اینک که خانواده های اعضای اسیر در بند رجوی جبهه ی موثری را در عراق علیه دجالگری فرقه رجوی در خصوص ادامه اسارت افراد در کمپ لیبرتی باز کرده اند و در همین رابطه حمایت گروه و کمیسیونی را در پارلمان ملی عراق کسب می کنند و به مجلس دعوت می شوند و به دادخواهی آنها گوش داده می شود و این دادخواهی آنها در پارلمان عراق به عنوان سند پذیرفته می شود.
این حرکت برای فرقه به مثابه ضربه ای ناک اوت کننده بر بناگوش رهبری فرقه می باشد و در استیصال کامل در پاسخ به این ضرب شصت رهبری فرقه مجددأ به تهدید زنگ زده سالیان علیه جداشدگان و خانواده های اسیران فرقه روی آورده است. رجوی بطور مفتضحانه ای از حمایت مالی و حقوقی مجلس نمایندگان امریکا علیه خانواده ها رونمایی می کند و مثلا می خواهد با نشان دادن این لولو خورخوره خانواده ها را بترساند.
اما تهدید ایدئولوژیک رجوی علیه این طیف انسان های شریف و واکنش خانواده و تصمیم واضح آنها بدین شرح است.
رجوی: روزگاری شیرها و پلنگ ها می ترسیدند به ما نزدیک شوند اما اکنون که توبه کرده ایم آهوان هم به حریم ما نزدیک می شوند به آنها بگویید اگر پا فراتر گذارند توبه گرگ مرگ است.
درواقع رجوی که خود را گرگ می داند و به خوبی هم به توبه ناکرده خودش که همانا توبه گرگ توصیف شده اعتراف می کند و خود را شکست خورده و ورشکسته ی همین خانواده می بیند و چاره ای جز تهدید ندارد.
رجوی که توبه اش همان خلع سلاح و ترک اجباری ترور و کشتار و بمب گذاری انتحاری علیه همین خانواده ها است آنهم در نبود صدام محقق شد و لاغیر به امید لحظه ای نفس می کشد و زنده است که شرایط و ورق برگردد و انتقام این خاری و شکست را از خانواده ها و طیف جداشده بگیرد.
درواقع رجوی به موازات دریافت همین سیلی و ضرب شصت گزارش هسته ای و اعتراف امریکا به اینکه هیچ انحراف و سوابق نظامی در فعالیت ایران نبوده این شوک ناگهانی هم آنها را به کما برده و رجوی گاوگیجه گرفته و هرروز چند عدد ازفرومایگان سیاسی خود را به نمایش در می آورد چرند سرهم می کنند.
کی باورمی کرد سرنوشت فرقه ای هار و وحشی رجوی به دست همین خانواده های اعضای خودش رقم بخورد و شکست محتوم رجوی توسط همین خانواده ها حاصل شود؟
ولی حقیقت دارد. این می توان و باید است. نه آنچه که رجوی شعار می دهد آن بلف است.