با ریزش روز افزون اعضای فرقه رجوی در آلبانی، فرقه از سر استیصال و درماندگی بچه هایی که جدا شده اند را تهدید می کند، متاسفانه خیلی از دوستان جدا شده مرعوب جوسازی رجوی شده اند و از روی ترس جرات نمی کنند علیه تشکیلات پوشالی و زوار در رفته اش دست به افشاگری بزنند. واقعیت، نظام تشکیلاتی فرقه از هم گسسته و در حال نیست و نابودی است.
با این وجود تشکیلات با تمام توش و توانش با جدا شده ها مقابله می کند تا مبادا جدا شده ای به خانواده اش وصل شود.
فرقه رجوی با تبلیغات وسیع و با مغزشویی هایش تابویی از خانواده را در اذهان افرادش کاشته است که اعضایش فکر می کنند تمامی خانواده ها جزء نیروی اطلاعاتی نظام جمهوری اسلامی ایران هستند، اعضای فرقه چرا این تناقض را حل نمی کنند؟ اگر حکومت ایران در بین خانواده های فرقه تا این حد هوادار و پشتیبان دارد باید نتیجه گرفت نشان از مشروعیت نظام است که حتی در دل خانواده های مخالف نظام هم جا دارد، بنابراین جدا شده ها هم باید به این نتیجه برسند وقتی فرقه رجوی در جمع خانواده های اعضای خودش نفوذ ندارد چطور می تواند در بین بقیه مردم ایران هوادار و سمپات داشته باشد؟ این که ما می گوییم این فرقه در بین مردم ایران فاقد جایگاهی است حرف ما جانبدارانه نیست حقیقت محض است.
فرقه رجوی با کمک آمریکایی ها در آلبانی فضایی را درست کردند که جدا شده ها را مجبور می کنند بعد از جدائی از فرقه سکوت کنند و دست به افشاگری نزنند اما با این وجود افرادی هم هستند مثل آقایان احسان بیدی و سیاوش رستار و بهمن عظیمی و سعدالله و منوچهر و… با شهامت و جرات بسیار بالا جلوی فرقه ایستادند و دست و چهره کثیف فرقه را فاش کردند، در واقع جسارت این دوستان می تواند الگویی باشد برای بقیه و یاد بگیرند که اگر جلوی فرقه سکوت کنند فرقه دست بردار نیست تا آنها را با دسیسه هایش محبوس نکند ول بکن نیست مثل کاری را که فرقه با حیله و نیرنگ تعدادی از جدا شده ها را با بودجه خودش به کشورهای همسایه منتقل کرد و از طرف دیگر به پلیس کشور مربوطه اطلاع داد تا آنها را دستگیر کرده و روانه زندان کنند، آری اگر جدا شده ها سکوت کنند نشانه عقب نشینی است در این صورت فرقه تهاجم می کند اما اگر جدا شده ها به افشاگری دست بزنند بدون هیچ ترسی با جسارت جلوی فرقه بایستند در این صورت این فرقه است که باید از خودش دفاع کند در واقع قدرت عمل را از آنها می گیرند.
اگر دوستان جدا شده برای خروج از آلبانی به یکی از کشورهای اروپائی یا هر جای دیگر برنامه ای دارند برای این که زودتر و راحت تر به نتیجه برسند تجربه ثابت کرده باید مرزبندی شان را با فرقه حفظ کنند از نحوست فرقه باید خودشان را به دور نگه دارند تا می توانند نه با اسم مستعار بلکه با هویت واقعی دست به افشاگری بزنند در این صورت دست پیش را بدست می گیرید و موفق هستید.
تشکیلات فرقه دیگر مثل سابق نیست که شما از آن بترسید، ترس توی اذهان شماست که فرقه رجوی با نشست های طولانی و دراز مدتش و با مغزشوئی های مکرر فرو کرده است.
اگر گذشته فرقه را در یک نگاه، بررسی کنید خواهید دید وقتی در عراق حضور داشتیم رجوی تروریست با تکیه به صدام بود که اعضایش را تهدید می کرد اگر رجوی در نشست ها دست به کلت کمری می زد و می گفت با مشت آهنین جواب خواهیم داد منظور جدا شده ها بودند، درست می گفت زیرا پشتیبانش صدام بود و به همین دلیل احساس قدرت می کرد و افراد را از زندان ابوغریب می ترساند واقعاٌ زندان ابوغریب ترسناک بود آنهائی که در آن روزگاران جدا شدند به نظر من از آن دسته آدم هایی که باید لقب قهرمان به آنها داد دل و جرات بسیار بالایی داشتند، در شرایط حاضر می بینیم همان دوستان شاخص هایی هستند که تشکیلات فرقه رجوی از آنها در خارج کشور حساب می برد و به غایت از آنها می ترسد، حالا که رجوی به قول خودش بپرینش در رفته چرا هنوز دوستان باید در آلبانی مرعوب جوسازی و فضا سازی دستگاه تبلیغاتی و تشکیلاتی رجوی باشند درست است، صدام را رجوی از دست داد، در عراق نیست، در کشور آلبانی است، هزاران کیلومتر از مرز ایران فاصله گرفته، با این وجود در آلبانی امیدش به چه نیرویی است؟ جواب روشن است آمریکا، جایگزین صدام آمریکا شده است چه کسانی از فرقه حمایت می کنند نیروهای افراطی و جنگ طلب آمریکایی مثل جان بولتون و رودی جولیانی و… با این وجود حضور در ممالک اروپائی نفساٌ امتیاز مثبتی برای جدا شدن و فاصله گرفتن از تشکیلات است دیگر زندان ابوغریب در انتظار شما نیست اراده می خواهد بهتر است بگویم خواستن و نخواستن است در عین حال جرات هم شرط اول است اگر آن تابو بشکند (تابوی ترس) مسیر زندگی شما هم عوض می شود و آزادانه به دنیای آزاد وصل می شوید و آقای خودتان خواهید بود.
گلی