فرمان رجوی برای جنگ نظامی و روانی علیه خانواده ها – قسمت دوم

مظلوم نمایی حربه همیشگی رجوی ها
یکی از ترفندهای همیشگی رجوی ها مظلوم نمایی است. آنها با استفاده از این حربه در کنار وقاحت بی نظیر خود، همواره تلاش دارند تا حقیقت را وارونه جلوه دهند. آنها ترور کور انجام می دهند ولی طرف مقابل را قاتل می نامند، به عنوان ارتش خصوصی صدام به خدمت او در می آیند اما دیگران را مزدور می‌خوانند، بر علیه کشور خود جاسوسی می کنند و همزمان به دیگران انگ وطن فروشی می زنند و….
در مورد خانواده ها نیز رجوی ها از این ترفند کثیف استفاده کردند. آنها در حالی که با قساوت تمام مانع از انجام ملاقات خانواده ها با فرزندان خود می شوند، تلاش دارند تا حضور خانواده ها را به صورت زیر جلوه بدهند:
فریب اول – خانواده ای در کار نیست و افرادی که به اشرف و عراق می رفتند یا می روند هیچ نسبتی با اعضای فرقه ندارند.
فریب دوم – خانواده ها نفرات وزارت اطلاعات یا اعضای نیروی قدس سپاه پاسداران هستند.
فریب سوم – خانواده ها ماموریت دارند تا زمینه ساز کشتار اعضا بشوند.
فریب چهارم – خانواده ها با استفاده از بلندگو اقدام به جنگ روانی  علیه اعضا نمودند.
اما ببینیم واقعیت میدانی چه چیزی را می گوید. در این رابطه تناقضات موجود در اطلاعیه هایی که رجوی ها به نام باصطلاح شورا صادر کرده اند، صحبت ها و مقالاتی که به اسم اعضا در سایت های فرقه درج شده یا با اجبار و فریب توسط اعضا گفته شده و همچنین تصاویر حضور خانواده ها در اشرف و نحوه برخورد فرقه با خانواده ها، گویای واقعیات بسیاری است. بنابراین برای بهتر روشن کردن موضوع، به بررسی چهار محور فوق که رجوی ها حول آن دست به مظلوم نمایی زده اند می پردازیم:
فریب اول – خانواده ای در کار نیست و افرادی که به اشرف و عراق می رفتند یا می روند هیچ نسبتی با اعضای فرقه ندارند.
این یک دروغ بزرگ است. رجوی ها بهتر از هر کسی می دانند که نفرات مراجعه کننده پدر، مادر، برادر، خواهر، همسر و یا فرزند اعضای فرقه هستند. نگاهی به اطلاعیه هایی که رجوی ها به اسم شورا در ابتدای شروع درخواست ملاقات خانواده ها در بهمن 1388 صادر کرده اند به خوبی نشان می دهد که آنها بهتر از هر کس دیگری می دانند که مراجعه کنندگان اقوام درجه یک اعضا هستند.
رجوی ها در ابتدا فکر می کردند موضوع حضور خانواده در پشت درب اشرف و درخواست َآنها برای انجام ملاقات بیشتر از چند روز طول نخواهد کشید و اگر خانواده ها را معطل کنند موضوع تمام شده و آنها برخواهند گشت. رجوی ها در این مرحله در اطلاعیه های شورا، افراد مراجعه کننده را «خانواده» ذکر نموده و قصد داشتند با ریاکاری، از یک سو مانع از دیدار و ملاقات خانواده‌ها با اعضا بشوند و از سوی دیگر گناه عدم انجام ملاقات را به گردن دیگران بیاندازند تا از این طریق هم افراد خود را در حصار فیزیکی حفظ نموده و هم یک موضوع تبلیغاتی بدست بیاورند.
در زیر بخش هایی از اطلاعیه های شورا مورخ 21 و 23 بهمن 1388 را ملاحظه می کنید
اطلاعیه شورا 21 بهمن 1388:
«به دنبال اعزام شماری از خانواده های ساکنان اشرف توسط ایران به عراق و اجازه ندادن به آنها برای ورود به اشرف… در سه روز گذشته بارها از نیروهای عراقی، که درب اصلی اشرف را کنترل می‌کنند خواسته شده که درب را باز کنند تا خانواده ها برای دیدار فرزندانشان وارد اشرف شوند…. بستگان افراد اعزام شده، به یونومی اعلام کردند…، مایل به دیدار با اعضای خانواده های خود هستند به شرطی که آنها به داخل اشرف بیایند»
اطلاعیه شورا 23 بهمن 1388:
«روز شنبه 23 بهمن… نیروهای عراقی هر دو گروه خانواده های اعزام شده را به جلوی در اصلی اشرف منتقل کردند. آنها درصددند تا این طور وانمود شود که گویا مجاهدین از دیدار خانواده ها با عزیزانشان ممانعت می کنند. ساکنان اشرف بار دیگر از نیروهای عراقی خواستند درب را برای آنها [خانواده ها] باز کرده تا برای دیدار اقوامشان به داخل اشرف بیایند. کمیته اشرف قصد دارد که ما را در جلوی دوربین های تلویزیونی خبرنگاران مجبور به دیدار با بستگان بنماید»
همانطور که ملاحظه کردید در این اطلاعیه ها به صراحت اعتراف می کنند که نفرات مراجعه کننده به درب اشرف خانواده های اعضا هستند.
