سگ دوهای مریم رجوی و زد و بندهای سیاسی فرقه، از ریزش نیروها جلوگیری نکرد

با ضرب و شتم سران فرقه نکبت بار رجوی علیه جدا شده ها در آلبانی، ارزش فرقه را نزد دولتمردان آلبانیایی کم رنگ کرده و چه زود متوجه ظلم و زور رجوی علیه افراد اسیر شدند و به احتمال قوی تلاش مریم خانم (همسر سوم رجوی) برای ایجاد زندان های مخوف بی نتیجه خواهد ماند.
این روزها شاهد خبرهای خوشحال کننده جدایی افراد در بند از فرقه هستیم و این استمرار جدایی ها دل خانواده ها را شاد و تن رنجور و خسته ی مریم رجوی را می لرزاند.
از بن بست ها و انزوای رجوی پیداست که شرایط بین المللی رجوی به طور کامل فرق کرده و دیگر حنای رجوی رنگی ندارد، از قدیم گفته اند ماه پشت ابر نمی ماند.
گرچه، رجوی ها در وقاحت هیچ حد و مرزی ندارند، هر چقدر هم که آن ها را بشناسید باز چشمه ای از رذالت و نیرنگ رو می کنند که دست شیطان را از پشت بسته اند، اما چه زود دولتمردان آلبانیایی سران جنایتکار فرقه را شناختند و متوجه امیال پلیدشان شدند.
دیگر ترساندن افراد اسیر، از زندان قبل از خروج و ندادن حقوق پناهندگی و ترفندهای دیگر که مانع از جدایی افراد بوده لو رفته و مانع جدایی نمی شود.
تهدید رجوی به قطع ماهیانه افراد جدا شده و عقب نشینی از موضع خود، باعث شد که نمایندگان سازمان ملل متحد مستقر در تیرانا پایتخت آلبانی به خواسته جدا شده ها گوش دهند و زنجیره ی زد و بندهای رجوی و آنان از هم گسسته شود.
البته رجوی بخت برگشته چنین روزگاری را پیش بینی می کرد اما هر چه تلاش کرد نتوانست جلوی جابجایی از عراق به آلبانی را بگیرد، همانطور که در عراق شکست خورد در آلبانی هم محکوم به شکست است، بادا که دنیا از اهداف پلید و شوم فرقه رجوی خبردار شوند.