مدتی است که ریزش نیروئی مجاهدین از بدنه تشکیلات به پایه ها و ساختارهای شورائی هم رسوخ کرده است.
در میان چندین عضو شورائی که بخود جرات داده اند و از مناسبات خود را رهانیده اند، نام آقای قصیم که بعنوان یکی از پایه های چپ شورا و نویسنده کتابهای نقد اگاه، جیره عمر، آزادی، پیرامون مسئله هژمونی و پلورالیسم و… بسیار غیر منتظره بوده است. غیر منتظره نه از این نظر که شورای ملی مقاومت بعنوان وزنه ای در سیاست ایران و اپوزیسیون مطرح است، از این نظر که شورائی ها بخاطر ترس و وحشتی که از ” رژیم مال شدن” توسط مجاهدین دارند به مرگ تدریجی! تن می دهند.
خصوصا آنهائیکه بخاطر عضویت و حمایت سالیان از مجاهدین مجبور به ترک مناسبات خانوادگی و فامیلی شده اند و بخاطر منفوریت آقای رجوی دچار آسیب های جدی روابط اجتماعی گردیده اند، نمی توانند براحتی خودشان را ازاین مناسبات برهانند. ترمیم این آسیب ها و برگشت به مناسبات اجتماعی و فامیلی، شهامت تحمل و پذیرش و جبران اشتباهات گذشته را می طلبد که اگر فرد بتواند از این موانع ذهنی عبور کند، توانسته است خود را رها نماید.
البته ناگفته نماند که بسیاری دیگر از کادرهای مرکزی سازمان هم مانند حسن محرابی و پرویز یعقوبی و… مدتهاست که از سازمان جداشده اند ولی علت جدائیشان را به دلایلی که ذکر شد اعلام نکرده اند.
در تمامی موارد ذکرشده مسئول شورا بجای جوابگوئی به انتقادات اعضا خود، روش حمله و فحاشی را برگزیده روشی که اقای کریم قصیم پس از اینکه دامنگیر خودش شد آن را کشف! نمود. ایشان در مصاحبه با وبلاگ صدای وجدان با عنوان ” مصاحبه شتابزده با کریم قصیم” در پاسخ به سئوالی عنوان می کند.
” تجربه نشان داده که مجاهدین ابدا تحمل نقد بیرونی شده را نداشته اند. ابدا. همین الان هم که می بینید چه گارد مسخره پلیسی – امنیتی گرفته اند. تنها کاری که می شد کرد همین استعفای علنی – با بیان روشن و اقدام سریع بود. که البته فکرنمی کردیم دراین حدّی که شاهدیم با هراس و لذا با واکنش بی سابقه استالینیستی مواجه شویم. ۵۵ روز ازاستعفای ما گذشته هنوزجرآت درج متن استعفای ما پیدا نکرده اند ولی فحاشیها و برچسبها و ردیه نویسی یک طرفه آنها کماکان روی سایتهایشان ادامه دارد، لابد دروناٌ به این نوع غذای فکری نیاز دارند….”
ایشان در جای دیگری از ساختارهای مبتنی بر دمکراسی پارلمانی و عدالت اجتماعی سخن می راند که البته بسیار با ارزش است ولی برای کسب این ارزش ها اتفاقا باید از مناسبات فرقه ای فاصله گرفت و آن را نقد کرد که البته آقای کریم قصیم با سه طلاقه کردن مجاهدین، می تواند گام های بعدی را برای روشنگری دیگر روشنفکران بردارد و مطمئن باشد که مردم ازاده کشورمان به رشد و بلوغ سیاسی رسیده اند و خود می توانند برای سرنوشت خود و کشورشان تصمیم بگیرند و نیاز به قیمی از نوع آقای رجوی با مناسبات فرقه ای ندارند.
“درپیکار آزادی ایران و ایرانی، صرفاٌ از الزامات عقاید و بینش خودم حرکت نمی کنم، درجه رشد و کشش اجتماعی اقشار و طبقات مدرن و مترقی ایران را درنظردارم و فریاد مشترک را پیگیری می کنم. و این همانست که بارها گفته و نوشته ام: دفع مانع و تاسیس قانون اساسی و ساختارهای مبتنی بردموکراسی پارلمانی، عدالت اجتماعی، لاییسیته و حقوق بشر.”
ایشان در مصاحبه دیگری که در تلویزیون ” رهائی تی وی” نموده است از عدم روش و منش دمکراتیک جهت تصمیم گیری های شورائی وممنوعیت اجازه ورود دیگر جریان های سیاسی در جلسات شورا و تبادل نظر در موارد گوناگون سخن بمیان آورده است.
لازم است که به ایشان متذکر شویم که سالهاست که اینجانب وتعدادی از جداشدگان از مجاهدین خواسته ایم که حاضریم در یک جلسه رسمی با نمایندگان آنها در مورد مسائل روز وارد بحث و تبادل نظر شویم و به نقاط مشترکی برسیم. در ماه گذشته شاهد آن بودیم که گروه تروریستی فارک با دولت کلمبیا که سالها مبارزه مسلجانه می نمودند در خاک کوبا وارد یکسری مذاکرات رو در رو گردیدند. آقای رجوی حتی حاضر نیست که با دیگر نیروهای خارج از شورا وارد بحث و تبادل نظر گردد. آقای رجوی حتی جرات مصاحبه با یک تلویزیون و رسانه آزاد را تاکنون نپذیرفته است و در این مورد به دیگر اعضا شورا هم اجازه نمی دهد که نظرشان را در رسانه ها بیان نمایند.
مطمئن هستم که خروج آقای کریم قصیم و دیگر دوستان شورائی از مناسبات فرقه ای آقای رجوی و مصاحبه آنان با رسانه ای آزاد راه را برای خروج دیگر اعضا که بقول اقای قصیم در “وجودشان اعتراض خفته وجود دارد و صبر و تحمل پیشه کرده اند” باز می نماید.