بار دیگر حضور خانواده های زندانیان لیبرتی موجی از خشم و خشونت مزدوران رجوی را در بر داشته است. براستی چرا فرقه داعش صفت رجوی از حضورگسترده خانواده ها درمقابل کمپ لیبرتی به وحشت افتاده و توان پاسخ گویی به خانواده های زندانیان این کمپ مرگ را ندارد؟ براستی حرف این پدران و مادران و خواهران و برادران چشم انتظار در مقابل این کمپ چیست که رجوی دستور نصب پلاکارد هایی را داده تحت عنوان خانواده های وزارتی خانواده های مزدورو مزدوران لمپنی را همچون رضا مرادی وحسن مثنی را مامور کرده تا در برابر این عزم جزم خانواده ها سینه بدرند و به لجن پراکنی و بی حرمتی به خانواده ها بپردازند. براستی سئوال اینجاست از آقا و خانم رجوی چرا ترس و چرا وحشت مگر نمی گفتی درب همه قرار گاه های ما مجاهدین برروی همه خلق قهرمان باز است دیواروحصاروسیم خاردارندارد پس چرا امروز دوباره مانع از دیدار و گفتگوی خانواده ها با عزیزانشان میشوید؟ براستی مگرسخن این عزیزان که در گرما و سرمای طاقت فرسا خودشان را با شرایط سخت کشورعراق که درحال مهیب ترین جنگ داخلی می باشد در پشت دیوار های سیمانی کمپ لیبرتی حضوربه هم میرسانند ولحظه شماری میکنند برای دیدارباعزیزانشان؟ بله این خانواده ها مهروعاطفه دارند نسبت به عزیزانشان و برای دیدار هریک تارمویشان این چنین خودشان را به آب و آتش می کشانند. مثل تو ومریم بچه هایشان را رها نکرده و نمی کنند تا به عیش و نوش خود سرانه بپردازنند. چقدخوب گفتند مسئولین عراقی که حضور این خانواده ها برای دیدار با عزیزانشان حق طبیعی آنهاست و باید به تمامی آنها احترام گذاشت و درود فرستاد که چنین عزم جزمی دارند برای دیدار با عزیزانشان. سئوال من بعنوان یک جدا شده از فرقه رجوی داعش صفت این است:
آیا از حضورخانوادها در پشت درب کمپ مخوف اشرف درس نگرفتی؟
آیا از کشتار های خونین اشرف درس نگرفتی؟
آیا از به خاک و خون کشیده شدن بی گناهان و مسخ شدگان در کمپ اشرف درس نگرفتی؟
براستی که روی بیشرمی و وقاحت را دریدی و آخ هم نگفتی ای سفله از خدا بی خبر آیا از موشک بارانها و کشته شدن های بی گناهان در لیبرتی درس نگرفتی؟
واقعا در لیبرتی منتظر چه چیز دیگری هستید؟ کشتار جمعی همه نیرو ها در کمپ؟ خلاص شدن از شرجنایتهایی که طی سالیان در کمپ اشرف و لیبرتی انجام داده اید؟
ای وای بر شما سنگدلان که با این نسل چه ها که نکردید درخاک عراق برای اینکه چهره خودتان را در اروپا و امریکا بزک کنید و با کمال پروئی می روید در شهر پاریس ابرازهمدردی می کنید با خانواده های کشته شدگان جنایت های تروریستی. واقعا کدام روی سکه را باید دید از یک طرف با تروریستهای سوری برسریک میزمینشینید و از طرف دیگر گل سرخ و شمع بر دست میگیرید و در شهر پاریس برای اینکه عرض اندامی کرده باشید اشک تمساح برای کشته شدگان جنایت تروریستی در پاریس میریزید. براستی که وقاحت و دریدگی را تا به آخر در نوردیده اید و سر سوزنی هم شرمساری بر رخ ندارید.
سید امیر موثقی