مقالاتی به قلم جداشدگان فرقه رجوی در آلبانی به دستمان رسیده است که از این پس آنها را، البته با قدری تلخیص و ویراستاری، در سایت سحر به اطلاع عموم می رسانیم. در زیر در اولین قسمت مجموعه ای از نوشته های حمید رضا را مشاهده می نمائید:
اشک تمساح مریم رجوی برای نیجریه
نویسنده مقاله: حمید رضا (نجات یافته از فرقه رجوی در آلبانی)
خبری خواندم مبنی بر فراخوان مریم رجوی برای نجات جان ۲۰۰ دختر نیجریایی که توسط یک گروه تروریستی به گروگان گرفته شده اند. البته حمایت از این دختران و محکوم کردن جنایت این گروه تروریستی وظیفه تک تک افراد و گروههای سیاسی و اجتماعی است، ولی یک نکته ظریف در این میان وجود دارد که جای تامل دارد.
خانم رجوی خود را دایه مهربان تر از مادر نشان داده و می خواهد بگوید که او شدیدا به دنبال حقوق بشر و خواهان نجات جان آن گروگانها است، ولی اگر راست میگوید اول به فکر هزار زن ایرانی و دو هزار مرد ایرانی باشد که الان در اردوگاه لیبرتی جانشان در خطر است، یا به بیان درست تر جانشان توسط او و همسرش مسعود رجوی به خطر انداخته شده است.
اگر راست میگوید فراخوانی برای نجات جان سه هزار ساکن لیبرتی، البته فراخوانی واقعی و نه ساختگی، بدهد. همه ما بارها شاهد پیامهای بیرونی مسعود و کنفرانسهای تبلیغی مریم بوده ایم که در آن می گویند حاضر به خروج از عراق هستند به شرطی که همه افراد یکجا به ایالات متحده آمریکا یا یکی از کشورهای اتحادیه اروپا منتقل شده و در آنجا در یک کمپ همانند پادگان اشرف و تحت کنترل فرقه رجوی زندگی کنند. همه می دانند که این یک حرف غیر واقعی است و هرگز کشوری پیدا نمیشود که چنین خواسته ای را قبول کند و اردوگاهی با حاکمیت مطلق دار و دسته تروریستی رجوی ایجاد نماید.
گروه تروریستی نیجریایی ۲۰۰ دختر را گروگان گرفته اند و البته در قبال دریافت پول آنها را آزاد خواهند کرد؛ ولی مسعود رجوی بیش از سه هزار نفر را گروگان گرفته و از آنها یک دیوار انسانی برای حفظ خود و پیشبرد منافع فردی اش ساخته و دارد با جان و سرنوشت این سه هزار نفر بازی می کند و معلوم نیست در ازای چه چیزی آنها را آزاد خواهد کرد.
مگر رجوی مدعی نیست که می تواند هر نوع دعوای حقوقی و سیاسی را پیش برده و گروهی از وکلای کارکشته در اختیار دارد؟ پس چرا از آنها و لابی های قویش در غرب کمک نمیگیرد و افراد را به کشورهای مختلف منتقل نمی نماید؟ خود او هم میداند که عراق دیگر جای ماندن نفراتش نیست و جانشان در عراق در خطر است و همچنین استراتژی او در آنجا به بن بست رسیده و شکست خورده است.
بنابراین اگر واقعا مریم رجوی اهل حقوق بشر است بیاید جان این سه هزار نفر را نجات دهد و طی فراخوانی اعلام نماید که آماده همه نوع همکاری با ملل متحد و سایر ارگان های بین المللی برای نجات جان این سه هزار نفر می باشد. بهتر است خانم رجوی بیش از این سنگ حقوق بشر برای مردم کشورهای دیگر را به سینه نزند. او بهتر است این مسخره بازی را کنار گذاشته و به فکر آن سه هزار نفر اسیر ساکن در لیبرتی که دارند روز و شب از آنها بیگاری میکشند باشد.
