ریاست محترم دفتر صلیب سرخ جهانی در تهران
با سلام و احترام به استحضار می رساند:
بیش از سه دهه است که فرقه مجاهدین به بهانه ی آزادیخواهی و دموکراسی طلبی در جهت نیل به اهداف قدرت طلبانه و تشکیلات فرقه ای اش، نسبت به ترور افراد سیاسی و غیر سیاسی ایران اقدام نموده است. همچنین با پناه بردن به دامان صدام و جاسوسی به نفع دشمن در طی هشت سال جنگ عراق علیه ایران، مورد تنفر ملت ایران قرارگرفته و فاقد هر گونه پایگاه مردمی در ایران می باشد. گروهی که شعار دفاع از خلق ستم دیده را سرمی داد درعمل نشان داد که از ریختن خون مردم این مرز و بوم باکی ندارد. درطی سالیان گذشته گروهی از جوانان را با شعارهای اغواگرانه خود جذب کرد و اسیر تشکیلات فرقه ای نمود و زندگی تحت شرایط سخت فرقه ای را بر آنان تحمیل کرد. با بهره گیری از شیوه های مغزشویی، اعضا را بدون داشتن حق اظهار نظر، انتقاد و تصمیم گیری به خدمت گرفت. افراد این فرقه حق ارتباط با سایر اعضا و یا با دنیای خارج از تشکیلات فرقه را ندارند و از کلیه وسایل ارتباطی محروم هستند. حق مطالبه حقوق طبیعی و انسانی خود را ندارند و سرپیچی از مقررات فرقه منجر به زندان، شکنجه، توهین و تهدید آنان می شود. در قاموس این فرقه نهاد خانواده عنصر شرارت است و عضو این فرقه باید از خانواده و هرگونه عشق و علاقه محروم باشد. در چنین شرایطی طبیعی است که اعضای در بند نتوانند خواستار ملاقات با خانواده هایشان باشند ولی خانواده ساکنان این فرقه آرزومند تماس تلفنی یا حضوری با عزیزان خود هستند و تلاش های بسیاری در این راه نموده اند. بارها جهت ملاقات و دسترسی به فرزندانشان به عراق سفر کرده اند. روزها و هفته ها پشت درب کمپ اشرف و اینک لیبرتی ایستاده و با صدای بلند خواسته خود را مطرح کرده اند و همانگونه که مستحضر می باشید مکاتبات و مراجعه های بسیاری به دفتر صلیب سرخ و دفتر سازمان ملل در تهران داشته اند. در ماه های گذشته خانواده های بسیاری به امید دیدار با عزیزان خود به عراق رفته اند ولی متاسفانه هیچ ملاقتی میسر نگردیده است. خانواده ها می گویند که از خواسته خود که ملاقات با فرزندان و رهایی آنان از زندگی نکبت بار فرقه رجوی است، دست بر نمی دارند و خستگی ناپذیر به تلاش خود ادامه می دهند و در این مسیر دست کمک به سوی صلیب سرخ دراز می کنند وتقاضای کمک دارند. خانواده ها از صلیب سرخ تقاضا دارند که جهت نجات فرزندانشان از فرقه ی مخوف رجوی و فراهم کردن شرایط ملاقات، اقدام جدی مبذول نماید و از حقوق انسانی و طبیعی اعضا همچنین خانواده هایشان حمایت شود.
بستگان افرادی که به آلبانی منتقل شده اند درخواست می نمایند که صلیب سرخ در جهت رهایی این اعضا از حصارهای زندگی فرقه ای و تماس خانواده هایشان با آنان تدابیر لازم را بیاندیشند و امکاناتی را فراهم نمایند.