با این حساب باید منتظر ماند تا همین فردا و پس از به گور بردن تعدادی اعتصاب کننده، سروکله مهرتابان پیدا بشود…
سایت های سازمان طی خبری اعلام کردند:
“ شماری از مجاهدان اعتصابی در لیبرتی در روزهای اخیر در دوازدهمین هفته اعتصاب غذا در آستانهٴ شهادت به بیمارستان و امداد پزشکی در لیبرتی منتقل شدند. خواهران مجاهد مهین نظری، فهیمه خادمی، امیرهٴ نوری، مرضیهٴ قبادی و برادران مجاهد مسعود افضلی، ایوب مهدیان، اسکندر ارجمندی، تیمور کلاسی، جعفر نعمت اللهی، محمد توکل، در این شمارند. برخی از آنها هم اکنون در زیر سرم و تحت مداوا هستند. پزشکان در لیبرتی حداکثر تلاش خود را با امکانات ناچیز در این مرحله ادامه می دهند.” (تاکید روی کلمات از جانب ما است)
این نحوه اطلاع رسانی و تهدیدها را می توان با هشدارهای مشابه قبل از اتفاقات ۱۰ شهریور ۹۲ مقایسه کرد و متعاقب آن تصریح مسعود رجوی در خصوص درخواست مریم رجوی که منجر به انتقال باقیمانده ساکنین اشرف به لیبرتی شد. در آن روزها که ادعا شد مریم رجوی جان چهل و اندی باقیمانده در قرارگاه اشرف را نجات داده! این سوال پیش آمد، پس دلیل به کشتن دادن آن ۵۲ نفر و آن همه پافشاری و لجاجت برای ماندن در قرارگاه اشرف چه بود. دلیل آن منّتی که رجوی بر سر آن چهل و اندی نفر گذاشت که جان شان را باید مدیون دخالت به موقع مریم مهرتابان باشند چه بود؟ از یک منظر صحنه کم و بیش همان است و متاسفانه فرآیند این لجاجت نیز آنگونه که از ظاهر بیانیه ها و خبرها بر می آید حکایت از به کشتن دادن شماری دیگر تا دوباره مهرتابان ویر بشردوستی بگیرد و دستور به قطع اعتصاب غذا بگیرد! هر چه باشد این درخواست آبکی مجاهدین در مقایسه با مقاومتی که برای ماندن در اشرف از خود نشان دادند نتیجه اش هر چه باشد عقب نشینی و باج دهی به مجاهدین نخواهد بود.
اگر قرار بود از جانب جامعه بین الملل آبی گرم شود حداقل این بود بعد از به کشتن دادن آن ۵۲ نفر باید اتفاقی می افتاد. این که عده ای در آستانه شهادت قرار بگیرند و امروز و فردا خدای ناکرده قربانی شوند و مریم و مسعود دستور به قطع اعتصاب غذا بگیرند! معنی اش این است که حربه اعتصاب غذا هم مثل حربه لجاجت و مقاومت اشرف نشین ها سرش به جایی بند نیست؛ معنی اش این است که آب از آب تکان نخواهد خورد. و معنی اش این است که به لیست ۱۱۲ نفر قربانیان مجاهدین دوباره افزوده خواهد شد. اگر آنگونه که مجاهدین مدعی اند ارزش آن هفت نفر مفقود شده برای هر کسی که آنها را در اختیار دارد آنقدر هست که تا پای قربانی شدن اعتصاب کنندگان بایستد، در این صورت چه نتیجه ای جز اضافه شدن لیست قربانیان عاید مجاهدین خواهد شد. اگر قرار باشد فردای مرگ چند اعتصاب کننده دوباره مریم مهرتابان پا در میانی کند و بر جان بقیه اعتصاب کنندگان منت بگذارد و به آنها زندگی اهداء کند چه دلیلی دارد این تصمیم امروز گرفته نشود!
در این که ادعاهای مجاهدین در مورد مرگ قریب الوقوع اعتصاب کنندگان چه اندازه صحت دارد قضاوت اش می ماند برای آنها که از کم و کیف قضیه اطلاع کافی دارند؛ اما آنچه مسلم اینکه مجاهدین امورات شان جز از گرفتن جان تعدادی از اعتصاب کنندگان پیش نمی رود. با این حساب باید منتظر ماند تا همین فردا و پس از به گور بردن تعدادی اعتصاب کننده سروکله مهرتابان پیدا بشود و بر سر بقیه منت بگذارد که از آنها خواسته اعتصاب خود را بشکنند. اما عجالتا که مهرتابان همه کاسه کوزه های اعتصاب را سر اعتصاب کنندگان شکسته و مدعی است اراده و خواست آنها باعث کارزار جهانی آنها برای آزاد کردن هفت گروگان بوده است.
م. فرهمند