” می روم تا برافروزم آتش در کوهستانها”! سی و اندی سال از شعار پر طمطراق و دهن پرکن آقای مسعود رجوی می گذرد و ما جز آتش خانمان سوز در مناسبات رجوی، آتش دیگری ندیدیم.
امروز در آلبانی، در خیابانهای تیرانا، در رسانه های آلبانی، در زندان مانز، در جای جای آلبانی، شاهد تلاش موفق و پیوسته جامعه جداشدگان از سازمان” بی افتخار” مجاهدین هستیم.
از سوز و گداز سران باند رجوی هم، به خوبی می توان به موفقیت های چشمگیر جامعه جداشدگان پی برد. چندی پیش سران تبهکار سازمان با قصد تطمیع به تعدادی از جداشدگان نیز مراجعه کردندکه با جواب دندان شکن آنان مواجه شدند.
همچنین در ابتدای سال میلادی جدید بنیاد خانواده سحر، (هفدهم ژانویه ۲۰۱۸) نوشت: از این پس نجات یافتگان مستمری پناهندگی خود را بدون واسطه از جانب کمیساریا که هر ماه به حسابشان واریز خواهد شد دریافت خواهند کرد. همچنین وزارت خارجه آلبانی تمهدیداتی برای تسهیل در امر گرفتن ویزا برای خانواده های این دسته عزیزان در نظر خواهد گرفت…
پیروزی های پی در پی و روزافزون، جامعه جداشدگان در آلبانی، فشارهای مضاعفی را بر سران فرقه رجوی وارد کرده است، از سوی دیگر نشست های افشاگرانه جداشدگان در پارلمان اروپا بر این فشارها افزوده است. گزارشات مستند و واقعی پلیس آلبانی نیز دست سازمان و مناسبات فرقه اش را در آلبانی رو کرده است.
همانطور که در جریان هستید در آغاز سال ۲۰۱۸ میلادی، فرقه رجوی مستمری پناهندگی نجات یافتگان را کاهش داد و پرداخت همان میزان کم را هم منوط به نوشتن اقرار نامه خیانت نمود. پرداخت این مستمری به صورت غیر قانونی، طبق قرارهایی که با کمیساریای عالی ملل متحد برای پناهندگان در ژنو گذاشته و تعهداتی که داده شده بود، مستقیما به عهده فرقه رجوی بود که البته فرقه از این موضوع به عنوان اهرم فشار بر تمامی آنان استفاده می نمود.
به دنبال مقاومت و اعتراضات نجات یافتگان در آلبانی به صورت متحد و یکپارچه و رسانه ای شدن موضوع و مستنداتی که از شبکه های تلویزیونی آلبانی در خصوص دید بسیار منفی مردم نسبت به این فرقه تروریستی پخش گردید و تلاش هایی که از جانب خانواده ها و فعالان و حامیان این افراد صورت گرفت، بالاخره اتحاد و مقاومت بر دسیسه پیروز شد.
کمیساریای عالی ملل متحد برای پناهندگان در کشور آلبانی و همچنین وزارت کشور قول داده اند تا تمامی مشکلات جداشدگان را به خصوص در زمینه های حقوقی، اقامتی، سفر به کشورهای دیگر، اجازه کار و حتی یافتن کار حل نمایند. آنچه تاکنون دولت آلبانی در برابر آن مقاومت می کرد اجازه دیدار خانواده های این عزیزان بود که در خصوص آنهم نهایتا قول مساعد دادند. البته تأکید نمودند که این مسئله صرفا شامل حال جداشدگان از فرقه رجوی می شود.
لازم به ذکر است که دولت آلبانی دادن ویزا به ایرانیان را به دلیل اطلاعات نادرستی که فرقه رجوی داده بود محدود کرده وباشد که شیطنت های آمریکا، بیش ازاین موثر بوده است.
در حال حاضر ظاهرا حدود ۴۰۰ نفر از اعضای فرقه رجوی هنوز در تیرانا هستند که حاضر به رفتن به مقر جدید نمی باشند و البته اعلام جدایی هم نکرده اند چرا که از جداشدن به دلیل مشکلاتی که جداشدگان تاکنون داشته اند می ترسند که به این ترتیب راه جدا شدن برای آنان نیز باز خواهد بود.
همچنین خبر رسیده است که حدود ۸۰۰ نفر در داخل فرقه در مقر جدید بنای اعتراض را گذاشته اند و عنوان نموده اند که شرایطی که برای آنان از قبل ترسیم شده بود با امکانات موجود مغایرت دارد و محدودیت های اعمال شده را نمی پذیرند.
آنچه بیش از همه فرقه را دچار سردرگمی و عصبانیت کرده ارتباط برخی جداشدگان با تعدادی از اعضا در داخل فرقه است که به این صورت اخبار رد و بدل می گردد.
با توجه به اخباری مبنی بر ناآرامی های تشکیلاتی در درون فرقه در روزها و هفته های اخیر، بایستی بعد از این منتظربود تا ببینیم این آتش نهان در درون مناسبات کی سر باز خواهد کرد…
فرید