کسانی که اندک تجربه حضور در زندان های رجوی را دارند و از نزدیک در زمان حیات ننگین مسعود رجوی در تشکیلات بودند، می دانند که رجوی در هر پیامش حداقل یک یا چند مرز سرخ ترسیم می کرد!
درست است که مرز سرخ های رجوی همه بعدا رنگ می باختند و از بین می رفتند اما، کمتر پیامی بوده که مرز سرخی درآن نبوده باشد!
زمانی”سلاح مجاهد خلق” ناموس وهمه چیز او و تسلیم آن مرز سرخ بود!
اما یک شبه و بعد از دستگیری مسعود رجوی و 4 تن از مسئولین همراه او از جمله محمود عطایی، در شهر بعقوبه عراق، توسط نیروهای ارتش آمریکا و انتقال به مرکز فرماندهی آمریکا در عراق و سپس انتقال به نقطه نامعلوم! پیام”خلع سلاح” و تسلیم و اسارت و”دامن پوشیدن” جلوی نیروهای آمریکائی صادر شد!!!
زمانی مبارزه با امپریالیسم آمریکا! مرز سرخ و ایدئولوژی آرمانی سازمان مجاهدین بود!
اما مسعود رجوی در پیام وادادگی تاریخی خود درگیر نشدن با آمریکا رامرز سرخ اعلام کرد و همسویی و حرکت به موازات آمریکائی ها را خط اصولی مجاهدین تبیین کرد!
لباس ارتش آزادیبخش و لباس فرم، مرز سرخ بود اما بجای لباس فرم، دامن هم پوشیدند!
زمانی تانک و سلاح و… مرز سرخ بود، و تنها وسیله پیروزی و سرنگونی بود! ولی بعد از تن دادن به خلع سلاح مسعود یوغ مزدوری برای امریکا را بر گردن نهاد و گفت: با خلع سلاح شدن تان، سازمان را به پیروزی رساندید!!! زمانی اشرف از سوی رجوی به عنوان دژشرف و ناموس و دژ تسخیر ناپذیر مجاهدین اعلام و بعنوان اصلی ترین مرزسرخ هر مجاهد اعلام شده بود ولی…
در سازمانی که یک شبه همه مرز سرخ ها رنگ می بازند، آیا می توان امیدی به آینده مبارزاتی آن داشت؟ و سئوال اساسی تر اینکه آیا واقعا در سازمان سلاح ولباس و مردن نفرات و…مرز سرخ بوده یا نه؟ یا همه این ها، شعاری بیش نبوده است؟
شخص مسعود رجوی، هیچ وقت و هیچ زمانی، اساسا مرز سرخ نداشته است! اما در شعار هیچ وقت از اعلام مرز سرخ کوتاه نیامده است! ازهمان زندان شاه که برید و از اعدام گریخت، تا ورود به کشور عراق که هشت سال با ایران جنگیده بود! سیاست مماشات با آمریکا، و… پروسه ننگین سازش و وادادگی مسعود رجوی چیزی نیست که بشود آنرا مخفی کرد و پوشاند!
یک ایدئولوژی وجهان بینی وقتی غلط باشد،همه چیز را با هم نابود می کند وپایانی جز آنکه اکنون در فرقه مجاهدین شاهد آن هستیم، ندارد!
الان مریم رجوی، از حول حلیم توی دیگ افتاده و سراسیمه از زبان مسعود رجوی پیام های کذائی می دهد! اما دم خروس جعلی بودن همه پیام ها از نحوه نگارش و نداشتن مرز سرخ ظاهری و… بیرون می زند!
مردک مسعود!
چگونه شجاعت و دلاوری و به قلب دشمن زدن را به جوانان ایرانی در هر پیامی گوشزد میکنی ولی خودت نزدیک 15 سال است که مخفی شده ای و حتی عکسی از خود منتشر نکرده ای؟ اشغالگر، اشغال کرد و ده سال بعد تخلیه کرد و رفت ولی تو هنوز از مخفی گاهت بیرون نیامده ای! این معنی شجاعت و تهور و دلیری است؟
در بهترین حالت و اگر بدون در نظر گرفتن سوابق نوکری این فرد به بیگانه ها، فرض بگیریم که مسعود رجوی زنده و سالم است! رهبری که نوکر و غلام حلقه به گوش آمریکا یا هر قدرت بیگانه دیگر باشد و برای یک لیوان آب خوردن هم به اجازه نیاز داشته باشد! حق نداشته باشد خود را ظاهر کند! چطور می خواهد بدون وابستگی و با استقلال رای، فردا مملکتی را اداره کند؟!
کشور که با پیام اداره نمی شود!
مردم چطور به چنین شخص فاقد اراده و توان و ضعیف از هر نظر اعتماد کنند؟
جوانان چگونه به این باور باید برسند که یک فرد که بدون جرات حضور دربین گماشتگان نزدیک خود راهم ندارد، می تواند در فردای پیروزی! خواسته های آنان را برآورده کند؟
کارگران، زحمتکشان، دانشجویان و قشر آگاه جامعه ما، چطور می توانند به چنین فرد فاقد شجاعت حضور و زندگی درباری، اعتماد کنند وپشت سر او به حرکت در آیند؟
سازمان با این پیام های کذایی، گور خودش را کند!
در هر دو حالت زنده و مرده بودن این شخص! این واقعیت روشن است این مزدور که، بدون کسب اجازه، نمی تواند کلمه ای صحبت کند! هیچ تضمینی نیست که فردا بتواند روی پای خود بایستد! این چنین انسانی به درد ملت ما نمی خورد!
رهبری که از روی کاغذ و نوشته هم نتواند حرف بزند! رهبر نیست!
این کاغذ پاره های نسبت داده شده به رجوی، به فرض درست بودن هم به درد مردم ایران نمی خورد! مسعود رجوی سال های 65 و 66 و 67 و… روی کاغذ و تابلو، در سالن اجتماعات اشرف بارها این رژیم به قول خودش” پوسیده” را سرنگون می کرد! اما زمان ؛ پوسیدگی و پوکی خودش را بیشتر ثابت کرد!
چنین پیام های دیکته شده ای، به فرض هم که با امضای شخص مسعود رجوی باشد، استقلال رای محسوب نمی شود!
پیام های رجوی، با مرز سرخ، بی مرز سرخ! با حضور، بی حضور! با مریم، بی مریم! در هر حالت به درد مردم ایران نمی خورد! ما رهبر نوکر، ما رهبر مزدور، ما رهبر وابسته به بیگانه نمی خواهیم…
فرید