جنایت به اسم آزادی در قرنطینه ها!!!
در آلبانی و پایگاه های فرقه در تیرانا، باز هم بساط زندان و شکنجه، این بار با اسم جدید”قرنطینه” ایجاد و شکنجه ناراضیان ادامه دارد!
همه چیز از نو در کشوری دیگر این بار بعد از عراق در آلبانی، فقیرترین و منزوی ترین کشور مسلمان نشین جنوب اروپا آغاز شده است!
چون فرقه زیر چتر آمریکائی ها به آلبانی وارد شده است، دولت آلبانی و مقامات کمیساریا نیز تا به امروز،چندان توفیقی در امر دخالت در امور این فرقه انحرافی را پیدا نکردند و فرقه به سرکوب و شکنجه و مغزشوئی آزادانه مشغول است!
به بازجویان و تیم های شکنجه در آلبانی این‌طور القا شده است که اعمال آنها در راستای حفظ نیرو به هر قیمت، نه تنها قانونی، بلکه وطن‌پرستانه بوده و باید این کار را انجام دهند تا آزادی کشورشان را زودتر به دست آورند!
اعضای تیم های شکنجه در فرقه رجوی از کسانی انتخاب می شوند که از اختلالات شخصیتی عمیق و ریشه‌دار نظیر اختلال سایکوپات (جامعه‌ستیز) رنج می‌برند ومی‌توانند با خونسردی به عمل شنیع روا داشتن خشونت و بی‌رحمی علیه همنوع خود دست بزنند!
مریم قجر، به زیردستان و مزدورانش چنین القا کرده که ناراضیان درون مناسبات لب پر تشکیلاتی خورده اند و آنان را به این باور می رساند که هر لحظه ممکن است فاجعه ای در درون تشکیلات بر اثر کارکرد های این ناراضیان به وقوع بپیوندد و لذا هر اقدامی برای پیشگیری از این وقوع نافرجام مشروع و در راستای آزادی میهن می باشد!
شکنجه‌گران چنین می‌اندیشیدند و بنابراین ابایی از انجام آنچه به آنها گفته می‌شود، ندارند! آنها تمامی روشهای هر چند غیر انسانی را به طور تمام و کمال در فرقه، به اجرا می گذارند!
در قوانین بین المللی استفاده از قرنطینه و هر نوع از حبس بصورت انفرادی، غیر قانونی محسوب می شود! اما گوش سران فرقه به این حرفها بدهکار نیست و آنها علیرغم همه قوانین انسانی به اعمال قرنطینه کردن، سرکوب و مغزشوئی اعضای خود مشغول هستند!
در قوانین بین‌المللی تهدید زندانی بقتل نیز غیرقانونی است! اما سران سرکوب در فرقه رجوی از هر حربه ای در راستای ماندن اجباری اعضاء در مناسبات فرقه ای استفاده می کنند!
در زندان گوانتانامو، آمریکائی ها، به آزار و اذیت کسانی می پرداختند که هم وطن شان نبوده و مدعی بودند این افراد تهدید تروریستی برای کشورشان تلقی می شوند، اما در فرقه رجوی ایرانی ها توسط هم وطنان خود شکنجه شده و در ظاهر هم کیش و هم مسلک هستند و این جای شگفتی و تعجب دارد!
امروز در حالی همه اعضاء با روی خوش و گشاده و البته در ظاهر به میل خود تعهد نامه های رفتن به اشرف 3 – زندان مانز – را امضاء می کنند که فردا تعهدنامه های بعدی در زندان مانز با توهین، تحقیر،ضرب و شتم و زندان های انفرادی طویل المدت همراه خواهد بود! تجربه سالیان حضورمان در فرقه، ثابت می کند که هر وقت دست داده، سران فرقه تعارفات معمول را کنار گذاشته، آن روی پلیدشان را ظاهر کرده و دست به جنایات گسترده و فرقه ای می زنند!
سکوت در برابر این زندان سازی های نامشروع فرقه رجوی در آلبانی و این بار پس از تیرانا در روستای مانز، خیانت به بشریت است!
سران دولت آلبانی باید بدانند که سرانجام، این سکوت و مماشات با فرقه انحرافی رجوی، دامن جامعه آلبانی را هم خواهد گرفت! تروریسم در هر شکل آن خطرناک ومحکوم است و باید با آن مقابله کرد!
ناامنی و ترور وآلوده شدن جامعه آلبانی به آن، ارمغان فردائی است که دولت آلبانی امروز به مقدمات آن تن می دهد، هر که باد بکارد، لاجرم طوفان درو خواهد کرد!!!
فرید