سفرهای چند روز اخیر محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران به کشور های شمال اروپا و فرانسه و نهایتا سفر غافلگیر کننده اش به محل نشست گروه هفت به دعوت رئیس جمهور فرانسه امانوئل مکرون ، فرصت مناسبی برای بررسی ابعاد واقعی و تخیلی ظرفیت تشکیلات مجاهدین خلق است.
مطابق رسم همیشگی مجاهدین خلق، هر بار که یک مقام ایرانی به کشورهای غربی سفر می کند، هواداران تشکیلات موظف هستند که با در دست داشتن پلاکارد و پرچم و عکس های مسعود و مریم رجوی در محل دیدار مقامات حضور پیدا کنند و با شعار دادن و حتی فحاشی و ضرب و شتم اعتراض خود را نشان دهند. این بار هم این افراد در سوئد، نروژ، فنلاند و… تلاش کردند که وظیفه خود را به خوبی انجام دهند تا جایی که رفتار های خشونت آمیزشان منجر به دستگیری آن ها توسط پلیس شد.
نکته حائز اهمیت در این اعتراضات کذایی این است که جمع هواداران مجاهدین خلق همواره کم تعداد ظاهر می شوند. در یکی از ویدئوهایی که در مقابل سفارت ایران در نروژ ضبط شده است، تنها سه نفر اعتراض کننده هستند که در حال هتاکی به مدعوین سفارت از خود فیلم گرفته اند و منتشر کرده اند. در دیگر کشور ها نیز تعداد شرکت کنندگان در گردهمایی های اعتراضی مجاهدین خلق حتی به چهل پنجاه نفر نمی رسد، به ویژه در پاریس که پایگاه مریم رجوی در حومه آن واقع شده است، اندک بودن شمار تظاهرات کنندگان بیشتر به چشم می آید.
در مقابل حضور پر تعداد حساب های توئیتری هوادار مجاهدین خلق در پوشش خبر های تجمع های اعتراضی شان بسیار پر شدت و پر تعداد عمل می کند. بدین ترتیب مخاطب هوشیار به سادگی در می یابد که شمار حساب های جعلی و روبات های توئیتری بسیار بیشتر از هواداران واقعی مجاهدین خلق هستند. امروز بر همه تحلیل گران و روزنامه نگاران روشن است که پایگاه اشرف سه در شمال تیرانا در آلبانی مزرعه پرورش همین روبات های توئیتری است. صد ها اکانت مطالبی علیه حکومت ایران در حمایت از جنگ و تحریم با هشتگ های مرتبط با مجاهدین خلق و دستور کار سرنگونی جمهوری اسلامی به اشتراک می گذارند و زیر پست های هر کسی که به نوعی هم فکر آن ها نباشد به ابراز مخالفت هایی با ادبیات تشکیلاتی مجاهدین خلق می پردازند. مشخصه اصلی این ربات های توئیتری این است که شمار لایک های هر پست توئیتری آن ها بسیار کم است، اغلب بدون کامنت می مانند اما بار ها از سوی هم قطارانشان ریتوئیت می شوند.
به نظر می رسد که در حال حاضر ظرفیت و ابتکار عمل مجاهدین خلق در حد تولید همین ترول های اینترنتی پر تعداد و فحاشان خیابانی کم تعداد است. بدیهی است که در دنیای رسانه های آزاد با حجم وسیع آگاهی بخشی در هر لحظه، مجاهدین خلق به ندرت موفق به قالب کردن شخصیت تخیلی ای مثل حشمت علوی به رسانه ها می شوند.
از سوی دیگر، سران مجاهدین خلق با وجود آن که نزدیک به سه هزار نفر تظاهرت کننده بالقوه در پایگاه اشرف سه نگه داری می کنند اما هرگز اجازه نمی دهند که این افراد به جهان آزاد راه پیدا کنند که در زمان لزوم به خیابان ها بیایند و نمایش اعتراضی مجاهدین را پر تعداد کنند. آن ها به خوبی می دانند که خروج از سازمان برای افراد ساکن در اشرف سه به مثابه فرار از زندان اسارتی است که سال ها در آن حقوق اولیه انسانی شان نادیده گرفته شده و بازگشت ناپذیر است.
دعوت امانوئل مکرون از جواد ظریف به محل نشست سران جی هفت در بیاریتز، جایی که احتمالا مجاهدین خلق همان اندک هوادار را هم نتوانستند گسیل کنند، خشم رسانه ای این گروه را بیشتر نشان می دهد و ناکارآمدی دولت ترامپ –که مریم رجوی بسیار به آن امید بسته است– در تحریم ظریف، موجب لشکرکشی وسیع ترول های توئیتری خواهد شد.
مزدا پارسی