به پاس روز جهانی زن زنان اسیر فرقه رجوی را آزاد کنید

پنجشنبه هشتم ماه مارس روز جهانی زنان است. امروزه در بسیاری از کشورهای جهان زنان به فرصتهای فردی و اجتماعی و سیاسی برابر و یا نزدیک به مردان رسیده اند و در بسیاری از کشورها نیز زنان هنوز تحت سیطره استبداد و دیکتاتوری و تحت انقیاد و استثمار به سر می برند و یا در صدد و تکاپوی به دست آوردن فرصتهای بهتر و برابر با مردان هستند. در کشور ایران، ماههاست که زنان به دنبال به دست آوردن حقوق برابر با مردان، در قدم اول حجاب اجباری را به چالش کشیده اند.

تحت پوشش تبلیغات پر طمطراق و راست و دروغی که در رسانه ها و شبکه های مجازی گوشها را پر کرده است، جهت گرامیداشت روز جهانی زنان، جا دارد به گوشه ای از آنچه که تا کنون به زنان گروههای تروریستی رفته است اشاره ای کوتاه بشود.
زنان در گروههای تروریستی خرد و کلان از بوکوحرام و طالبان و القاعده گرفته تا زنان داعش و مجاهدین خلق، در اصل تنها استفاده جنسی دارند و مابقی شعر و شعار و تبلیغاتی بیش نیست.
فی المثل، در گروه تروریستی مجاهدین خلق که ظاهراً رییس شان نیز یک زن است و از زنان استفاده ابزاری و تبلیغاتی می کنند، در اصل تحت تبلیغات و حمایت همه جانبه اربابان غربی و عربی، لچک بر سرشان کرده اند و خاک به چشم شان پاشیده اند و با انواع انقیاد و استضعاف، از زنان استفاده تبلیغاتی و ابزاری در راستای منافع سیاسی خود می کنند. در درون مجاهدین اما وضعیت زنان بسا بغرنج تر و اسف بار تر از گفته هایی است که تا کنون گفته شده و یا شنیده شده است.
به گواه کارشناسان تروریسم، اکثر قریب به اتفاق زنان مجاهد که متاهل بودند برای حفظ خانواده و همراه همسران شان و بعضاً افراد مجرد برای تشکیل خانواده بود که وارد مناسبات جهل و تباهی شدند و سپس با انواع رنگها از جمله رده و مسئولیت و فرماندهی و زرق و برقهای دیگر، جملکی را به عنوان ابزار مبارزه و سپس جنسی مورد سوء استفاده قرار دادند.
رهبر عقیدتی مجاهدین مسعود و مریم رجوی که از زنان جز برای استفاده های جنسی و تبلیغاتی و تشکیل حرمسرا، استفاده و ارزش دیگری قائل نبوده و نیستند، از سال 1363 الی سال 1370 جملگی زنان را با تحقیر و ذلت، به اندرونی حرمسرا مجبور کردند اما در بیرون، نام مبارزه انقلابی بر آن نهادند. ایامی که اگر زن و یا مردی به مناسبات جهل و تباهی و مناسبات کثیف حرمسرا، نه می گفت، سر و کارش با زندان و شکنجه و تحقیر و سر به نیست کردن بود تا جایی که پس از این دوره زمانی که یکی از زنان از خواب خرگوشی بیدار شد و خواستار خروج از مناسبات حرمسرا بود، زن فرمانده ای به نام مهوش که خود صیغه رهبری سازمان بود و اتفاقاً به خاطر شوهر کردن وارد مناسبات جهل و جنایت شده و به شکنجه گر بدل شده بود رو به قربانی کرد و گفت، هوس مرد کردی، اشکال ندارد، ما تو را جایی می فرستیم که صد مرد عرب دور و برت باشند و کاملاً از مرد سیر شوی!
منظور از صد مرد عرب، همان زندان ابوغریب در عراق بود که رهبران مجاهدین اعضای ناراضی و مرد را جهت تنبیه به آنجا می فرستادند تا مورد تجاوز زندانیان دیگر قرار بگیرند و در این راستا روح بیمار رهبری مجاهدین آرام و قرار بگیرد.
بنابراین، در ضمیر و ذهن رهبران مجاهدین، تمرد زن و تلاش برای احیای حقوق انسانی، به معنای مرد خواستن آن هم نه یک مرد بلکه صد مرد عرب، بوده و ارزش و اعتبار زنان مجاهد از صدر تا به زیر، هیچگاه جز این نبوده و نخواهد بود.
رهبری مجاهدین، این خرده دجال حقیر که حرمسرای انقلابی را به مثابه باقی ماندن زنان در میدان مبارزه و النهایه رفتن شان به بهشت ارزیابی و تبلیغ می کرد، معلوم نیست که او این حق و امتیاز را چرا برای مریم قجر و مردان زهوار در رفته قائل نبود و جهت تبلیغات تروریستی و نوک پیکان تکاملی، حرمسرای مردان و غلمانان ایجاد نکرد تا مردان را نیز در امر مبارزه ثابت قدم و النهایه راهی بهشت حوریان نماید.
کانون سیاسی/ فرهنگی ایران فانوس، از فرصت روز جهانی زنان، نه از سران جهل و تباهی و آلوده به همه مفاسد اخلاقی و جنسی و زندان و شکنجه و مزدوری و جاسوسی، بلکه از تمامی اربابان غربی و مرتجع آنان که ادعای آزادی و برابری زنان را تبلیغ و بلغور می کنند، تقاضا داریم تا جهت خاتمه استفاده ابزاری از ایرانیانی که در چنکال اهریمنان ریز و درشت گرفتار آمده و تا مرز تروریسم و تبه کاری و خود تبه سازی پیش رفته اند را محض رعایت شئون والای زنان، زنان مجاهد خلق را که در تاریخ بشر روش استثمار و استفاده های جنسی و غیر جنسی از آنان بی نظیر بوده را در وهله اول و برای حسن نیت شعارهای آزادی و برابری و حقوق بشری که تا کنون سر داده اید را آزاد نمایید. با آروزی آزادی همه زنان از قید و بند و استثمار و فریب و دروغ.