در روز های اخیر دو تن از اعضای فرقه رجوی در آلبانی موفق به فرار از زندان این فرقه موسوم به اشرف 3 شده و با پرداخت قیمت به آزادی رسیدند. اهمیت این فرار وقتی بیشتر می شود که به یاد بیاوریم رجوی ها و دیگر سران فرقه، با بردن اعضا به مقری به نام اشرف سه، تا جایی که می‌توانستند تمام راه های ممکن برای فرار و جدایی از فرقه در آلبانی را به اشکال گوناگون اعم از فیزیکی، روانی و سیاسی محدود کرده بودند.
قبل از هر چیز رهایی را به این دوستان و خانواده های شان تبریک می گویم و امیدوارم که از این پس زندگی خوب و شیرینی را تجربه کرده و با کمک خانواده های شان تلخی سال ها جور و ستم رجوی ها را با شادی جابجا کنند.
اما نکات بسیاری در این فرار وجود دارد. نخستین نکته این است که به خوبی نشان داد رجوی ها در هر کجا و هر شرایطی که باشند تنها یک هدف را دنبال می کنند و آن هم برقراری مناسبات برده وارِ فرقه ای است.
فرار از قلعه و زندان اشرف سه در آلبانی نشان می دهد که رجوی ها چه در عراق و تحت حمایت صدام، یا آنکه در عراق و تحت حمایت جنگ طلبان آمریکایی و یا آن که در آلبانی و تحت حمایت جنگ طلبان آمریکایی باشند، فقط و فقط یک کار با اعضا می کنند و آن هم به بردگی گرفتن آنان در مناسبات فرقه ای است که انتهای آن نیز حذف فیزیکی اعضا به اشکال گوناگون اعم از به کشتن دادن در درگیری (در عراق) و یا عدم در اختیارگذاشتن امکانات پزشکی و به کشته دادن تحت عنوان بیمار (در عراق و آلبانی) است. هدف از به کشتن دادن اعضا این است که مریم قجر در زمان گدایی از جنگ طلبان آمریکایی یا شاهان عرب و کودک کشانی همچون نتانیاهو، آلبوم آماده ای از کشته شدگان داشته باشد. بنابراین حامیان شان هر که بودند و هستند، تماماً در این فرقه سازی ها و جنایات منتج از آن شریک بوده و باید هر چه زودتر دست از حمایت از رجوی های تروریست بردارند تا بقیه اعضای گرفتار به آزادی برسند.
نکته بعدی که با فرار از اشرف سه بهتر مشخص شد این است که سران فرقه رجوی، اعضا را حتی در اروپا تحت آنچنان فشاری قرار می دهند که آنان برای رهایی از این فشار، از اولین فرصت بدست آمده استفاده کرده و اقدام به فرار می‌نمایند. یعنی همان کاری که بسیاری از اعضا پس از سرنگونی صدام و ایجاد کوچکترین فضای ممکن، در اشرف (اشرف 1) در لیبرتی (اشرف 2) به آن اقدام کرده و از فرقه فرار نمودند.
نکته بعدی این است که فرار از اشرف 3 در آلبانی نشان می دهد که اعضای فرقه در آلبانی نیز در زندان اسیر هستند. این فرار نشان می‌دهد که تمام تبلیغات قبلی فرقه بر عیله دولت عراق مبنی بر زندان سازی در اشرف یا لیبرتی یک دروغ بیشرمانه بود. چرا که زندان ساز اصلی خود رجوی ها بودند و با این تبلیغات می خواستند اذهان را از سیستم فرقه‌ای و اسارت بار خود دور نمایند. در غیر این صورت که در آلبانی می بایست شرایط تغییر می کرد.
نکته بعدی در این فرار رو شدن یکی دیگر از حیله های رجوی ها و دیگر سران فرقه مبنی بر این بود که فرار ها در عراق را «ترس از جان» جلوه می دادند تا با موج پایان ناپذیر فرار از اشرف و لیبرتی و جدایی از فرقه مقابله کرده و رفتار ضد انسانی با اعضای فرقه که عامل تمام این فرارها و جدایی ها بود را بپوشانند. اما با این فرار که در آلبانی و در قلب اروپا صورت گرفته این دروغ شان رو شد، چرا که در آلبانی خبری از تهدید جانی نیست.
فرار از مقر فرقه در آلبانی بسیاری از دروغ های رجوی ها را رو کرده و پروسه فروپاشی فرقه را مطمئناً تسریع خواهد نمود. بنابراین برای این فرار، هم باید به این دو نفر و خانواده های شان تبریک گفت و هم به کلیه خانواده ها، جدا شدگان و تمامی کسانی که در مسیر افشای چهره واقعی رجوی ها و فرقه ضد انسانی شان و آزادی اعضای گرفتار در آن تلاش می کنند.
صالحی