در ادامه وقتی رجوی ها دیدند که پافشاری خانواده ها حسابی آنها را بی آبرو کرده و خبری از تسلیم شدن و برگشتن خانواده ها نیست، لحن خود را تغییر داده و در اطلاعیه 26 بهمن 1388 تلاش کردند تا مراجعه کنندگان را «بستگان شمار معدودی از ساکنان اشرف که عمدتا مورد اعتماد و در ارتباط با اطلاعات هستند» معرفی کنند. اما از آنجا که خانواده ها از حق خود کوتاه نیامده و با سماجت، شقاوت رجوی ها را برای جهانیان افشا می‌کردند، آنها نقاب خود را کامل به کناری زده و گیج و منگ از این ضربات مهلک، در اطلاعیه 27 بهمن، مراجعه کنندگان را «مزدوران وزارت اطلاعات» خواندند!! و نوشتند:
« 9 روز است وزارت اطلاعات رژیم ایران و کمیته عراقی سرکوب اشرف، در یک پروژه مشترک، شماری از مزدوران اطلاعات را تحت عنوان خانواده از شهرهای مختلف ایران، برای ایجاد بلوا و آشوب و شکنجه روانی ساکنان اشرف، در بیرون اشرف مستقر کرده اند»
با تمام این فشارها خانواده ها تسلیم نشدند و رجوی ها هم که دیدند دیگر نمی شود بیشتر از این اعضا را نسبت به این موضوع بی خبر گذاشت، تلاش کردند تا یک تحلیل ابلهانه را به خورد اعضا بدهند. آنها که در ابتدای حضور خانواده ها مدعی بودند آمدن خانواده ها کار دولت ایران برای حل مشکلات داخلی و در مقابله با «خیزش سراسری مخالفان دولت در روز 22 بهمن بوده است »!!!، وقتی می بینند که تظاهرات 22 بهمن نه در مخالفت با دولت ایران بلکه در حمایت از آن برگزاری شد، در تحلیل جدید خود، حضور خانواده ها را برای تاثیر گذاشتن بر انتخابات پارلمانی عراق عنوان نمودند!!! در اطلاعیه شورا مورخ 27 بهمن 1388 آمده است:
«مریم رجوی اعزام شماری از مزدوران تحت عنوان خانواده ساکنان اشرف را خدمت به ایران در آستانه انتخابات پارلمانی عراق توصیف کرد»
از این تاریخ به بعد و بطور خاص پس از ورود مستقیم رجوی به موضوع خانواده ها و دادن پیام بهمن 1388 که در آن فرمان جنگ نظامی و روانی علیه خانواده ها را ابلاغ کرد، فرماندهان فرقه به اعضا دستور دادند تا علیه خانواده های خود موضع گرفته و آنها را با القابی همچون نامادری، ناپدری، نابرادری، ناخواهری و…. بیازارند و بر علیه آنها سنگ پرانی کنند!!
آقای رستم آلبو غبیش که جزء آخرین نفراتی است که از چنگال فرقه رجوی در لیبرتی گریخته اند، در خاطرات خود در مورد حضور خانواده ها نوشته است:
«سران فرقه اوایل حضور خانواده ها، این خبر را از ما مخفی می کردند، بعد به ما القاء کردند که ایران نفرات خودش را تحت عنوان خانواده برای دستگیری و بردن ما به ایران جلوی درب کمپ اشرف جمع کرده است!!»
فریب دوم – خانواده ها نفرات وزارت اطلاعات یا اعضای نیروی قدس سپاه پاسداران هستند.
در این باره هیچ توضیحی گویا تر از تصاویر مادران و پدارن، و یا خواهران و برادران چشم انتظاری نیست که با جگر سوختگی و تنها به امید یک دیدار، حتی از پشت سیاج اسارتگاه اشرف، روزها و هفته ها را در گرما و سرما در پشت درب اشرف سپری کردند. این تصاویر به خوبی نشان می دهد افرادی که پشت درب اشرف و سیاج آن بودند چه کسانی هستند، آیا خانواده اعضا بودند یا نیروهای نظامی و امنیتی ایران!!
تعدادی اندک از تصاویر خانواده های چشم انتظار در پشت درب و سیاج های اشرف

در انتهای این قسمت خالی از لطف نیست که سوالی را از رجوی ها بپرسیم.
کدام را باید باور کرد، اینکه جمهوری اسلامی پایگاه اجتماعی ندارد، یا این حرف تان که نه تنها نسل جوان بلکه پیرمردان و پیرزنان و حتی کودکان خردسال نیز عضو سپاه یا عضو وزارت اطلاعات هستند (خودتان صاحبان تصاویر بالا را این چنین خوانده اید)؟
البته واقعیت این است که شما بدلیل جنایات و خیانت های خود آنقدر منفور مردم ایران شده اید که طبق گفته های خودتان خانواده های اعضای فرقه هم شما را قبول نداشته و در برابر شما موضع دارند.      
ادامه دارد