پس از اعلام مبارزه مسلحانه از سوی سازمان مجاهدین در خرداد ۱۳۶۰ و به دنبال تحلیل‌های سازمان مبنی بر افزایش هزینه‌ها به نظام جمهوری اسلامی، عملیات‌هایی در قالب «کشتار دسته جمعی» کلید خورد.
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از پایگاه اطلاع رسانی مرکز اسناد انقلاب اسلامی، پس از اعلام مبارزه مسلحانه از سوی سازمان مجاهدین خلق در خرداد ۱۳۶۰ و به دنبال تحلیل‌های سازمان مبنی بر تحمیل هزینه‌ها به نظام جمهوری اسلامی، عملیات‌هایی در قالب «کشتار دسته جمعی» و «قتل عام همه» توسط بخش ویژه سازمان کلید خورد. در این عملیات‌ها، فقط افرادی مورد هدف قرار گرفتند که غیر مسلح بودند.
در این قبیل عملیات فقط هدف انجام ترور بود و اینکه قربانی ترور چه فرد یا شخصی باشد اهمیتی نداشت. از این رو عمده اهداف این ترورهای کور مردم عادی، شهروندان بی‌دفاع، رهگذران، مسافران وسایل حمل و نقل عمومی و… بودند. سازمان مجاهدین بدون پرده‌پوشی، موارد و نمونه‌هایی از ترورهای شهروندان عادی را در ارگان خود ذکر و از این عملیات تروریستی با عناوینی مثل «اعدام انقلابی» و «آتش قهر خلق» یاد می‌کرد.
در راستای همین عملیات‌ها، روز شنبه ۲۵ مهرماه ۱۳۶۰، مصادف با روز عید غدیر خم، سازمان مجاهدین خلق جنایت دیگری در پرونده خود ثبت کرد. مجاهدین که سابقه کودک‌کشی را در کارنامه خود داشتند بار دیگر با منفجر کردن یک اتوبوس که حامل مردم عادی در شیراز بود، دو کودک را به شهادت رسانده و عده‌ای دیگر را به شدت مجروح کردند.
روزنامه کیهان در ۲۶ مهرماه طی گزارشی درباره این جنایت مجاهدین نوشت: «اتوبوس خط یک شرکت واحد شیراز هنگامی که در روز عید غدیر، مقارن ساعت ۴ بعد از ظهر با بیش از ۳۰ مسافر از پل الله‌وردی خان به سمت میدان شهدا در حرکت بود، در میدان جمهوری اسلامی توسط دو دختر منافق سرنشین اتوبوس به آتش کشیده شد. در جریان این آتش‌سوزی بیش از ۱۵ مسافر اتوبوس مجروح شدند و دو کودک خردسال نیز به شهادت رسیدند. یکی از شهدا به نام لیلا نوربخش بود و از شهید دیگر تنها قطعه زغالی به جا مانده است.»
روزنامه اطلاعات به نقل از راننده اتوبوس که شاهد این جنایت بود نوشت: «من اتوبوس را در کنار خیابان نگه داشته بودم که دو نفر دختر در لحظات اولیه از اتوبوس پیاده شدند و شیئی را به وسط اتوبوس انداختند که بر اثر انفجار آن چند زن و بچه که قادر به خارج شدن از اتوبوس نبودند دچار آتش‌سوزی شدند.»
روزنامه جمهوری اسلامی نیز ذیل گزارشی با عنوان «عیدی مجاهدین به خلق ایران» درباره این جنایت مجاهدین در شیراز نوشت: «بار دیگر مجاهدین رسوا شده و شکست خورده، دست جنایتکارشان به خون خلق مستضعف و خداجوی میهنمان آغشته شد و در روز با شکوه عید غدیر، با آتش نفاق‌شان یک اتوبوس شرکت واحد شیراز را آتش زده و بیش از ۳۰ سرنشین بی‌گناه و مستضعف را مجروح و مصدوم نمودند.»
این گزارش در ادامه به واکنش مردم شیراز به این جنایت اشاره کرده و افزوده بود: «بلافاصله پس از این حادثه، مردم مسلمان و متعهد شیراز در محل حضور یافته و با شعارهای مرگ بر آمریکا و مرگ بر مجاهدین از مقامات مسئول خواستار قصاص این قبیل جنایتکاران دد صفت شدند.»
این قبیل اقدامات و ترورهای کور از سوی واحدهای ترور سازمان اغلب با هدف ترساندن مردم و مطرح کردن نام سازمان در تیتر اخبار صورت می‌گرفت.