فرقه رجوی در بن بست

طی روزهای اخیر، تقریبا در همه سایت های وابسته رجوی، این خبر در بوق و کرنا شده بود که:
” دیدار هیأت پارلمانترهای آلبانی با مریم رجوی انجام گرفته ؛
عصر روز سه شنبه ۱۳ آذر ۱۳۹۷، هیاتی از پارلمان آلبانی، با مریم رجوی، در آلبانی ملاقات و دیدار کردند. ادی پالوکا، نایب رئیس پارلمان آلبانی، در این دیدار گفت نه تنها ما در پارلمان بلکه عموم مردم آلبانی از حضور مجاهدین در این جا خوشحال هستند. گریدا دوما نماینده دیگر پارلمان آلبانی گفت: برای ما افتخار است که به شما خوش آمد بگوییم، ما همه در آلبانی از حضور شما در اینجا حمایت می‌کنیم. به‌خاطر اینکه شما ارزش‌های آزادی و دموکراسی را نمایندگی می‌کنید. مریم رجوی ضمن تشکر آرزو کرد که به زودی با پیروزی مقاومت فصل تازه‌یی در روابط ایران و آلبانی آغاز شود.”!!!
در کشور نسبتا فقیر آلبانی، که آمریکا با تکیه برقدرت دلارهای خود، سازمان را به این کشور تحمیل کرد، خریدن چند پارلمانتر، از خریدن یک سطل ماست هم راحت تر است.
بافت اقتصادی ضعیف کشور آلبانی این امکان را برای سران سازمان فراهم کرده است که شروع به خرید حلقه های ضعیف از باصطلاح، سیاسیون را بکند.
اما نکته حائز اهمیت این است که، مردم و جامعه، همه می دانند که مجاهدین توسط آمریکا به آلبانی تحمیل شدند. حتی اخیرا مستندی توسط تلویزیون پلاس ویژن که در آن بصورت فرمایشی قسمت هائی از اردوگاه مانز را به تصویر کشیده بود در رسانه ها پخش شد. اما با اعتراضات گسترده جداشدگان و افشاگری های شفاف و اعلام آمادگی برای مصاحبه حضوری، بلافاصله این باصطلاح مستند از تمامی سایت های پلاس ویژن و یوتیوب جمع گردید.
در همین راستا، مریم عضدانلو، با چند نفر از پارلمانترهای ناآگاه آلبانی از مناسبات فرقه ای سازمان، دیداری داشته و این دیدار که کاملا مصرف داخلی دارد، در سایت های فرقه رجوی وسیمای کذابین که بیننده ای جز اعضای اسیر در فرقه ندارد، کلی بازتاب داده شده است.
همه این گونه اخبار، حکایت از در بن بست قرار گرفتن فرقه و مریم عضدانلو دارد! چرا که در اروپا آبروئی برای این فرقه نمانده است. جداشدگان در هر گوشه از جهان، در تلاشی بی وقفه، همه جنایات رجوی را افشاء کرده و دیگر امروز کمتر کسی است که حنای رجوی برایش رنگی داشته باشد!
در اروپا، اکثر کسانی که به حقوق بشر و آزادی احترام می گذارند و دستی بر آتش دارند، تا در آکسیون یا همایشی، نام مجاهدین خلق را می شنوند، فورا حضور یا حمایت خود را تکذیب می کنند تا به ننگ رجوی ها نزد مردم ایران، آلوده نگردند.
اما در آلبانی شاهد هستیم که مدعیان حمایت از حقوق بشر و آزادی، بجای جدی گرفتن حقوق اجتماعی اسرای اردوگاه مانز سازمان، به خاطر برق دلارهای فرقه، به مجیزگوئی و تائید مواضع فرقه ای، مریم می پردازند! این بی اعتنائی به شرایط وخیم زندگی در اشرف 3، جای شگفتی ندارد چرا که اینان مدافعان حقوق انسانی نیستند، بلکه دلالانی هستند که در آشفته بازار رجویها به دنبال مشتی دلار خود را عرضه کردند. از دیدگاه این دلالان، اهمیتی ندارد که صدها انسان در اردوگاه مانز، در حصر باشند، از اولیه ترین حقوق انسانی بی بهره باشند. از نظر این انسان نما ها که به دور شیرینی سفره رجوی گرد آمدند، دفاع از مظلوم در حدی است که انسانی از گرسنگی نمیرد. کی این افراد، درک می کنند درد و رنج پدرها و مادرهائی را که سال هاست فرزندان خود را ندیده اند.
اعضای سازمان، غرقه در درد و رنجی هستند که چنین افرادی، در سرنوشت اسارت بار آنها، شریک هستند.
ما، از چنین پارلمانترهائی، انتظار نداریم که درحالیکه ظرف خودشان پر است! از منافع گرسنگان اجتماعی در فرقه رجوی دفاع کنند! شرایط اسفناک زیستی اسراء در اردوگاه رجوی و بی عدالتی هائی که در این اردوگاه انجام می شود، دغدغه این دلالان اقتصادی نیست.
مریم عضدانلو، خیلی به سادگی فراموش می کند که عمر و جوانی صدها و هزاران انسان را طی سالیان از بین برده و اکنون نیز سرسختانه مشغول ادامه این روند، ضدانسانی است.
امروز مریم عضدانلو، در بن بستی هولناک، دست به دامن همه می شود، تا بلکه بدین وسیله کسب مشروعیت کند. اما خوب می داند که تعریف و تمجید مشتی دلال از او، فقط تا زمانی است که این پرداخت دلاری یک طرفه ادامه داشته باشد یا کسی پیدا شود که یک دلار بیشتر از آنچیزی که او به این خودفروشان پرداخت می کند، بپردازد.
یگانه راهی که از دیدگاه ما ارزشمند تلقی می شود، آنست که افراد فرقه به استانداردهای زندگی اجتماعی دست یابند و به حداقل آزادی های انسانی دسترسی داشته باشند. اجازه داشته باشند، طبق تمایلات خود زندگی کنند، نه طبق قوانین برده داری فرقه رجوی…
فرید