با نگاهی اجمالی به فرقه رجوی، در مورد نقش زنان در این فرقه و استثمار آنان توسط سران فرقه سوالات زیادی ذهن انسان را مخدوش می کند.امروز که من پس از جدائی از فرقه معنای آزادی را به تمام معنا متوجه شدم می فهمم که زنان از حداقل امکانات رفاهی و آزادی های عمومی که حق مسلم آنان است محرومند.
محدودیت های زنان در این فرقه از زوایای مختلف قابل تامل است و میتوان گفت آنها وسیله های تبلیغاتی سران این فرقه برای شوهای فرقه ای می باشند. من شاهد بودم زنانی که خواسته یا نا خواسته در دام این فرقه گرفتار شده بودند مورد استثمار رجوی و سران دیگر فرقه حتی مریم رجوی بودند. از خیلی چیزها باید محروم می بودند یکی از این محدودیت کنترل عواطف مادری و همسری توسط فرقه بود که به روان زن بعنوان یک جنس خاص که در عاطفه تبلور پیدا کرده ضربه می زد. عاشق شدن، انتخاب زندگی و حس کردن دنیای مادرانه و ایجاد کانون گرم زندگی و حتی عشق به خانواده در فرقه رجوی قدغن است و یک مادر اجازه ندارند فرزند خود را که با جان و دل بزرگ کرده در آغوش بگیرد. درصورتیکه فرقه با شعارهای برابری حقوق و آزادی زنان خود را سردمدار آن می پندارد و آنچه امروز می بینیم این است که در فرقه رجوی حتی شعارهای پوشالی آزادی زنان و حقوق بشر و… رعایت نشده و زنان از حداقل آزادی و امکانات بر خوردار نیستند.استفاده از یونیفورم های ضخیم و لباس های مردانه که رجوی پوشیدن آن را برای آنها مقرر نموده است شکل درد آوری دارد.بیگاری کشیدن از زنان در این فرقه که همیشگی و بلا منازع است. فقط تنها چند درصد از زنان که شکل و شمایل بهتری دارند در این فرقه در آسایش بیشتری هستند چرا که رجوی آنان را در خدمت خود و دستگاههای ذیربط خود قرار داده است!؟!؟.
رجوی فقط از زنان بهره کشی و استفاده ابزاری می کرد و با تبلیغات در تلویزیون خود و ادعای آزادی دادن به زنان که مثلا در عرصه سیاسی و نظامی فعالیت می کنند و از میان رفتن افرادی مثل مینو فتحعلی،نسرین احمدی، آلان محمدی و… به دلیل فشارهای زیاد کاری و انتقاد به اصطلاح انقلاب ایدئولوژیک را عادی جلوه داد.خود شاهد بودم که زنان را در کارهای طاقت فرسا بکار می گرفت که خیلی از آنها دچار بیماری سخت شده و از بین رفتند و شیوه رجوی این بود که زنان باید با کار کردن در هوای گرم و تغییر قیافه به گونه ای شوند که مردان رغبت نگاه کردن به آنها را نداشته باشند.این است دیدگاه رجوی در رابطه با زنان و در مناسبات خود لذا من بعنوان یک عضو جداشده از این فرقه از شما مسئولین امر و مجامع حقوق بشری می خواهم بصورت ویژه با خانم هایی که هم اکنون در این فرقه اسیر و گرفتار هستند مصاحبه کرده و صدای سرکوب شده آنها را به جهانیان برسانید.