مسعود رجوی که بماند ، مریم نیز مرده است

مرگ فیزیکی یا سیاسی، کدامیک اهمیت بیشتری دارد؟

روز چهار شنبه ۲۶ تیر ۱۳۹۸ تصویری در شبکه‌های اجتماعی از مراسم گروه مجاهدین منتشر شد که ظاهراً بیانگر تأیید اخبار مربوط به مرگ «مسعود رجوی» سرکرده این گروه بود؛ خبری که چند سال است در محافل مختلف مطرح می‌شود و کارشناسان متعدد در این زمینه به تحلیل چگونگی مرگ او پرداخته اند، اما هیچ گاه توسط مجاهدین تأیید نشد، تا اینکه سرانجام تصویر اخیر منتشر شده در فضای مجازی با یک ایهام خاص ، بیانگر اعلام رسمی مرگ او شد.
حال اگر از صحت وسقم خبر بگذریم که آن هم درآینده نه چندان دور مشخص خواهد شد سوالی که ذهن را درگیر خود می کند این است که:
اساساً زنده و یا مرده بودن رجوی چه فرقی با هم دارد؟
کسی که بیش از یک دهه است از انظار به دور بوده و تنها تا چندی پیش مطالبی که منتسب به او بود پخش می شد، حال چه فرقی می کند که زنده باشد یا مرده؟
برای نیرویی که تمام عمر و جوانی خویش را بعنوان یک نیروی صادق و وفا دار به پای سازمان و سران هوسران تباه کرده وحالا در آلبانی گرفتار و بحال خود رها شده، چه فرقی می کند که مسعود زنده باشد یا مرده؟
چرا افراد سازمان که اینک همگی در نیمه ی دوم عمر خویش بسر می برند و میبایست براساس ابتدایی ترین و بدیهی ترین حقوق اولیه، نیمه ی دوم عمر خویش را به استراحت و بازنشستگی بپردازند، اینک باید در آلبانی گرفتار و اسیر بمانند و هیچ نقشی در سرنوشت خویش نداشته باشند و منتظر بمانند تا آینده برای آنها چه سرنوشتی را رقم بزند؟ و آیا تا کی باید خود را وفادار به رهبری بدانند که دیگر نه وجود سیاسی دارد ونه فیزیکی؟
حال اگر به فرض اخبار منتشره مبنی بر مرگ مسعود صحت نداشته باشد و او هنوز به حیات ننگین خود ادامه می دهد ، آیا زنده بودن او دردی از سازمانی که فقط اسمی که یادآور انواع جنایتها و خیانتها است و از هم پاشیده و از طرفی برخی نیروهایش منشق وبرخی دیگر دربلا تکلیفی محض درآلبانی بسرمی برند، دوا خواهد کرد؟
ازمنظر مردم ایران ، مسعود رجوی سالهاست که مرده است و تاریخ دقیق مرگ وی به سالها قبل باز می گردد روزی که در برابر ملت ایران ایستاد و از هیچ جنایتی مضائقه نکرد روز مرگ مسعود بود، مسعود خرداد سال 1360 مرد، آنگاه که درجبهه های جنگ در کنار صدام قرار گرفت.
مسعود بارها و بارها مرده است که برشمردن تعداد دفعات مرگ وی در این مقال نگنجد. مسعود مرده که هیچ، مریم نیز مرده است، مرگ تنها فنای جسم نیست. وقتی ملتی، مسعود و مریم و تشکیلات خونخوار و جنایت پیشه اش را هیچ می انگارد یعنی یک مرگ تمام عیار.