در حالی که خبر به قتل رسیدن جمال خاشقچی منتقد حکومت سعودی، سر تیتر بسیاری از خبرگزاری ها قرار گرفته و همه فعالان حقوق بشر و آزاده جهان را در اندوه و بهت فرو برده است ازسازمان مدعی حقوق بشر واز رئیس جمهور به اصطلاح آزادیخواهش یعنی مریم رجوی، هیچ عکس العملی تا کنون به چشم نمی خورد چرایی این سکوت می تواند معانی بسیاری را به ذهن متبادر سازد:
– معیار دفاع از حقوق بشر از دیدگاه سازمان دایره محدودی دارد.
– محدودیت دایره دفاع را منافع سازمان تعریف می کند.
– از قاعده ی دوست دوست من دوست من ودشمن دوست من دشمن من است تبعیت می کند.
– عربستان دوست و خاشقچی دشمن دوست ماست پس دفاع از او معنا و وجهی ندارد.
– این دوست (عربستان) بهای گزافی (دلارهای فراوانی) برای حفظ دوستی با ما پرداخته است و ما مدیون او هستیم.
– دوست مشترک و برادر بزرگ ما (ترامپ)، این اقدام را از جانب حکومت سعودی نمی داند پس بر ما حجت است که امر او را مطاع بدانیم.
اگر بر خلاف دوستان مشترک سخنی بگوییم دیگر پناهگاهی و اسپانسری برای ما باقی نخواهد ماند.
اصولا حقوق بشر یک امر نسبی است نه یک امر مطلق و عام، هرجا منافع ما(سازمان)اقتضا کند از آن به عنوان یک ابزار استفاده می کنیم. ابزارها باید در خدمت اهداف ما باشند وحقوق بشر یک ابزار است که اگر در خدمت ما باشد معنا خواهد یافت واگر منافع ما نزد دوستان به مخاطره بیفتد دیگر وجاهتی ندارد.
اگر خاشقچی خراشی توسط غیر دوستانمان بر می داشت یقینا از او دفاع می کردیم.
به راستی در نزد مجاهد خلق تعریف دفاع از حقوق بشر و حقوق مخالفان فقط در ایران معنا می یابد؟
هرجا لازم باشد به سادگی تئوریزه می شود و ماشین خبر سازمان حساس به مسائل دشمن در ایران و غیر حساس در مقابل دوستان حامی است و هر عیب آنان چون لیلی در پیش چشم مجنون حسن به حساب می آید.
کمی اندیشه عمق فاجعه در نگرش حاکم بر رهبری سازمان را نمایان می سازد و تاسف هر انسان آزاده ای را بر می انگیزد.خبر مثله شدن یک انسان به دلیل مخالف بودن که در جهان پیچیده امر ساده ای نبود که سازمان از آن بی خبر بماند
ویا آنقدر بی اهمیت نیست که به آن نپرداخت.
پس دلیل سکوت سازمان چیست واین در حالی است که جهان به آن پرداخته الا دوستان بن سلمان.