بهتر است نوشتار حاضر را با جمله معروف”انسان موجودیست اجتماعی” شروع کنیم. عمده عاملی که جنبه اجتماعی انسان را تعریف میکند ارتباط او با سایر همنوعان خویش است، بدون در نظر گرفتن ابزار و یا چگونگی ارتباط! انسان از بدو ورود به صحنه تاریخ تا به اکنون که به زعم بسیاری از متفکرین”عصر ارتباطات” نامیده میشود، هرچند افتان و خیزان اما با ثبات و استقرار در خور یک جاندار هوشمند درصدد پیشبرد ابزار ارتباط خویش با سایر همنوعان خود بوده است.
اصطلاح”گلوبالیزیشن” و یا به معنایی دیگر”دهکده جهانی” که در عصر حاضر مصطلح گشته، بی شک حاصل پیشرفت ارتباط تنگاتنگ نوع بشر با یکدیگر است!
اخیرا در سایت های سازمان، مطلبی تحت عنوان «محدودیت اینترنت» توسط خانم مهسا علیمردانی به شرح زیر آورده شده است:
” گزارش ها و بررسی هایی که ما کرده ایم نشان می دهد جمهوری اسلامی ایران حتی بعد از اعتراضات دیماه، فشار بر کاربران شبکه های اجتماعی و محدودیت اینترنت را ادامه داده است.”
دسترسی سهل و آسان و البته با کمترین هزینه ممکن امروزه به یک حق بدیهی برای عموم شهروندان در کشورهای دمکراتیک مبدل گشته است. در کشورهای اروپائی که جزو کشورهای توسعه یافته محسوب می گردند، اغلب از اینترنت رایگان و ماهواره ای با سرعت های بالا برخوردار هستند و این جزو حقوق شهروندی آنان می باشد. در کشورهای در حال توسعه نیز مثل کشور ما، اینترنت توسط شرکت های خصوصی و بعضا دولتی به صورت حجم های محدود و نامحدود عرضه شده و همگان از اینترنت بهره مند می باشند.
البته جا دارد که هزینه این خدمات بسیار پائین تر از وضعیت موجود بوده و محدودیت های فیلترینگ کمترگردد. استفاده صحیح از اینترنت هم در همه کشورها یک چارچوب مشخص شده دارد، اگر امنیت ملی هر کشور از طرف شخص یا اشخاصی مورد تعرض قراربگیرد کنترل این مهم هم از وظائف ارگان های مسئول و ذیربط می باشد.
در کشور ما نیز تولید و عرضه موارد زیر توسط رساها (ISP) و کاربران ممنوع میباشد:
نشر مطالب الحادی و مخالف موازین اسلامی، اهانت به دین اسلام و مقدسات آن، ضدیت با قانون اساسی و هرگونه مطلبی که استقلال و تمامیت ارضی کشور را خدشه دار کند، اخلال در وحدت و وفاق ملی،، انتشار اسناد و اطلاعات طبقه بندی شده دولتی و امور مربوط به مسائل امنیتی، نظامی و انتظامی، اشاعه فحشاء و منکرات و انتشار عکسها و تصاویر و مطالب خلاف اخلاق و عفت عمومی و توهین به اشخاص حقیقی و حقوقی.
نگرانی دیگر که در ایران وجود دارد با در نظر گرفتن زیرساختهای اتوماسیون سازمانها، نهادها، وزارتخانه ها و بانکها، حملات احتمالی سایبری به این زیر ساختها میباشد و مسئولین انتظامی وظیفه دارند این حملات را مدیریت کنند!
اکنون که فرقه رجوی به نحوه دسترسی مردم ایران به اینترنت معترض است، باید خودش قوانین و چارچوب هایش را در زمینه استفاده اعضاء از اینترنت آزاد ارائه نماید!
چرا رجوی ها همیشه تجویز نسخه برای دیگران را جایز می شمارند، اما به خودشان که می رسد کر و لال می شوند و اما و اگر می آورند!
چرا رجویها این همه از ارتباطات آزاد واهمه دارند، به همه ایراد می گیرند؟
امروز ما در دهکده جهانی ارتباطات، شاهد هستیم، کسانی که از سازمان فرار می کنند یا جدا می شوند، متاسفانه استفاده از هیچ وسیله ارتباطی از موبایل گرفته تا کامپیوتر و اینترنت را بلد نیستند!
آیا این یک فاجعه نیست؟
چیزی که مسلم است، فرقه رجوی در عصر ارتباطات یک عده را در غار جهالت در اسارت نگه داشته است و این جرمی است که منتقدان حقوق بشر می بایست به آن بپردازند…
فرید