وضعیت در آلبانی
میخواهم اشاره ای به وضعیت ۲۰۰ نفری بکنم که از لیبرتی به آلبانی آمده اند و در اینجا مستقر هستند. یک تعداد از آنها همچنان اسیر ذهنی و عینی فرقه رجوی می باشند و اجازه خروج از ساختمانهایی که مسئولین سازمان کنترل آنها را بدست گرفته اند را ندارند. بقیه افراد هم در شرایط بدی به سر می برند و از اولیه ترین استانداردهای پناهندگی نیز برخوردار نیستند. مسعود و مریم رجوی مدعی هستند که آنها این افراد را به آلبانی فرستاده اند و این اقدام هیچ ربطی به کمیسیاریای عالی پناهندگان و کمک های بین المللی ندارد. اگر این حرف درست است پس چرا دیگر هیچ کمکی به آنها نمی کند.
در حال حاضر این نفرات در آپارتمان هائی زندگی می کنند که کمسیاریای عالی پناهندگان برای آنها اجاره کرده و قرارداد آنها یکساله می باشد که کمتر از چهار ماه دیگر از مهلت این قرارداد ها باقی مانده است و بعد از آن دیگر هیچ سرپناهی برای این افراد وجود ندارد. از بابت کار هم دولت آلبانی به این افراد اجازه کار نداده است و اگر هم بدهد در آلبانی کار وجود ندارد و اقتصاد فروپاشیده این کشور توان پاسخگویی به دویست متقاضی کار را نخواهد داشت. مردم و بویژه جوانان خود این کشورها بیکار می باشند و هیچ گونه کاری در این کشور پیدا نمیشود. حال رجوی که همیشه مدعی است میخواهد برای آنها چکار بکند؟
شعار مریم رجوی برای یازدهمین گردهمایی سالانه خود در ویلپنت:
ساختن هزار اشرف در فرانسه و اروپا
بعد از اینکه تمامی سیاستهای مسعود رجوی به بن بست رسید و شکست خورد و نتوانست اشرف را حفظ نماید، حالا برای سرپوش گذاشتن بر عدم توانائی برای پیش برد مبارزه مسلحانه در قالب ارتش آزادیبخش ملی مجبور است بگوید که: “میخواهیم هزار اشرف در فرانسه و در اروپا و آمریکا بسازیم”.
باید از مسعود رجوی پرسید که پس آن گلو پاره کردنها و آن داد و فریادها که میگفتی “کوهها از جا بجنبند، اشرف از جای خود تکان نخواهد خورد” چه شد؟ “اشرف شهر شرف” چه شد؟ تا کی می خواهی به فریب و نیرنگ ادامه دهی؟ تا کی میخواهی جسم و روان نفراتت را به تباهی بکشانی و تلف نمائی؟ سی سال است که فقط وعده میدهی که حتی یکی از آنها هم تابحال برآورده نشده و جز هدر دادن عمر و هستی نفرات سازمان حاصل دیگری نداشته است.
فریبکاری فرقه رجوی در اردوگاه پناهندگان در آلبانی
حسن نایب آقا مسئول فرقه رجوی در امور افرادی که به آلبانی منتقل شده اند طوری وانمود میکند و فریبکاری می نماید که گوئی تمامی کارهایی که دارد صورت میگیرد از جانب سازمان و با پول و تلاش سازمان است. اما در عمل به نمونه های زیر نگاهی بیندازید:
کمکی به نفرات مریض که تعدادشان کم نیست و به دلیل کارهای طاقت فرسا در اشرف به این وضع دچار شده اند نمی کند.
کمکی در امورات جاری زندگی نفرات نمی نماید.
توجهی به نیازهای مالی افراد ندارد.
مدام به نفرات وعده های تو خالی داده میشود که تاکنون حتی یک مورد عملی نشده است.
