اگر عدم ورود بنزین به یک کمپ کوچک «محاصره ظالمانه» است، خوش خدمتی برای تحریم یک ملت 70 میلیونی چه نام دارد؟
رجوی های پلید به بهانه وارد نشدن بنزین (که در اطلاعیه مورخ 11 دی شورا، میزان آن را «مقدار محدود» اعلام نموده اند) و اجرا نشدن چند قرار پزشکی که خدا می داند فرماندهان فرقه برای عدم اجرای آن چه زمینه سازی هایی که نکرده اند تا بتوانند از این طریق یک موضوع برای مظلوم نمایی داشته باشند، دست به تبلیغات وسیعی زده و عنوان «محاصره ظالمانه»!! را به آن داده و با ترفند همیشگی مظلوم نمایی، خواهان رفع آن شده اند!!
این داد و فغان های نخ نما و مظلوم نمایی های تکراری برای وارد نشدن بنزین در حالی است که سر تا ته لیبرتی حدود 500 متر مربع می باشد اما با این حال آنها با وقاحت در اطلاعیه شورا مدعی اند که:
"بنزین به مصرف خودروهای خدماتی و خودروهایی می‌رسد که برای رفت و آمد بیماران در داخل کمپ استفاده می‌شود. رفت و آمد در جاده‌های گلی و سنگلاخ کمپ، به ویژه در فصل سرما برای بیماران طاقت‌فرسا و غیرممکن است…. نیروها از ابتدای ورود به لیبرتی، هر هفته مقدار محدودی بنزین برای این خودروها وارد می‌کردند.."
اگر کسی از طول و عرض لیبرتی خبر نداشته باشد فکر خواهد کرد چه جاده های ترانزیتی از این کمپ عبور می کنند! و چقدر محدوده این کمپ وسیع می باشد که این همه «جاده های گلی و سنگلاخ» دارد»!! اما واقعیت این است که این کمپ از طرف سازمان ملل بعنوان یک مکان موقت ترانزیت برای انتقال نفرات فرقه به کشور ثالث راه اندازی شده است و به همین دلیل محدوده آن بسیار کوچک و حدود 500 متر مربع می باشد!!
حال اعمال رجوی های پلید که برای عدم دریافت مقداری بنزین (به قول خودشان "مقدار محدود") و کنسل شدن چند قرار پزشکی (اگر ادعای آنها را درست فرض کنیم)، آن هم برای تعدادی کمتر از 3000 نفر، مدعی «محاصره ظالمانه» هستند را با اعمال آنها دربارة تحریم های ظالمانه علیه 70 میلیون مردم ایران مقایسه کنید.
از یک سو نرسیدن چند لیتر بنزین را محاصره ظالمانه می خوانند و در سوی دیگر با خباثتی بی‌مانند افتخار می کنند که بوسیله جاسوسی علیه ایران، زمینه ساز تحریم هایی شده‌اند که مقامات غربی چه بصورت مستقیم و چه بصورت غیر مستقیم اعلام می دارند که «فشار تحریم بر مردم ایران بوده و هدف آنها نیز از اعمال تحریم همین می باشد».
از یک سو برای دریافت چند لیتر بنزین دست به دامان غربی ها برای لغو «محاصره» می شوند!! و از سوی دیگر به میزان تحریم های ایران قانع نبوده و هر از چند گاهی غربی ها را به مماشات با ایران متهم نموده!! و در شرایطی که بعد از کوبا ایران طولانی ترین زمان تحریم را دارد (البته با ابعادی بسا فراتر از کوبا) رجوی ها هم صدا با نتانیاهو و حامیان جنگ طلب غربی اش، خواستار تحریم های بیشتر بر علیه مردم ایران شده و هر وقت تحریم ظالمانه جدیدی اعلام و اعمال می شود آنها به شادی پرداخته و مدت ها این خبر تیتر اول تبلیغات آنها است.
از یک سو لغو چند قرار پزشکی را «جنایت علیه بشریت» خوانده و در سوی دیگر تحریم هایی که مانع از دسترسی بیماران و بویژه بیماران خاص آن هم در یک کشور چند ده میلیونی به دارو می‌شود را خواسته اصلی خود بیان می کنند.
رجوی ها از تحریم هایی حمایت می کنند که آنقدر ظالمانه اند که حتی بعضا بر اساس آن مانع از ادامه تحصیل دانشجویان ایرانی در برخی کشورهای غربی شده اند. تحریم هایی که هدفش قطع نان مردم ایران است.
اگر عدم ورود «مقدار کمی بنزین» که اساسا هیچ تاثیر جدی نمی تواند برای تردد در یک محیط 500 متر در 500 متر داشته باشد «محاصره ظالمانه» است، پس تحریم ها علیه یک ملت 70 میلیونی را چه باید گفت؟ و آیا تلاش برای صاف کردن راه این تحریم ها را جز جنایت بزرگ و خیانت عظیم می توان نامید؟
هر چند مشارکت رجوی های پلید در این امر را باید به پرونده قطور تروریسم، وطن فروشی، جاسوسی و دیگر جنایات آنان افزود، اما فغان کسانی که در این جنایت عظیم شریک هستند به این که تحت «محاصره» می باشند انسان را به یاد این کلام قرآن مجید می اندازد که:
وَمَکَروا وَمَکَرَ اللَّهُ وَاللَّهُ خَیرُ الماکِرینَ