نامه خانم ثریا عبداللهی به آقای ابراهیم خدابنده

آقای ابراهیم خدابنده به جهت قدردانی و تشکر از بابت بیان تسلیت و ابراز همدردی خانواده ها و همکاران بعد از درگذشت مادرشان، مطلبی با عنوان”هنوز هم پرکشیدن مادر را باور ندارم” برای سایت نجات فرستادند که در لینک زیر درج گردید:

https://www.nejatngo.org/fa/posts/25113

خانم ثریا عبداللهی بعد از مطالعه این مطلب پاسخی به آقای ابراهیم خدابنده نوشته و برای سایت نجات فرستادند که عینا در زیر از نظرتان می گذرد.

سلام آقای خدابنده عزیز
مطلب شما را در سایت نجات خواندم. تمامی وجودم با کلمه به کلمه این مطلب به آتش کشیده شد.
نمیدانم آیا باید از روزگار گله کنم یا از خدا؟ چرخ فلک را به باد نفرین بگیرم یا مسببان ظلم و ستم و هجران را؟
من مادر شما را ندیده بودم ولی دورادور ایشان را می شناختم و البته از کسالت ایشان تا حدودی با خبر بودم.
بعضی وقتها به روزهایی فکر می کردم که مادر شما نیز همچون مادران چشم انتظار اسیران فرقه رجوی، سالیان سال منتظر دو نوگل یا به جرات بگویم دو کبوتر که در لانه مادرانه خود با هزاران ترس و واهمه و مشکلات زندگی پرورش داده بود، به امید آنروزی که عصای پیری باشند، ولی مادر بزرگوار و صبور ما، غافل از شغالان شب پرست و روباهان راهزن بود.
ما خانواده ها همیشه با شما همدرد و همزبان و همراه هستیم. فقط افسوس که بعد از مرگ مادران، بزرگی و عظمت آنها آشکار می شود.
شما در مطلب خود اشاره کردید که به گفته مادرتان جدایی شما از فرقه رجوی و آمدنتان به ایران به صورت یک معجزه و خارج از اراده شما اتفاق افتاد.
به یقین که این معجزه اثر دعاهای مادر و کمک این بزرگوار به یتیمان و امور خیریه که در جریان آن هستم بود. این دعای آن فرزندان بی سرپرست و بیکس بود که به شما و همسر مهربانتان لیاقت داد تا عصای دست او در پیری و پرستار او در روزهای آخر باشید.
آیا افتخار و عظمت بزرگتر از این که روز وفات مرحومه افشاری در شب جمعه و مقارن با سالروز وفات حضرت ام البنین بود.
بس صبور باشید و با افتخار قدم بر دارید که شیر پاک این بانوی بزرگوار در تار و پود شما تا ابد همچون خون در رگ شما جاری و ابدیست.
پس دست به دعا می شویم.
خدایا ترا قسم به روح تمامی مادرانی که چشم براه و منتظر از این دنیا رفتند یا داغ جوان دیدند و درد و هجر کشیدند، که تنها تو آگاهی که قلب مادران و خانواده های دردمند و رنج کشیده چقدر مالامال از غم و اندوه است، در لحظه تحویل سال نو و در شب وفات حضرت امام محمد باقر (ع)، قربانیان فراموش شده را به وصال و دیدار عزیزان اسیرشان در فرقه تروریستی رجوی برسان.
الهی آمین
صلوات بر محمد و آل محمد و به روح تمامی مادران و مرحومه افشاری
خواهر کوچک شما، ثریا عبداللهی
اردبیل – 29 اسفند 1396

منبع

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا