در فرقه رجوی، فروپاشی قطعی است

آیا در فرقه رجوی همه چیز بر وفق مراد است؟ آزادی هست؟ رفاه نسبی هست؟ اعضای دربند از شرایط سخت روزانه راضی هستند؟
امروز، ناکارآمدی فرقه رجوی در حل مسائل عاطفی و رفاهی اسیران خود، به حد بحران رسیده است!
کارنامه فرقه رجوی به شدت درمعرض تهدید است، واقعیت تلخ این است که اعضای در بند و رنجدیده فرقه، در طی سالیان گذشته و در طول همین سالهای اسارت در آلبانی، دیگر خسته، از کارافتاده و فرتوت شدند، از کمترین حقوق انسانی نیز محروم مانده اند! به همین خاطر تا شکافی ایجاد می شود، دست به تقابل و اخلال در روند کارهای جاری فرقه می زنند! سران رجوی هم روزانه با انواع مصادیق اعتراض در درون تشکیلات چنگ در چنگ هستند و این تقابلات سر باز ایستادن ندارد!

البته که واضح و مبرهن است که همه این تقابلات، فقط با تلاشی و فروپاشی فرقه در تمامیت خود و آزادی همه اسیران به پایان خواهد رسید!
شواهد و قرائن، نشان می دهد که فرقه رجوی، فعلا قصد حتی یک قدم عقب نشینی از مواضع غلط خود را ندارد!
سئوال واقعی اکنون این است، آیا سلطنت مستبدانه رجوی ها در آلبانی به حد فروپاشی رسیده است یا نه؟
آیا اعضاء به جواب هائی که می گیرند، قانع هستند؟
مسلما، نه! همه می دانند که مریم با جواب های غیرواقعی و ابلهانه اش، همه را سر می دواند و در پیچ و خم تضاد های روزانه، از دادن جواب اصلی طفره می رود.
مریم قجر، باید جواب های قانع کننده ای برای اسیران داشته باشد و گرنه باید دم و دستگاهش را از آلبانی جمع کند!
اعضاء سالها خاک عراق را نخوردند که امروز در آلبانی، در سوله های قدیمی و کهنه، آخرین روزهای عمر خود را به بیهوده گی و علافی، تلف کنند!
راه کارهائی که ممکن است، چند روزی به عمر ننگین فرقه بیافزاید، زیاد نیست و در چند محور خلاصه می شود:
– بساط انقلاب کذائی ایدئولوژیک و عملیات جاری و غسل مسخره هفتگی جمع شده و اعضاء حق ازوداج و تشکیل خانواده داشته باشند.
– همه بدون کنترل و ویزا، حق تردد آزادانه به فضای بیرون و شهر را داشته باشند.
– به همه امکانات رفاهی و اجتماعی همانند یک شهروند عادی آلبانیائی دسترسی داشته باشند.
– به همه اعضاء پول و حقوق کافی پرداخت شده تا از امنیت نسبی برخوردار باشند!
– امکان آزادانه مراجعه به مراکز پزشکی و بیمارستانی را داشته باشند.
– حقوق انسانی همه رعایت شده و از شرکت دادن اجباری اعضاء در نشست های جمعی خودداری شود!
– شرکت در همه امور داوطلبانه و آزادانه باشد و هیچ اجباری درنوع مذهب و اعتقادات مذهبی در کار نباشد.
– رعایت حجاب و محدودیت برای همه زنان و مردان اجباری نباشد و در انتخاب نوع پوشش آزاد باشند.
– امکان مسافرت آزاد در داخل آلبانی و سفر به خارج از آلبانی را داشته باشند.
– بساط اجبار و زندان و قرنطینه و تعهد گیری اجباری و… برای همیشه جمع شود.
آیا فرقه رجوی و شخص مریم قجر، ظرفیت و توان دادن این اولیه ترین حقوق انسانی را به اعضای خود دارد؟
آیا مریمی که از مفاد 10 گانه دمکراسی و آزادی دم می زند، می تواند تن به حتی یکی از این محورها در مناسبات خودش بدهد؟
جواب را باید در گذر زمان دید، اما آنچه مسلم است اینکه: این فرقه، ماهیت سرکوبگرانه و دیکتاتور منشانه خود را هرگز از دست نخواهد داد و تنها راه رسیدن به حقوق اولیه انسانی، فرار و استفاده از هر امکانی برای استیفای حقوق انسانی است…
فرید