پیروزی بزرگ مقاومت مبارک باد!!!!

در اخبار داشتیم که تا کمتر از یک ماه و نیم دیگر مابقی افراد جامانده در کمپ لیبرتی از عراق خارج میشوند و احتمالا اکثریت قریب به اتفاق به آلبانی منتقل خواهند شد. سازمان که تا قبل از اینکه مجبور به تخلیه اشرف شود همواره بر این تاکید داشت که اشرف خانه ماست و حکم ناموس و مرکز لشکر سازمان و تشکیلات را دارد و تحت هیچ شرایطی آنرا ترک نخواهیم کرد! اما پس از تعدادی زیادی کشته و مجروح ناگزیر اشرف را تخلیه و تحویل عراقیها دادند و عملا ناموس برباد رفت! بعد از آن عقب نشینی دوباره شروع کردند به شعار و داد و فریاد که عراق را ترک نمیکنیم و ما شهروند عراق هستیم و کسی حق اخراج ما را ندارد و از این صحبتها که باز تحت شرایط سخت ٬از این حرف خودشان هم کوتاه آمدند و نیروها دسته دسته به آلبانی که تنها کشوری بود که با پادرمیانی امریکا حاضر به پذیرش آنها شده بود٬ انتقال یافتند! اکنون در اخبار داشتیم که آخرین نیروهای جا مانده از آنها تا مدتی کوتاه در آینده به آلبانی منتقل خواهند شد و پرونده سازمان در عراق بسته خواهد شد! اکنون سوال از رجوی یا هرکسی که در راس و تصمیم گیرنده سازمان است اینست که مسئول خون این همه نفراتی که بخاطر پافشاری شما بروی یک حرف غیر منطقی تان٬ از بین رفتند کیست؟  وقتی سالیان سال زندگی تشکیلاتی آنهم در تشکیلات مجاهدین که براستی حق هیچ برای افراد وجود نداشت و آنها از حداقل ها هم محروم بودند را جلوی چشمانم مرور میکنم تنها سوالی که برایم بوجود میآید اینست که براستی چرا؟! چرا وقتی سازمان فهمید که دیگر درعراق جایی برای ماندن ندارند٬خودشان داوطلبانه دستور خروج از عراق را ندادند تا هم با آبرو ریزی این کار انجام نشود و هم این همه نفرات کشته و مجروح نشوند و تنها جوابی که بآن میرسم اینست که سازمان بدنبال این بودکه با کمترین نفرات از عراق خارج شود و هرچه از آنها زیر چرخ نفربرهای عراقی رفتند و هرتعدادی که مورد اصابت گلوله قرار گرفتند٬ سازمان ته دلش نه تنها ناراحت نمیشد بلکه خوشحال میشدند که هرچی کمتر بهتر! چراکه دیگر احتیاجی به نیروی کمی در عراق نداشتند!
قطعا اگر هم اکنون به مواضع داخلی سازمان امکانی باشد که صحبتهای آنها در نشستهای داخلی شان گوش کنیم این صحبت میشود که ما از اول هم محدود به خاک نبودیم و خیلی هم اصرار به ماندن در عراق نداشتیم و اتفاقا خودمان خواستیم که از عراق خارج شویم. همانطور که صدام متحد استراتژیک یک شبه به دیکتاتور عراق تبدیل شد و همانطور که امریکا جهانخوار یک شبه به دوست سازمان تبدیل گشت ٬خروج از عراق هم در دستور تحلیل های مسئولین سازمان قرار میگیرد و به خورد نیروها داده میشود و قطعا از آن هم بعنوان یک پیروزی یاد خواهد شد!
مراد