کمیسیون آموزش و پرورش در شورای به اصطلاح ملی مقاومت هم به همان اندازه پوشالی و سوری و فرمایشی بود که خود رئیس جمهورشان الکی و پوشالی و فرمایشی است! سهیلا صادق که خواهر مرحوم ناصر صادق از اولین اعضای مجاهد می باشد٬به واسطه برادرش با سازمان آشنا شد و در سازمان ماند و به دلیل سابقه اش در سازمان٬طبیعی بود که پستی هم به او برسد و این پست٬مسئول کمیسیون آموزش و پرورش شورای ملی مقاومت بود!
واقعیت اینست که سازمان از هرچیزی که بتواند، حداکثر سوء استفاده ر ا می کند تا به هدف خود نزدیک تر شود. در خیلی از مواقع این سوءاستفاده کار را به خیانت به مردم و حتی جنایت هم می کشاند! در خصوص معلمین و روز معلم هم داستان از همین قرار است!
فرقه ی تروریستی رجوی٬اساسا جایگاهی در دستگاه ارزشی خود برای انسان قائل نیست، معلم یا پزشک یا هر شغل دیگری هم تفاوتی ندارد. در بحث های درونی سازمان٬هیچ گاه به طور محتوایی از جایگاه مثلا معلمی در جامعه یاد نشد و همواره آنها تمامی موضوعات را در فایده داشتن با نداشتن برای رهبری ارزش گذاری میکنند. و این دقیقا به دلیل فرقه ای بودن تفکرات آنهاست!
سهیلا صادق هم موظف بود که سالی یک بار متنی را آماده کند که هرچند تکراری ولی از رو بخواند و مثلا روز معلم را تبریک بگوید. ما در خود سازمان معلمینی داشتیم که آنها هم فریب خورده بودند و به سازمان پیوسته بودند٬ولی هرگز برای شغل آنها احترامی قائل نبودند و آنها بایستی مانند بقیه افراد به کارهای سخت نظامی و بیگاریهای روتین و روزانه تن بدهند. چرا که در سازمان ارزش اینست که اگر حتی دانشمند هم باشی فیلسوف یا زبده ترین جراح و مهندس هم باشی٬بایستی تمامی آن تخصص ها را کنار بگذاری و مجاهدی بله قربانگوی رئیس فرقه شوی. مجاهد بایستی خودش را برای رهبری فدا کند و این تمام مسئولیت اوست!
به خوبی به یاد دارم روزهای بعد از عملیات فروغ جاویدان بود. یکی از بچه ها که تقی او را صدا می زدیم از مهندسین برجسته الکترونیک بود که سابقه ی کار در یکی از شرکت های امریکایی داشت و قبل از مجاهد شدن رییس قسمتی از آن شرکت بود و رتبه علمی بسیار بالایی هم داشت. بعد حالا چه شده بود که در تور مجاهدین افتاده بود بماند که خوشبختانه خیلی زود هم خودش را نجات داد و جدا شد و رفت. اما از این نفر در کارهایی مانند جاروی خیابان و یا تمرینات رزمی استفاده می کردند. یادم می آید که خود این نفر در نشست های کوچک یکان می گفت: بهتر است که از من برای راه اندازی سیستم های ارتباطی یا الکترونیکی استفاده کنید. ولی مسئول نشست که اصلا متوجه نبود که طرف مقابلش کیست میگفت: سازمان بهتر می داند که از کی در چه جایی استفاده کند! و ده ها و صدها نمونه دیگر.
واقعیت اینست که تمامی پیام های تبریک به معلم که از سوی سازمان گفته میشود٬توهینی به نام معلم و جایگاه معلم است. چرا که آنها در خیال باطل خود به دنبال استفاده ابزاری از همین پیام ها و همین تبریک گفتن ها هستند. رجوی و دار و دسته اش هرگز احترامی نه برای معلم که برای انسان قایل نیستند!
مراد