اخراج از عراق؛ کابوسی که تعبیر شد
تلاش های نماینده سازمان ملل در امور عراق در نهایت جواب داد. ۱۴ تن از ساکنان لیبرتی به کشور آلبانی انتقال داده شدند. تعداد افرادی که قرار است به این کشور منتقل شوند ۲۱۰ نفر اعلام شده است.
مدت هاست که نمایندگان سازمان ملل و کمیساریای عالی پناهندگان تلاش می کنند کشورهای عضو سازمان ملل را متقاعد سازند با اعطای پناهندگی به ساکنان لیبرتی موافقت نمایند. اما تا این اواخر هیچ کشوری حاضر به پذیرش این افراد نبود.
سوابق تروریستی فرقه مجاهدین خلق و شبه نظامی بودن اعضای آن در کنار آموزه های فرقه ای سبب شده بود تا هیچ کشوری حاضر نشود به آنها پناهندگی بدهد.
حتی گفته می شود یکی از دلایلی که آمریکا نام این فرقه را از فهرست گروهای تروریستی حذف کرد این بود که دیگر کشورها را برای پذیرش اعضای آن ترغیب نماید.
رهبران فرقه مجاهدین خلق خیلی تلاش کردند که مانع انتقال ساکنان لیبرتی به کشورهای ثالث شوند. آنها اصرار داشتند که به پادگان اشرف بازگشته و همچنان در عراق بمانند. اما نتوانستند در قبال افکار عمومی عراق، دولت این کشور و فشار سازمان های بین المللی مقاومت کنند و در نهایت تسلیم شدند.
عوامل فرقه تا قبل از این انتقال به کشورهای ثالث در قالب دسته های چند ده نفری را مساوی مرگ تشکیلات خود دانسته و به بهانه های مختلف سعی می کردند در روند تلاش های سازمان ملل در این زمینه اخلال ایجاد کنند اما شکست خوردند.
به نظر می رسد تشکیلات فرقه مجاهدین خلق در مسیر زوال قرار گرفته و رهبران آن نیز توان جمع و جور کردن اوضاع را ندارند. آنها که یک گروه فرقه ای در پادگان اشرف درست کرده بودند اکنون شاهد از هم پاشیدن این فرقه هستند. عوامل فرقه بیش از هر کسی می دانند که انتقال ساکنان لیبرتی به کشورهای مختلف در قالب گروه های چند صد نفری عملا به معنای پایان عضویت آنها در این گروه است زیرا تاکنون نیز با اعمال فشار و در یک فضای کاملا بسته فرقه ای و به زور نگه داشته شده بودند.
اخبار رسیده از لیبرتی نیز حاکی است که ساکنان این کمپ علنا به انتقاد از سیاست های مسعود و مریم رجوی روی آورده و از آنجا که از فشارهای فرقه ای در این کمپ تا حدی کاسته شده به صراحت از راه های جدایی از آن و بازگشت به زندگی عادی سخن می گویند.
تقی صالح از ساکنان لیبرتی در تماس تلفنی با منصور تنهایی از اعضای سابق مجاهدین خلق درباره وضعیت کمپ لیبرتی می گوید”شرایط طوری شده است که اغلب نفرات علنا به سازمان، مسعود، مریم و مسئولین فحش می دهند و هر روز با همدیگر دعوا و بحث می کنند و خدا خدا می کنند زودتر از کمپ لیبرتی خلاص بشوند.”
این وضعیت داخل کمپ لیبرتی بیانگر این واقعیت است که ساکنان این کمپ کاملا از آموزه های فرقه ای مجاهدین خلق بریده اند و می خواهند به زندگی عادی و روزمره شان برگردند. این موضوعی است که طبیعتا توقع می رود دولت آلبانی مد نظر قرار دهد. زیرا عوامل فرقه ممکن است بخواهند به طرق مختلف همچنان بر این افراد که عموما به انواع بیماری های روحی روانی مبتلا شده اند اعمال نفوذ و قدرت نمایند و این در تضاد با اهداف انسان دوستانه ایست که دلیل پذیرش این افراد اعلام شده است.