در دنیا امروزی مجامع و بنیادهای زیادی برای دفاع از حقوق انسانها تاسیس شده است که هر کدام بسته به اینکه چه اخباری بسودشان است و یا با خط و خطوط فکری و سیاسی شان هم خوانی دارد را پوشش میدهند و یا اینکه اساسا حرفی از آن نمیزنند. برای نقاطی از جهان دیدبان حقوق بشر تعیین میکنند تا تمامی اخبار حقوق بشری آن منطقه را رصد کند و تحت پوشش قرار دهد. اساسا این نهادهای حقوق بشری توسط دولتهای غربی حمایت مالی میشوند و طبیعتا اخباری را هم پوشش میدهند که باب میل آنها باشد. یعنی اینکه در کشورهای غربی مانند ایالات متحد امریکا هر بی عدالتی و هر تبعیض نژادی صورت میگیرد، ولی هیچکدام از این مجامع حقوق بشری اسمی ازش نمیبرند و انگار که هیچ اتفاقی نیفتاده است. پلیس امریکا کودک سیاه پوست را با گلوله مورد هدف قرار میدهد و از بین میبرد، ولی نه محکومیتی متوجه امریکا میشود و نه آنچنان اخباری از آن منعکس میشود. سیاه پوستان در همین کشور مورد بی احترامی و بی عدالتی بسیار قرار میگیرند اما هیچ دیدبانی این موارد رامشاهده نمیکند، چرا که اساسا قرار نیست که مشاهده کند. یا مثلا در همین مهد دمکراسی یعنی کشور فرانسه، اکنون شاید نزدیک به یکماه یا بیشترشده است که جلیقه زردها به دلیل مشکلات صنفی و مالیاتی و… به خیابانها آمده اند و به شدیدترین شکل ممکن مورد استقبال از سوی پلیس و نیروهای امنیتی فرانسه قرار گرفته اند. صدها تن کشته و مجروح شده اند. اما نه محکومیتی در سازمان ملل متوجه کشور فرانسه شده است و نه کسی این اعمال را محکوم کرده است. اما وقتی در کشوری مانند ایران که تصمیم گرفته است که باج به هیچ کشور اروپایی یا امریکایی ندهد اتفاقی میافتد، آنچنان در بوق و کرنا میشود که بیا و ببین! از وزارت خارجه امریکا گرفته تا وزارت خارجه دیگر کشورهای اروپایی به یکباره یاد مسائل حقوق بشری میافتند و متوجه میشوند که کاری خلاف بر موازین دمکراسی و حقوق بشری صورت گرفته است و بایستی بلافاصله موضعگیری کنند و آنرا محکوم نمایند.
در این هیچ شکی نیست که در هر کجای دنیا تحت هر عنوان اگر کاری خلاف موازین انسانی صورت گیرد محکوم است و هیچ دفاعی از آن نمیتوان کرد، اما سوال اینجاست که آیا این موضوع بدون استثناء انجام میشود؟ اخیرا در خبرها شنیدیم که زندانی بنام وحید صیادی به دلیل اعتصاب غذا و ناراحتی های قلبی فوت کرده است. جا دارد که همین جا به خانواده ایشان تسلیت عرض کنیم. اما در همین رابطه بعضی اشخاص و حتی وزارت خارجه امریکا و بعضی کشورهای اروپایی و… نسبت به آن واکنش نشان دادند و کلی موضعگیری و…! اکنون سوال از این اشخاص مانند وزیر امور خارجه امریکا مایک پمپئو و… اینست که آیا در خصوص وضعیت بیش از دو هزار تن از کسانی که اکنون سالیان سال است که تحت شدیدترین شستشوهای مغزی قرار گرفته اند و امکان دسترسی به هیچ چیز را ندارند. پیگیری یا موضعگیری داشته اید؟ آیا در خصوص حذف های فیزیکی و مشت آهنین که آقای مسعود رجوی بعنوان یک اصل در تشکیلات سازمان مجاهدین تعریف کرده است هم چیزی میدانید و از قربانیانی که شبانه زیر شکنجه از بین رفتند و در مکانی نامعلوم بخاک سپرده شدند خبری دارید؟ آیا نگاه داشتن تعداد زیادی از افراد برای سالیان سال و ممانعت کردن از داشتن ارتباط با خانواده و قطع هرگونه دسترسی به اخبار و تلفن و اینترنت تردد آزادانه به شهر برای تفریح و خرید و… خلاف موازین حقوق بشری نیست؟ آیا از سرنوشت و سربه نیست شدن مالک شراعی دیدبان حقوق بشر شما، موردی ردیابی کرده است وبه نتیجه ای رسیده اید؟ لطفا حقوق بشر را به اختلافات سیاسی تان آغشته نکنید و دوربین تان را بدون هیچ جانبداری بسوی کمپ فرقه رجوی در آلبانی بچرخانید. قول میدهم که مواردی را مشاهده و پیدا کنید که هیچ کجای دنیا نمونه آن پیدا نشود!
الف عباسی