سازمان با سوابق ترور شخصیت های علمی، فرهنگی و سیاسی و سران جمهوری اسلامی و تعدد اقدامات تروریستی که در مغایرت آشکار با کنوانسیون های حقوق بشر بود درسال ۱۳۷۹ توسط انگلستان و در سال ۱۳۸۱ درلیست تروریست های اتحادیه اروپا قرار گرفت. بی تردید حداقل انتظار از جوامع حقوق بشری این بود که یک سازمان نظامی که با استفاده از رعب و وحشت و اعمال خشونت در صدد حذف مخالفانش بر آمده و آزادی و حیات آنها را با توسل به زور به نابودی کشانده است برای پاسخ مناسب به افکار عمومی ملتهای خود و جهانیان به چنین اقدامی دست یازند و الا در تناقضی آشکار با قسمهای حضرت عباس (دفاع از حقوق بشر) آنان، با دم خروس (مجاهدین تروریست) بیرون زده، کسی باور نمی کرد.
پس به ناچار این اقدام انجام شد. حتی امریکا هم آنان را در لیست تروریست ها قرار داد و بعدها هیلاری کلینتون برای توافق بر سر خارج شدن از اردوگاه اشرف امریکا هم آنها را از لیست تروریستها خارج ساخت اما این یک روی سکه و ظاهر پیدای آن بود در حالیکه توافق اصلی بر سر فروش اطلاعات و انجام نمایش های عندالزوم امریکا برای ایفای نقش اپوزیسون و آلترناتیو سازی روی اصلی سکه بود تا هر وقت در صدد امتیاز خواهی از مردم ایران باشند با علم کردن آنان مقاصد خویش را عملی نمایند.
و بیچاره اعضای درمانده سازمان که با ساده لوحی به وعده های فریب کارانه مریم دلخوش به لبخند امریکا شده اند.
و ناآگاه از عمق فاجعه از شادی خروج از لیست تروریستها سر از پا نمی شناسند.
و بازی های مریم برای در اسارت نگهداشتن فکر و جسم اسیران سازمان پایانی ندارد تا مزه مرگ را دریابند و آرزوهای واهی وعده داده شده را به دیار عدم همراه برند ویک سوال حداقل باید در ذهن همه این خوش باوران نقش ببندد.
که با چه باطل السحری سازمان از لیست تروریستها خارح شده است؟
آیا ملاک های ارزیابی تروریست در کنوانسیونها تغییر یافته است؟
جوامع حقوق بشری دچار فراموشی تاریخی شده اند؟
یا سازمان تمام عیار در خدمت صحنه گردانانی مثل آمریکا و اسرائیل در آنده است؟