزارت خارجه آمریکا در عراق در یک تور از اروپا درباره وضعیت این سازمان با کشورهای اروپایی به بحث خواهد پرداخت. تا راه حلهای اقامت دائم آنها را برای افراد سابقا مستقر در قرارگاه اشرف بیابد.
دانیل فرد می‌گوید: «از نظر آمریکا مجاهدین در عراق تاریخچه خوبی ندارد، این سازمان در رابطه با آمریکا هم تاریخچه خوبی ندارد، ولی الان توجه آمریکا و هم‌پیمانانش بر استقرار نفرات آنها متمرکز است و این دلیلی است که من به اروپا آمده‌ام.»
او افزود: «آمریکا و کشورهای اروپایی فرایند بررسی افراد سابقا مستقر در اردوگاه اشرف را شروع کرده‌اند. پیشرفت‌هایی هم به دست آمده است. با کشورهای خارج از اروپا هم وارد گفتگو شده‌ایم. بعضی از کشورها هم اعلام آمادگی برای پذیرش آنها کرده‌اند. تنها 200 نفر در اردوگاه اشرف با توافق دولت عراق باقی مانده‌اند که 100نفر آنها تا انتهای سپتامبر نیز آنجا را ترک و 100نفر باقیمانده تا حل و فصل کامل اموال سازمان آنجا خواهند ماند.»
او گفت: «تصور مجاهدین بر این است که آنها در روند سیاسی و اجتماعی ایران نقش خواهند داشت ولی آمریکا اینگونه فکر نمی‌کند.»
واقعیت این است که بسیاری از نومحافظه‌کاران از جمله مایکل رابین از این گروه نفرت دارند چرا که معتقدند متحد شدن با این گروه در مسیر تغییر حکومت ایران چیزی جز کوته‌بینی نیست. برای رسیدن به منافع کوتاه مدت، خطر را قبول کرده‌اند، چرا که آنها نه تنها از پس ماموریت تغییر حکومت در ایران بر نمی‌آیند بلکه دخالت دادن آنها باعث می‌شود چنین هدفی برای سال‌ها به عقب افتد. برخی موسسات «جنگ علیه تروریسم» تردیدهای جدی درباره تغییر مشی تروریستی گروه رجوی دارند. باید توجه داشت عامل کلیدی طبق گفته موسسه مطالعات سیاسی آمریکا، که کلینتون تصمیم به خارج کردن نام سازمان از فهرست سازمان‌های تروریستی گرفت، خودکشی‌های سازمان‌یافته بود.
روزنامه نیویورک تایمز این گروه را به خاطر تشکیلات فرقه‌ای‌اش تحت رهبری مریم رجوی، حمایت از عراق در جنگ با ایران و همکاری با صدام حسین، فرقه‌ای سرکوبگر و مورد تنفر اکثر ایرانیان و عراقیها توصیف کرده است.
مقامات آمریکا به این وجهه ناخوشایند اذعان نموده‌اند، چنانکه یکی از مقامات آمریکایی پس از تصمیم دولت آمریکا بر خارج کردن نام سازمان از لیست تروریستی به شبکه سی‌ان‌ان گفت: «باور فراگیر در دولت آمریکا این است که این سازمان حالت فرقه‌ای دارد و خارج کردن آنها از لیست به این معنا نیست که نگرشمان را راجع به رفتار کنونی‌شان عوض کرده‌ایم و آنچه که اکنون ادعا می‌کنند هستند را قبول نداریم. آنها به رغم وجهه مشکوکی که دارند خود را حامی غرب، دموکرات، مردمی و مخالف با حکومت ایران معرفی می‌کنند.»
خوش خدمتی رجوی برای آمریکا حد و مرزی ندارد روزنامه نیویورک‌پست، متعلق به روپرت مرداک در سرمقاله‌ای نوشت: «اگر سازمان مجاهدین در متوقف کردن روند ساخت بمب اتمی ایران نقش حساسی ایفا کرده باشد بیش از هر رئیس جمهور آمریکا که بتوان نام برد، شایسته دریافت جایزه صلح نوبل است.»
ولخرجی‌های رجوی توانست حمایت مقامات آمریکایی را جلب کند. به گزارش نیویورک‌تایمز، «این تکاپوی مجاهدین به جلب حمایت جیمز وولزی و پور‌تر گاس دو رئیس پیشین سازمان سیا، لوئیس فریه رئیس پیشین اف‌بی‌آی، مایکل موکاسی دادستان کل سابق، تام ریج نخستین رئیس سازمان امنیت داخلی در دوران ریاست جمهوری جورج دبلیو بوش، جیمز لونز نخستین مشاور امنیت ملی رئیس‌جمهور اوباما، جمهوری‌خواهان معروفی چون رودولف جولیانی شهردار سابق نیویورک و دموکرات‌هایی چون هوارد دین فرماندار سابق ورمونت و حتی دل دیلی مقام سابق امور ضد تروریسم وزارت خارجه، میچل رایس مشاور بلندپایه سیاست خارجی میت رامنی/ پل رایان در تبلیغات انتخاباتی و سخنگوی این گروه منجر شد.» همچنین روزنامه کریستین ساینس مانیتور به نقل از یکی از مقامات وزارت خارجه آمریکا نوشت: «هماهنگ‌کننده سخنرانی‌هایتان تماس می‌گیرد و می‌گوید بابت ۲۰ دقیقه سخنرانی ۲۰ هزار دلار نصیبتان می‌شود. هواپیمای خصوصی می‌فرستند و کار که تمام شد ۲۵ هزار دلار دیگر هم می‌دهند. گروهی هم می‌فرستند تا توضیح دهند راجع به چه چیزی حرف بزنید. افراد و سازمان‌های هوادار هزاران دلار به چندین نماینده مجلس آمریکا مثل ایلینا روس لتینن، باب فیلنر، تد پو، مایک راجرز و دانا روهراباکر که همگی جمهوریخواه هستند هدیه داده‌اند تا صرف کارزارهای تبلیغاتی خود کنند.»
طیف بازها در حوزه سیاست خارجی، بستر اصلی حمایت از فرقه‌ی رجوی را فراهم کرده‌اند. این طیف افزون بر حمایت آقای ووزلی و سایر مقامات سابق دولت بوش از حمایت قوی بازها در حوزه ایران مثل جان بولتن، سفیر سابق ایالات متحده در سازمان ملل و کمیته سیاست ایران(IPC) برخوردار بوده است. هدف رسمی این کمیته که در ایالات متحده مستقر است تقویت ایرانی‌ها برای تغییر دادن حکومت است.
منتقدان سازمان مجاهدین خلق کارزار جلب حمایت از این سازمان را به کارزار کنگره ملی عراق (INC) تشبیه کرده‌اند که از گروه‌های تبعیدی عراق به رهبری احمد چلبی تشکیل شده بود و در دهه‌های ۱۹۹۰ و اوایل ۲۰۰۰ برای ترغیب ایالات متحده به اشغال عراق فعالیت می‌کرد. کنگره ملی عراق خود را نزد حامیان غربی، جانشین بالقوه حکومت عراق معرفی می‌کرد و به طیف بازها در حوزه عراق امکان داد تا ادعا کنند که عراقیها از وارد عمل شدن ایالات متحده حمایت می‌کنند.
اعضای کنگره‌ای حامی مجاهدین بعد از خارج کردن سازمان از لیست دارند به کنگره فشار می‌آورند که سازمان را یک «اپوزیسیون مشروع» معرفی کنند. طبیعی است حالا که این گروه از لیست بیرون آمده فعالیتش را افزایش دهد.
جمیل بصام