در جریان اجلاس عمومی سازمان ملل و در کنفرانس سران کشورها، برخلاف همه، دو جریان نشان دادند در انزوای کامل هستند. یکی از این دو اسرائیل بود و دیگری فرقه تروریستی رجوی که حاصل تمام تلاش شان در این ماجرا چیزی نبود جز بی آبرو شدن هر دوی آنها و اثبات اینکه حتی تغییر شرایط هم بدلیل ذات تروریستی و جنایتکارانه آنها، تاثیری بر آنها نداشته و آنان جز در جنگ و کشتار امکان حیات ندارند و دشمن صلح می باشند.
فضاحت کار آنقدر زیاد بود که بلافاصله همه فهمیدند که رجوی ها چقدر بی بوته هستند. به حدی که حتی خبرنگار صدای آمریکا نیز به آن اذعان کرد و گفت که هیچ یک از گروه های ایرانی حاضر به همراهی با این فرقه در انجام تظاهرات مقابل سازمان ملل بر علیه ایران نشدند و به این ترتیب باز هم بهتر از قبل معلوم شد که آنها نه تنها در بین مردم ایران بلکه حتی در بین مخالفان جمهوری اسلامی هم هیچ پایگاهی ندارند و کل بسیج نیرویی شان در عرض چند هفته به جمع کردن چند ده نفر خلاصه می شود.
دولت اسرائیل هم در نتیجه اقدام هیاتش در ترک سالن هنگام سخنرانی رئیس جمهور ایران، آنقدر مفتضح شد که به گزارش رادیو فردا، وزیر دارائی اسرائیل بخاطر این عمل از نتانیاهو انتقاد کرد و گفت که اقدام هیات اسرائیلی ما را مخالف همیشگی راه کارهای مسالمت جویانه و مخالف صلح معرفی کرد.
شاید برای اینکه به جهانیان اثبات شود که اسرائیل و رجوی ها دشمن همیشگی صلح و حامی جنگ هستند و اینکه فرقه رجوی هیچ پایگاهی ندارد، می بایست هزینه زیاد مادی و معنوی نمود، اما اینبار عدو سبب خیر شد و به دست خود این امر را اثبات کرد.
سال هاست که رجوی ها با تکیه بر غرب و اسرائیل قصد ادامه حیات دارند اما به نظر می رسد نه تنها در اشرف و عراق بلکه در غرب هم دیگر جایی برای آنها متصور نباشد و آنها در یک انزوای مرگبار گیر افتاده اند و از آنجایی که پادویی اسرائیلی ها را می کنند تنها آغوش اسرائیل برای آنها باز است.