خانواده های اسیران فرقه رجوی، استرداد سران جنایتکار این فرقه را می خواهند

حرکتی بزرگ از سوی انجمن نجات

جهان امروزی را پدیده شومی به نام تروریسم در برگرفته است که از مهمترین عوامل شکل گیری آن استفاده ابزاری قدرت های سلطه گر و استکباری از تروریست ها می باشد.
تروریسم نوعی استفاده از خشونت و یا تهدید به استفاده از خشونت برای رسیدن به اهداف خاص ایدئولوژیکی است که توسط افراد مغزشوئی شده انجام می گیرد.
فرقه تروریستی رجوی یکی از گروههایی است که با حمایت قدرت های سلطه گر جهان، ترور را سرمشق فعالیت هایش قرار داده و 12 هزار نفر را به اعتراف خود از ملت ایران به شهادت رسانده است. سران فرقه رجوی به پیروان و اعضای خود خیانت، خشونت و ترور را آموزش دادند تا بتوانند با ایدئولوژی غیرعقلایی و عقاید افراطی، خود را از بی هویتی و سرخوردگی نجات دهند.
در همین راستا اجلاس کارگروه عملیاتی پروژه «کالکان»، زیر مجموعه پلیس بین الملل (انترپل)، با هدف بررسی ساز و کارهای مبارزه با تروریسم، 19 و 20 تیر ماه سال جاری در تهران برگزار شد.
حضور نمایندگان محترم انجمن نجات از جمله مدیر عامل تلاشگر آقای ابراهیم خدابنده در این نشست موجب دلگرمی خانواده های اسیران فرقه رجوی گردید. در این اجلاس عنوان شد که تمامی کشورها و دولتها، بدون در نظر گرفتن منافع سیاسی، با گروهای تروریستی مقابله کنند.
امروزه در عصر گسترش رسانه ها، کارنامه سیاه رجوی حاوی از جمله ترور، خشونت، آدم ربایی، وادار به عملیات انتحاری، وطن فروشی، وادار به خودسوزی، دروغ و فریب، تهدید و تهمت، معدوم کردن و انواع شکنجه ها که در نوع خود شرح بیشتری می طلبد برکسی پوشیده نیست.
فرقه تروریستی و وطن فروش رجوی موسوم به «مجاهدین خلق» با پوششی فریبکارانه در جنگ عراق با ایران در کنار صدام حسین ایستاد و سال های طولانی در همکاری با دشمن متجاوز به خاک میهن، مدافعان مرزها و جوانان این مرز و بوم را به خاک و خون کشید.
سران پلید این فرقه با توسل به زور، حیله، شکنجه و با پرداخت مبلغ ناچیزی به سران زندانِ بعثی ها، اسیران ایرانی را به زندان فرقه در پادگان اشرف منتقل و گرفتار نمودند.
هزاران تن از خانواده های شهدا و جانبازان، مفقودالاثرها و همسران بی سرپرست از قربانیان وطن فروشی ها و جنایت های این فرقه می باشند.
سران این فرقه چهل سال با انواع حیله ها و دروغ ها برای سرنگونی نظام جمهوری اسلامی ایران جنگ ها و کشتارها به راه انداختند که خوشبختانه همگی به خواست خدا ناکام ماند.
از جمله این ناکامی های بزرگ، عملیات موسوم به «فروغ ناجاویدان» بود که در آن سران فرقه حتی به دختران و زنان هم رحم نکردند و بدون کوچکترین آشنایی به امور نظامی آن ها را روانه میدان آتش نمودند. آنان در سر راه خود مزارع را آتش زدند و احشام را کشتند و حتی مجروحین را از روی تخت بیمارستان در اسلام آباد بلند کرده و در محوطه اعدام نمودند.
فرقه رجوی در این عملیات بیش از دو هزار کشته داد که اغلب کشته شدگان کسانی بودند که هیچگونه آشنایی به فنون رزمی نداشتند. در نهایت در یک جمله می توان گفت که همچون فرقه تروریستی داعش، ترور و اعمال خشونت و ایجاد رعب و وحشت سرمشق اصلی ایدئولوژی پوچ این فرقه می باشد.
خوشبختانه در روزگار امروزی قوانین ضد تروریسم مورد توجه اغلب کشورهای جهان می باشد که یکی از موارد آن موضوع توافق بین المللی در استرداد مجرمین است.
مجرم هایی که پس از انجام جرم به خاک کشور دیگری می روند، با توجه به اینکه کشورهای مختلف بین هم قراردادی مبنی بر استرداد مجرمین منعقد کرده اند، قابل استرداد می باشند.
علاوه بر قرارداد استرداد مجرمین، امروزه بیشتر کشورهای دنیا در بین قوانین داخلی خود نیز مقرراتی راجع به استرداد مجرمین پیش بینی نموده اند. مثلا در قانون اساسی جمهوری اسلامی ماده ۱ راجع به استرداد مجرمین مصوب ۱۴ اردیبهشت ۱۳۳۹ می گوید: در مواردی که بین دولت ایران و دول خارجی قرارداد استرداد منعقد شده باشد، استرداد طبق شرایط مذکور در قرارداد به عمل خواهد آمد؛ و چنانچه قراردادی منعقد نشده و یا اگر منعقد گردیده حاوی تمام نکات لازم نباشد، استرداد طبق مقررات این قانون به شرط معامله متقابله به عمل خواهد آمد.
نکته حائز اهمیت درباره این موضوع آن است که سران فرقه تروریستی رجوی هم اکنون خود را در دامان کشورهایی پنهان کرده اند که خود را مدعی دفاع از حقوق بین الملل و حقوق بشر می خوانند و توافق نامه استرداد جهانی را امضا کرده اند.
تک تک سران جنایتکار فرقه رجوی باید مسترد شده و در کشور خود پاسخگوی خیانت ها به پدران و مادران بی گناهی باشند که فرزندان آن ها را فریبکارانه از آغوش خانواده جدا کرده اند.
خانواده های اسیران فرقه رجوی استرداد سران تروریستی این فرقه را از مقام های بین المللی و انترپل خواستار هستند تا شاهد مجازات جنایت کارانی که خانواده ها را داغدار کردند، باشند.
هم اکنون ده ها سال است که مادران چشم به راه و گوش به زنگ نشسته اند تا شاید نماینده های حقوق بشری بویی از بشریت ببرند و به فریاد این خانواده ها و مادران مظلوم برسند.
فعالیت انجمن نجات در ایران و شعب آن در سراسر کشور، بارقه امیدی در دل خانواده های اسیران فرقه رجوی است تا صدای خانواده ها موجب آگاهی و بیداری اسیران شود. بنا بر اذعان اغلب جدا شده های اخیر از فرقه رجوی، رسیدن پیامی از بلندگوها از سوی خانواده های متحصن در مقابل پادگان اشرف بود که آن ها را از خواب غفلت بیدار کرد و فکر فرار را در ذهن آنان فعال ساخت.
اکنون به یاری خداوند و تلاش برادر بزرگوار آقای ابراهیم خدابنده، این حرکت بعد از سال ها گسترده شده و به سوی هدف متعالی خود که رهایی تمام اسیران دربند این فرقه می باشد نزدیک شده است.
امیدواریم مقام های بین المللی و نهاد های حقوق بشری نیز در راستای استرداد سران جنایتکار فرقه رجوی کمر همت بسته و اقدام جدی نمایند تا با مجازات آن ها شاید از داغ های دل خانواده های اسیران فرقه رجوی کمی اندک شود.
ثریا عبداللهی