امروز در سایت ها از وضعیت جداشدگان فرقه رجوی مقیم آلبانی، خبری از میرزا آقا پاک نیت خواندم که بشدت مریض احوال است و در واپسین لحظه های حیات خود اوقات سختی را بی کس وکارمی گذراند. کسی نیست که سابقه حضور در فرقه رجوی درعراق را داشته باشد و میرزا آقا را نشناسد ونداند که رجوی خائن چگونه ازاین پیرمرد نحیف به سختی بیگاری می کشید و در دوره های مختلف در نشست عمومی خودش میرزا آقا و تنی چند ازهم سن وسالهایش از جمله نورمراد و پدرواحدی و… را به بهانه ای سوژه میکرد و مورد تمسخر قرار میداد!
هیچوقت یادم نمی رود که میرزا آقا درسال 1378 در قرارگاه همایون العماره عراق کاملا بریده بود و درخواست خروج ازفرقه و بازگشت به ایران را داشت که دراین رابطه مسولین قرارگاه به میرزا آقا نهیب می زدند و فحش وناسزا که در مبارزه کم آورده و سرپیری میخواهد به دنبال زندگی عادی و خانواده اش برود!
میرزاآقا هم قبول میکرد که آره دیگرخسته شده است وتحمل مناسبات را ندارد ومیخواهد به نزد خانواده اش برود. درآن وانفسا میرزا آقا بعنوان اعتراض حدود یکسال دربنگال خودش را زندانی کرده بود و متاسفانه از مشکلات روحی و روانی هم رنج می برد و بعضا از داخل بنگال خود با صدای بلند فریاد میزد و گریه میکرد وهمگان ازاین بابت متاثربودند که چرا مسولین خصوصا مسول قرارگاه زنک مهاجم و وحشی بد دهان ژِیلا دیهیم نسبت به وضعیت میرزا آقا ترتیب اثرنمی دهد و مشکلاتش را حل نمی کند!؟
بدون شک رجوی میخواهد میرزا آقا در سایه حمایت و مراقبت خودشان تمام کند وآنگاه رذیلانه از پرونده ای که برایش ساخته اند اهم از نوارمصاحبه ودست نوشته ؛ عنوان کنند که میرزا آقا تا دم مرگ مجاهد ماند ومجاهد به زندگیش پایان داد واینگونه ناجوانمردانه مورد بهره برداری قرار دهند لذا شخصا ازجداشدگان که درساختمان جداشدگان آلبانی مستقرهستند خواهش دارم به حکم وظیفه انسانی ودرمقابله با توطئه مشمئزکننده رجوی البته درحد وسع وتوان خودشان میرزا آقا را همه جوره مراقبت کنند ومورد حمایت قراربدهند وبدین صورت نقشه شوم رجوی را خنثی کنند.