سیاست در عراق دستخوش اختلافات گروهای مختلف خصوصا ائتلاف قانون به رهبری نوری مالکی نخست وزیر و ائتلاف العراقیه به رهبری ایاد علاوی است. باید اختلافات دولت مرکزی با حکومت اقلیم کردستان به رهبری بارزانی را نیز اضافه کرد. تاثیر اختلافات سیاسی بر تحولات داخلی این کشور گریزناپذیر است. در واقع گروه های تروریستی تلاش می کنند از اختلافات موجود نهایت استفاده را ببرند. گروه های تندرو وابسته به القاعده از این دسته اند. این گروه ها با استفاده از شکاف سیاسی موجود دست به حملات تروریسی مرگبار در عراق می زنند. در این میان فرقه تروریستی رجوی نیز تلاش می کند با بزرگ نمایی هر چه بیشتر مشکلات پیش رو در عراق، از آب گل آلود ماهی بگیرد. رسانه های وابسته به فرقه همیشه روز خود را با دشنام و بد و بیراه به دولت عراق به شب می رسانند. این فرقه در یک استراتژی کاملا خشونت طلبانه و تروریستی تلاش می کند با تبلیغات خود در مسیر سوریه سازی عراق گام بردارد. بی آنکه دغدغه جان انسان های بی گناهی را داشته باشد که در هر وضعیت ناامنی ممکن است از بین بروند. البته فرقه رجوی هیچ گونه توانی برای تاثیر گذاری بر تحولات داخل عراق ندارد. این فرقه بعنوان عامل قتل عام دهها هزار عراقی در سال 1991 مورد تنفر مردم این کشور است. اما سوال اینجاست که چرا تلاش می کند بر آتش اختلافات در عراق دمیده و به خشونت طلبی و گسترش تروریسم در این کشور دامن بزند؟ اصرار نوری مالکی بر اخراج فرقه رجوی از عراق دلیل این امر قبل از هر چیز اصرار دولت نوری مالکی بر اخراج فرقه رجوی از عراق است. دولت عراق به رهبری نوری مالکی به دفعات و به طرق مختلف تاکید کرده است که فرقه رجوی باید خاک این کشور را ترک کنند. دولت عراق برای انجام این کار با سازمان ملل توافق نامه ای امضاء کرده و به منظور طی شدن پروسه اخراج در مجاری قانونی و مسالمت آمیز نهادهای حقوق بشری و بین المللی را به کمک گرفته است. این امر برای رهبران فرقه سنگین تمام شده به نحوی که بارها سعی کرده اند با به راه انداختن جنجال و درگیری در روند اخراج اخلال ایجاد کرده و خواسته های غیر قانونی خود را بر عراقی ها تحمیل کنند. دولت عراق با توجه به تروریستی دانستن فرقه رجوی و ممانعت قانونی اساسی عراق از همکاری و پناه دادن دولت به گروه های تروریستی در چند سال اخیر خواستار اخراج آنها شده است. اما فرقه رجوی که خروج از عراق را مساوی فروپاشی تشکیلات فرقه ای خود می داند همواره در اجرای این درخواست علی رغم فشارهای بین المللی مقاومت می کند. فشار و اصرار دولت عراق سبب شده که فرقه رجوی با دخالت در امور داخلی این کشور که البته موضوع جدیدی نیست تلاش کند تا شاید فضا را به نفع خود تغییر دهد! مشی مسلحانه و تروریستی فرقه رجوی نکته دیگر اما به تروریستی بودن فرقه رجوی بر می گردد. در کل فرقه رجوی از اساس به خشونت تمایل دارد. برای درک این واقعیت باید به سابقه این گروه و اهداف اولیه تاسیس آن در سال 1344 برگشت. این گروه با هدف مبارزات مسلحانه شکل گرفت. بعد از گذشت دهه ها همه نوع تغییر ایدئولوژیک و عجیب و غریب توسط رهبران بعدی از جمله مسعود رجوی در این گروه به وجود آمد و در دو دهه اخیر خصوصا به یک فرقه تمام عیار تبدیل شد اما منش و روش های تروریستی و مسلحانه آن همان است که بود. روش های مسالمت آمیز برای فرقه رجوی به مثابه خط پایان است. این فرقه تنها در خشونت و بحران است که می تواند نفس بکشد. اعضای آن در کمپ لیبرتی شبه نظامیان آموزش دیده ای هستند که رهبران فرقه به دنبال استفاده از آنها در راستای اهداف خشونت طلبانه و تروریستی اند. این فرقه بعد از انقلاب نیز وقتی شرایط سیاسی را مطابق خواسته های خود ندید سریعا دست به حملات مسلحانه تروریستی زد. در طول فعالیت های خود در سال های بعد از انقلاب 12 هزار شهروند ایران، دهها هزار شهروند کرد و شیعه عراقی را ترور کرد. رهبران فرقه هنوز هم بر روش های تروریستی اصرار می ورزند. عراق ایده آل برای آنها چیزی شبیه سوریه کنونی است که گروه های وابسته به القاعده در آن فعالند. روابط حسنه عراق و ایران؛ امری که مطلوب فرقه رجوی نیست علاوه بر این روابط حسنه دولت عراق با ایران مطلوب فرقه رجوی نیست.تبلیغات ضد دولت عراق بازتاب ناخرسندی رهبران فرقه از این وضعیت است. روابط حسنه ایران و عراق در سال های اخیر بی سابقه است. این فرقه از آنجا که خلائی در این زمینه نمی بیند که بتواند از آن سوء استفاده کند دچار سرخوردگی شدید شده است. البته این امر طبیعی است. آنها وقتی روزهای دیکتاتور سابق بعث یعنی صدام حسین را به یاد می آورند که در همکاری و تحت حمایت وی می توانستند دست به اقدامات تروریستی خود علیه ایران و حتی خیانت به ملت در طول هشت سال جنگ تحمیلی و در نهایت تجاوز به خاک کشور بزنند و اکنون خود را در بن بست کامل می بینند هر چند ناچیز، تلاش می کنند تا شاید فضای تنفسی برای خود دست و پا نمایند.این فضای تنفس چیزی جز راه افتادن خشونت و درگیری در میان عراقی هاست.