دو سال و اندی از پیروزی انقلاب اسلامی نگذاشته بود که رجوی جنایتکار دست به سلاح برده تا بتواند به خوابهایی که دیده بود رنگ واقعیت بپوشاند ولی چون شناخت درستی از واقعیات موجود از جامعه ایران نداشته در منجلابی که درست کرده بود خودش در آن گرفتار شد.
رجوی بعد از آزاد شدن از زندان فکر می کرد می تواند با فریبکاری و شیادی رهبری انقلاب ایران را کنار بزند و خودش بر مسند قدرت تکیه بزند و به همین خاطر از ابتدا پیروزی انقلاب اسلامی بنای ضدیت با نظام را شروع کرد اگر به تمام سخنرانی هایی که داشته دقت نمائیم همیشه این مردم مومن و مسلمان بودند که باید مقصر جلوه داده می شدند و آنان را به اسم به اصطلاح چماقدار بنامند و…
رجوی جنایتکار که به خوبی رهبری انقلاب را می شناخت و می دانست که او برای رجوی پشیزی ارزش قائل نیست و همه چیز باید در کادر اسلام و مردم مورد بررسی قرار بگیرد. به همین خاطر رجوی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی با حرکات منافقانه سعی داشت شکافی در بدنه نظام بوجود بیاورد و می دانست که روزی باید در مقابله با این انقلاب بایستد از این رو بود که نفرات نفوذی خود را وارد سیستم حکومتی کرد و در شغل های حساس بکار گرفت تا بتواند روزی به چیزی که می خواهد برسد، نمونه های آنرا می توان در مورد انفجار تروریستی دفتر حزب جمهوری اسلامی و یا نخست وزیری و… دید.
آیا رجوی می دانست به نقطه ای خواهد رسید که برای مقابله با حکومت اسلامی باید دست به سلاح ببرد؟ مسلما جواب مثبت است او همین را می خواست چرا که فکر می کرد فقط از این راه می تواند به قدرت خیالی که در ذهنش بود برسد به همین دلیل هم از همان ابتدای پیروزی انقلاب به دنبال سلاح و نفوذ افراد خود در ارگانهای حکومتی بود.
با این طرز فکر بود که رجوی وارد سی خرداد شد و تصور می کرد می تواند با ترور چند شخصیت، انقلاب اسلامی مردم ایران سرنگون خواهد شد و او به قدرت می رسد البته این را نباید نادیده گرفت که وی در زندان شاه نهایت همکاری را با رژیم شاه نمود تا بتواند از اعدام رهایی یابد و یا سفرهای پنهانی وی بعد از پیروزی انقلاب به کشورهای مختلف برای هماهنگی با سرویس های جاسوسی برای براندازی انقلاب نوپای اسلامی مردم ایران. اینها نشانه هایی بود که می توان گفت که رجوی از همان ابتدا برخورد منافقانه با انقلاب اسلامی ایران داشته است.
تحلیل های دروغین رجوی در مورد به اصطلاح سرنگونی او را به خون آشامی تبدیل نموده که هنوز مایل است هر روز تعداد دیگری از اعضای نگون بختش را در عراق بکشد و از خون آنان ارتزاق نماید.
دوست محمد فرحی