فرقه رجوی از اینکه اعضای جداشده از این فرقه در آلبانی در برابر وی زانو نزده و یکی یکی در حال ایستادن هستند، به سوز و گداز افتاده است. در این شرایط فرقه رجوی داد و فغان سر داده که چرا وقتی در جستجوگر گوگل کلمات مجاهدین و آلبانی را جستجوی می کنیم با صدها مطلب علیه مجاهدین خلق مواجه می شویم.
اما در رابطه با موضع گیری در سایت اصلی فرقه که چگونه می تواند این فرقه زندان سازی و زندانبانی در آلبانی راه بیندازد؟ پاسخ آن بسیار ساده است. آیا فرقه رجوی اجازه می دهد سرزده و بدون اطلاع قبلی کمیساریای عالی پناهندگان و هیات های بی طرف از زندان اشرف ۳ در آلبانی بازدید کنند؟ آیا هم اکنون در زندان اشرف ۳ در آلبانی قرنطینه وجود ندارد؟ افرادی که بخواهند از این فرقه جداشوند در کجا تحت برخورد و اذیت و آزار و فشار جسمی و روانی قرار می گیرند؟ حال مجاهدین خلق! می توانند اسم این آزار و فشار روانی و جسمی را «تنبیه تشکیلاتی» بنامند ولی صورت مسئله فرقی نخواهد کرد. اگر فرقه رجوی زندان و زندانبان ندارد، پس چرا شما حتی اجازه نمی دهید خانواده های این قربانیان با این افراد ملاقات کنند؟
به نظر می رسد نوشته فرقه مجاهدین خلق به اندازه کافی گویاست و از یک سوی انزوای این فرقه را در رسانه های اینترنتی و شبکه های مجازی نشان می دهد و از سوی دیگر مطالب روشنگرانه فراوانی که در مورد ماهیت فرقه توسط افراد منتقد وناراضی سازمان مجاهدین نوشته شده، این فرقه را به عجز و ناله مجبور کرده است.
همچنین قلم بدست مسعود رجوی و زوجه در همان مقاله تعجب خود را با ناله و فغان سر داده است که اگر شما سایر جریان های سیاسی دیگر را نیز در اینترنت جستجو کنید با وضعیت مشابه مجاهدین مواجه نمی شوید.
اگر در گوگل و اینترنت و شبکه های اجتماعی انبوهی مطلب علیه فرقه مجاهدین وجود دارد، نه به این خاطر که تهدیدی برای حکومت هستند بلکه بدین خاطر است که صد ها قربانی در زندان اشرف ۳ در آلبانی در اسارت قرار دارند و خانواده های آنان و منتقدین فرقه رجوی حق دارند بپرسند، بنویسند و بگویند چرا از حق اولیه ملاقات این اسیران با خانواده های آنها محروم هستند.