شب، خارجی
داستان زنان در سازمان مجاهدین خلق یا به تعبیر مردم ایران مجاهدین، داستان نگاه و زاویه دید یک فرقه و گردانندگان آن به یک ابزار تبلیغاتی است.
آرزوها و خواسته‌های زن درون مناسبات مجاهدین خلق به روش‌های مختلف سرکوب می‌شود. زن در فرقه رجوی نه می تواند عاشق شود، نه می تواند ازدواج کند، نه می تواند خانواده داشته باشد یا به آغوش خانواده ای که سال ها از آنها جدا شده بازگردد.
این زن محکوم است که پوششی کاملا منطبق بر اساس تعریف سران فرقه داشته باشد و مانند مردان، یونیفورم نظامی بر تن کند، انتقاد نکند و به طور کامل اجرا کننده برنامه‌های روزمره تعیین شده برای او مانند دیگر عناصر مذکر فرقه باشد.
روز، داخلی
داستان زنان در ایران داستانی جالب توجه است. زنانی که تمایل دارند با پوششی کامل و یکدست و یک رنگ به خیابان و اجتماع وارد شوند و زنانی که با پوششی کاملا متفاوت و نامتعارف از آنچه که در سالیان دورتر می‌دیدم در همان خیابان و اجتماع حضور دارند.
دختران و زنانی که به دانشگاه می روند، به پارک و سینما می روند، در دفاتر و بر سر میزهای خود حاضر می شوند و در انتخابات به آن کسی که تمایل دارند رأی می دهند، مجبور به پوشیدن یونیفورم و حتی لباس یکدست و یک رنگ نیستند.
در چنین فضایی تعدادی از دختران نوجوان و جوان با اراده خود یا با اراده دیگران حرکتی را برای مخالفت با آنچه که آن را حجاب اجباری می دانند به راه انداخته اند، بی توجه به آنکه دختران و زنان ایرانی سالهاست آنگونه که دوست دارند لباس می پوشند و در عمل بخشی از آنان تقریبا بی حجاب بوده اند بی آنکه اجباری بر روی آنها بوده باشد.
شب، خارجی
فرقه رجوی از همان زمان آغاز این حرکت، رفتاری فرصت طلبانه و به وضوح منافقانه اتخاذ کرد. این گروه بی توجه به وضعیت کنونی زنان در درونش و سابقه رفتاری با آنها، تلاش دارد تا از طریق رسانه‌های خود اینگونه القا کند که مجاهدین خلق گروهی باز و آزاد اندیش و حتی مدافع آزادی‌های زنان است.
فرقه رجوی که از ابتدای راه اندازی برنامه‌های تلویزیونی خود در برنامه هایش از زنان با پوشش روسری و یونیفورم استفاده می کرد از حدود دو هفته قبل و در برخی از برنامه‌های تلویزیونی خود از مجریان بدون روسری و حجاب استفاده کرد و در جایی دیگر نیز با کنار هم نشاندن دختران با حجاب و بی حجاب، مدعی اعطای آزادی و حق اختیار به اعضای خود و جامعه آینده و فرضی اش داد.
فارغ از آنکه در وهله نخست، آنچه که دیده می شود چیزی جز فرصتی طلبی یک فرقه نیست، آن هم فرقه ای که زن در آن مانند مردان، یک موجود رام و کاملا سربه زیر است لیکن واقعیت می گوید که زنان فرقه رجوی همچنان محکوم به پوشیدن یونیفورم و پوشش مخصوص دیکته شده توسط رهبران این فرقه هستند.
آنچه که در روزهای گذشته در رسانه و تبلیغات این گروه دیده شد تنها نمایشی فریب کارانه بوده است که در آن از تعدادی از زنان هوادار این فرقه استفاده شده بود. هیچ یک از این زنانی که بدون حجاب در برنامه‌های رسانه ای مجاهدین شرکت می کنند عضو رسمی این گروه که سال ها در اردوگاه‌های نظامی عراق نگهداری می شدند و اکنون در آلبانی حضور دارند نیستند.
مجاهدین خلق یا به تعبیر پرمعنای مردم، منافقین، اگر قرار به سخن گفتن از حقوق زنان باشد، در انتهای صف قرار می گیرند. سیاهه رفتارهای این فرقه با زنان فریب خورده خود چنان طولانی است که آنها را در ردیف متهمان طراز یک ضد حقوق زنان قرار می دهد. باقی تبهکاری‌های این گروه پیش کش.
سید رضا قزوینی