نفرات اردوگاه تاکنون چندین بار برای درخواست کمک مالی رفته اند ولی با جوابهای سربالا روبرو شده اند.
جدیدا ترفندی را شروع کرده اند و می گویند که سازمان دارد کارها را دنبال می کند تا نفرات بعد از گرفتن پاسپورت به کشورهای دیگر بروند.
اگر هیچ کس نداند ولی ما که چندین سال در کنار این فریبکاران بوده ایم به خوبی می دانیم که همه اینها وعده های بی محتواست که هرگز عملی نخواهد شد.
برای هرکس بهانه ای می تراشند تا کاری برایش نکنند. به یکی میگویند که مامور وزارت اطلاعات است. به آن یکی می گویند که آشنایی در خارج ندارد و کاری نمیشود کرد. به دیگری میگویند فعلا صبر کند چون کارش کمی پیچ دارد.
سازمان به تمامی نفراتش در اروپا گفته که اسپانسر نفراتی است که از لیبرتی به آلبانی منتقل شده اند و از این طریق از اروپائی ها کمک مالی و پول میگیرد. الان چندین ماه است که نفرات از لیبرتی به آلبانی رفته اند ولی دریغ از هرگونه کمک که سازمان وعده آنرا به تمامی اروپا و از جمله به کیساریای عالی پناهندگان داده بود و گفته بود که تمامی تضادها و مشکلات را خودش حل می کند اما نکرد.
نشست حسن نایب آقا با نفرات اردوگاه در آلبانی
نشست لایه ای برای انتقالی ها از لیبرتی به آلبانی مجددا گذاشته شد. نایب آقا در این نشست باز تکرار کرد که سازمان دارد کار نفرات را دنبال می کند تا بتوانند از کشور آلبانی به کشورهای دیگر بروند و بتوانند در آنجا زندگی جدیدی را شروع کنند. همه این حرفها که سازمان به نایب آقا میگوید تا برای ما تکرار کند یک مشت دروغ بیش نیست. سازمان میخواهد بتواند با چنین ترفندهایی دوباره تمامی نفرات را زیر تشکیلات خود نگه دارد و سیاستهای خود را به راحتی پیش ببرد و دوباره قیمت بلندپروازی های رجوی را از اعضا بگیرد.
مرگ های مشکوک و نابهنگام اعضای مجاهدین خلق در تشکیلات رجوی
برای ما به خوبی روشن است که چرا مرگهای مشکوک و نابهنگام اعضای مجاهدین خلق در تشکیلات فرقه رجوی به وجود می آیند، چون خط و کار فرقه همین است که نفرات مخالف و منتقد و ناراضی را یک به یک از بین ببرد و به افراد در لیبرتی نشان دهد که عاقب کار چه خواهد بود. از کشتار در اشرف گرفته تا موشک باران لیبرتی جای شکی نیست که خود مسعود رجوی تمامی این اقدامات را برنامه ریزی و هدایت کرده تا بتواند بر ناکامی های خود سرپوش گذاشته و حیات خفیف و خائنانه خود را قدری طولانی تر نماید.
مسعود رجوی اعتقاد دارد که خون راه فرقه اش را باز می کند و با همین منطق تا الان جان صدها نفر را گرفته تا با این وسیله بتواند خودش را حفظ نماید. در اشرف و در لیبرتی چندین نفر را نگذاشتند تا به مراکز درمانی عراق منتقل شوند و در همان جا جان باختند و به همه ثابت کردند که عاقبت همه مردن در عراق است.
درخواست کمک برای جداشدگان در آلبانی
از تمامی دوستانی که می توانند ما را در کشور آلبانی یاری برسانند درخواست کمک داریم. ما را در خصوص کارهائی که میتوانیم انجام دهیم مطلع سازید تا بتوانیم تصمیمات بهتری اتخاذ کرده و زندگی خود را که سازمان از ما گرفته است مجددا باز پس بگیریم.
با تشکر حمید رضا