اشک تمساح رجوی ها برای قربانیان فرقه گرایی خود

رجوی ها که در زمان زنده بودن اعضای فرقه جز توهین، سرکوب و پایمال کردن هویت آنها کار دیگری با آنان نمی کنند، بعد از مرگ افراد تلاش دارند تا از آن سوء استفاه نموده و خوراک تبلیغاتی بسازند. از این رو وقتی در هفته گذشته دولت عراق اقدام به دفن افرادی نمود که چند ماه قبل در قرارگاه اشرف کشته شده بودند، شورای باصطلاح مقاومت در اطلاعیه ای از قول سمبل تروریسم کور و الهه کینه و نفرت یعنی مریم قجر، این اقدام دولت عراق را محکوم و از اینکه دفن کشته ها « بدون حضور اعضای خانواده » آنها صورت گرفته اشک تمساح ریخت.
مریم قجر در حالی نسبت به عدم حضور خانواده ها در زمان دفن اعتراض می کند که خود به سمبل کینه و دشمنی با خانواده اعضا بدل شده است. او در حالی اشک تمساح می ریزد که:
1- تا وقتی این افراد زنده بودند، از طرف رجوی ها و فرماندهان فرقه به خانواده های شان و خانواده بقیه اعضا اجازه ملاقات داده نمی شد.
2- به خانواده هایی که برای ملاقات با افراد خود به پشت درب اشرف می آمدند به دستور رجوی ها سنگ پرتاب شده و آنها را مورد بدترین توهین ها قرار داده و شعار « خانواده الدنگ » را وقیحانه سر می دادند.
3- حتی به خانواده ها اجازه ارتباط تلفنی با اعضای اسیر در تشکیلات داده نمی شد و نمی شود.
4- بر اساس گزارش هیئت ویژه سازمان ملل در عراق (یونامی) که با همکاری دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل تهیه شده و مربوط به نیمه اول سال 2013 بوده و در 30 دی 1392 انتشار یافت، رجوی ها محدودیت زیادی برای اعضا و خانواده های شان ایجاد می کنند. در بخشی از این گزارش چنین آمده است:
« مجاهدین که یک ساختار سلسه مراتب و اتوریتر دارند، محدودیت های سختی روی حقوق ساکنان اعمال می کنند: مثل حق آزادی رفت و آمد در داخل کمپ [لیبرتی] و حق ترک کردن ارگانیزاسیون [سازمان] و حق ارتباط آزاد. محدودیت ارتباط با اعضای خانواده – حتی در رابطه با خانواده هایی که با هم در کمپ لیبرتی ساکن هستند.- دسترسی به ارتباطات عمومی و پایه ای و دسترسی به مراقبت های پزشکی و درمان »
به یاد داشته باشیم که مساحت لیبرتی حدود نیم کیلومتر مربع است و رجوی ها در این محیط بسیار کوچک نیز به اعضای فرقه که عضو یک خانواده هستند اجازه دیدار با هم را نمی دهند.
5- رجوی ها اعضای فرقه را وادار می کنند تا علیه خانواده های شان حتی اگر با جمهوری اسلامی مخالف بوده و در خارج از ایران زندگی می کنند اما خواهان انتقال آنان به خارج از عراق هستند، مقاله و مطلب بسیار توهین آمیز بنویسند. نمونه بارز آن محمد اقبال از اعضای فرقه است که خواهرانش را به دستور رجوی ها با بدترین اهانت ها مانند « بی عفت » مورد توهین قرار داده است.
6- بعد از آخرین حمله به لیبرتی وقتی خانواده های اعضا از فرماندهان فرقه خواستند که نام مجروحین را اعلام کنند تا آنها از نگرانی خارج شوند، رجوی ها به شدت به این خانواده ها تاخته و با وقاحت آنها را متهم نمودند که « می خواهند با اینکار محل اصابت موشک ها را در آورده و برای موشک های بعدی  تصحیح گرا بکنند »!!!
7- خانواده در دیدگاه رجوی، کانون فساد است و هیچ عضو فرقه اجازه تشکیل خانواده را ندارد.
و………
بنابراین رجوی ها نه تنها ارزشی برای خانواده ها قائل نیستند (همانگونه که هیچ ارزشی برای اعضای خود قائل نیستند) بلکه دشمن آنها و مانع اصلی تمام دوری ها و مشکلات به وجود آمده می باشند.
با امید به فروپاشی فرقه تروریستی رجوی و رها شدن تمام اعضای آن