مروری بر اصلی ترین موضع گیری ها و فعالیت های فرقه رجوی در سطح بین المللی به وضوح نشان میدهد که این فرقه تلاش میکند تا به هر قیمت ممکن در عراق و در اردوگاه موقت لیبرتی باقی بماند و به کشور دیگری نرود. دلیل این امر به ماهیت فرقه ای سازمان مجاهدین خلق بر میگردد. مطلوب فرقه ها مکانی دورافتاده است تا بتوانند قربانیان خود را تحت انواع کنترل ها درآورند تا ذهن و ضمیرشان را در اختیار داشته و آنان را حفظ کنند. مکان هائی همچون پادگان اشرف و اردوگاه لیبرتی بهشت رهبران فرقه ایست چرا که میتوانند پیروان خود را به دور از واقعیات جهان خارج نگاه داشته و کنترل نمایند. فرقه رجوی تمامی تلاش خود را با صرف هزینه های هنگفت مینماید تا به هر طریق اردوگاه موقت لیبرتی را به عنوان یک اردوگاه پناهندگی ملل متحد معرفی نموده و مورد شناسائی ارگان های بین المللی و دولت های غربی قرار دهد. لابی فرقه رجوی سعی میکند اینطور جلوه دهد که بهترین راه حل مسئله موجود، باقی گذاشتن پیروان فرقه در لیبرتی تحت کنترل سران فرقه است و از آنجا که دولت های غربی هیچگونه تمایلی به بردن این نفرات به کشورهای خود ندارند – حتی در حال حاضر که ظاهرا دیگر این فرقه از نظر آنان یک گروه تروریستی نیست – کمابیش با چنین ایده ای موافق هستند و مایلند این گروه تروریستی که قاتل مردم ایران و مردم عراق و حتی اعضای خود می باشد همچنان بر دوش ملت عراق سوار بوده و مخل امنیت ملی این کشور باشد. دولت عراق به حق مصر است که این گروه تروریستی، که سالیان سال منافع اسرائیل و غرب را در مقابله با ایران تأمین مینموده، می بایست دوران بازنشستگی خود را در همان غرب سپری کند و حضور آنان در عراق یک تهدید امنیتی بالقوه محسوب میشود و ملت عراق خواهان خروج این فرقه از خاک خود است. لازم به ذکر است که پرونده اتهامی مسعود رجوی فراری در قوه قضائیه عراق از پرونده صدام حسین قطورتر و میزان شکایات آن بیشتر است. بهرحال برنامه کاری قربانیان گرفتار در اردوگاه موقت لیبرتی تحت کنترل رجوی به این صورت است که از ساعت 5 صبح که بیدار باش است به کندن گودال و جابجا کردن شن و پر کردن گونی با خاک و ماسه مشغول هستند. از این گونی های پر شده برای چیدن در پیرامون هر واحد و یکان استفاده میشود تا همان جداسازی های انجام شده در پادگان اشرف برای کنترل نیروها صورت پذیرد. فرقه تلاش دارد که تا جای ممکن از ارتباط گیری افراد با یکدیگر ممانعت به عمل آورد و افرادی که نباید با یکدیگر روبرو شوند را در یکان ها مختلف قرار داده و ضوابط سختی مبنی بر خارج نشدن از یکان مربوطه را به اجرا می گذارد. بعد از ظهر کلاس های ایدئولوژی گذاشته میشود. مفهموم ایدئولوژی در فرقه رجوی البته کاملا متفاوت است. در فرقه رجوی ایدئولوژی مجموعه ای از اعتقادات و بایدها و نبایدهای از پیش تعیین شده و اعلام شده نیست بلکه امیال و فریب های رهبر فرقه است هر روز به رنگی و به نوعی به عنوان ایدئولوژی به خورد پیروان داده میشود. در این کلاس ها از یک طرف شرایط خارج از فرقه کاملا تیره و تار جلوه داده میشود و فوبیای خارج شدن از فرقه تقویت میگردد و از طرف دیگر وعده و وعیدهای دروغین به روال معمول برای امیدوار نگاه داشتن نیروها داده میشود که مثلا بزودی دولت نوری مالکی سقوط کرده و جهان به کام رجوی میگردد. کنترل شدید نیروها و قطع ارتباطی که با دنیای خارج ایجاد شده باعث بروز انواع بیماری های جسمی و روحی گردیده است. گهگاه خبر فوت افرادی از داخل اردوگاه میرسد بی آنکه کوچکترین تحقیقی در خصوص علت مرگ صورت گیرد. کسانی که دارای اطلاعاتی هستند که افشای آنان موجب هرچه بی آبروتر شدن رهبر فرقه میشود تحت شدیدترین کنترلها قرار دارند و حتی در سخت ترین مریضی ها هم اجازه خروج از اردوگاه به آنان داده نمیشود که در برخی موارد به مرگ فرد مربوطه منتهی میگردد. سازمان تلاش دارد تا در فرصت باقی مانده به حذف برخی از این قبیل عناصر اقدام نماید. آنچه مسلم است اینست که حقوق بشر به شدیدترین شکل ممکن در داخل اردوگاه لیبرتی و توسط رهبران فرقه نقض میشود و البته هیچ واکنشی از جانب ارگان های حقوق بشری و بین المللی مشاهده نمیگردد. در هر شرایط مشابهی قطعا با انبوهی گزارشات گزارشگران این ارگان ها در خصوص نقض آشکار حقوق انسان ها مواجه بودیم اما در این خصوص بنا بر منافع سیاسی که مطرح است کوچکترین حرفی به میان آورده نمیشود و برعکس این رهبران فرقه هستند که با کمال وقاحت تقصیر امر را به گردن دیگران انداخته و طلبکار هم هستند. تعدادی از ساکنان این اردوگاه که خواهان خروج هستند از جانب این فرقه عنوان میهمان گرفته اند و به آنها انواع وعده ها داده شده که مثلا توسط خود فرقه به خارج از کشور اعزام خواهند شد. واقعیت اینست که لیبرتی در حال حاضر یک زندان است که توسط رهبران فرقه رجوی اداره و کنترل میشود و دولت عراق و ملل متحد بر نحوه اداره آن دخالتی ندارند. هیچ ارگان خارجی نظارتی بر آنچه که در مناسبات درونی این فرقه در اردوگاه موقت لیبرتی میگذرد ندارد. بنیاد خانواده سحر اولا تمامی فعالان حقوق بشری، خصوصا جداشدگان و خانواده های اعضای اسیر در فرقه رجوی را نسبت به اقدام علیه نقض فاحش حقوق بشر در لیبرتی فرا میخواند و ثانیا مجددا تأکید میکند که تنها راه حل معضل موجود که مشکل جدی عراق و آمریکا و ملل متحد است اینست که امکان دیدار خانواده ها با عزیزانشان فراهم گردد. مشکل و مسئله فرقه رجوی راه حلی به غیر از وارد کردن فعال و جدی خانواده ها ندارد.